Εποχιακο

Χριστουγεννιατικο κολλαζ με το μικρακη (δε φημιζομαι για το χειροτεχνικο μου ταλεντο, παρακαλω εστιαστε στο περιεχομενο)

- Αγαπη μου, ελα να φτιαξουμε ενα χριστουγεννιατικο κολλαζ

- Γινιατικο !

- Τι θες να κολλησουμε επανω? Να κανουμε ενα χριστουγεννιατικο δεντρο?

- Νααααι, μεγαααλο, τεραααστιο (ειναι το σλογκαν το τελευταιο τριμηνο, ΟΛΑ ειναι μεγααααλα και τεραααστια)

- Να κανουμε και ενα χιονανθρωπο? Θα βαλουμε και καροτο για μυτη

- Χα, καροτο!

- Τι αλλο να βαλω, να βαλουμε και χιονι?

- Που θα κολλησω εγω

- Ναι, μπραβο. Και τι αλλο να φτιαξω να κολλησουμε?

- Ενα χταποδι

(Προφανως, πως δε το σκεφτηκα)

Το εορταστικο χταποδι ποζαρει στα δεξια

πρωτη μπουκια 2

Το μικρακι μου μεγαλωσε, δεν ειναι πλεον νεογεννητακι. Το προσωπο εχει στρωσει απο το τουρσι της κοιλιας, τα ματια μεγαλωσαν, οι βλεφαριδες μακρυναν, τα μαλλια πυκνωσαν. Καθεται ολο χαρα μπρουμυτα και χαζευει το κοσμο. Πιανει ο,τι βρει και το φερνει στο στομα με μανια να το σκαναρει με τη γλωσσα. Κοιταει με αυτη τη μονιμη, απιστευτη φατσα αποριας. Ψοφαει να του μιλας και να του τραγουδας. Κοιταει τον αδερφο του συνεχεια με θαυμασμο και δεος.

Σημερα εφαγε και τη πρωτη μπουκια λαχανικα, καροτο-πατατα. Με απορια και ενδιαφερον, αν και μετα απο λιγο βαρεθηκε το χαζολογημα με τον πορτοκαλι πουρε και αρχισε να ανησυχει μη και δε του δωσω κανονικο φαι, δηλαδη γαλα.

Οπως και ο μικρακης πριν δυο χρονια. Τουτος εδω εφαγε πολυ περισσοτερες κουταλιτσες για πρωτη φορα. Κι εμεις ειχαμε την ιδια ανυπομονησια να δουμε αντιδρασεις και γκριματσες. Ισως λιγοτερο αγχωμενοι. Περιεργη η αισθηση της επαναληψης, αν και δεν ειναι το ιδιο.

Ευτυχως που εχω το μπλογκ και τα καταγραφω. Ο χρονος τρεχει τοσο γρηγορα, δε τον προλαβαινω

Manual μεταφορας παιδιου και μωρου απο ενα ατομο

Συνηθως το μικρακη τον παει κι τον φερνει απο το σταθμο ο μπαμπας, και εγω ειμαι στο σπιτι με το μωρο. Σημερα επρεπε να τον παω εγω στο σταθμο, με συνοδεια του μωρου προφανως, γιατι που να τον αφησω. Καταγραφω την επιχειρηση μεταφορας παιδιου 2,5 ετων και μωρου 4 μηνων με το αυτοκινητο απο ενα ατομο διχως χειρα βοηθειας, διοτι η πολυπλοκοτητα της απαιτει manual.

Ειναι ντυμενοι ολοι, παιδι, μωρο και εσυ με παπουτσια και μπουφαν:

1. Φορας το μαρσιπο και βαζεις μεσα το μωρο

(προυποθετει οτι το παιδι περιμενει υπομονετικα και δε κανει τα πανω κατω, ουτε αποφασιζει εκεινη την ωρα να βγαλει τα παπουτσια του)

2. Παιρνεις το παιδι απο το χερι και βγαινετε απο το σπιτι

(προυποθετει οτι το παιδι κραταει υπακουα το χερι σου και δε θελει να τρεξει μες τη μεση του δρομου)

3. Ανοιγεις τη πορτα του αυτοκινητου και το παιδι ανεβαινει στο καθισμα του, δεν δενεις ακομα τη ζωνη - εγω τουλαχιστον δε μπορω να σκυψω με το μαρσιπο απο πανω για να του δεσω τη ζωνη, γιατι το μωρο θα γινει χαλκομανια

αν δε μπορει μονο του να σκαρφαλωσει στο καθισμα, εγκαταλειπεις την ολη επιχειρηση

4. Πας απο την αλλη μερια, βαζεις το μωρο στο καθισμα του και δενεις τη ζωνη του

5. Ξαναπας στη πλευρα του παιδιου και τωρα δενεις τη ζωνη του

(προυποθετει οτι εχει παραμεινει στο καθισμα και δε κανει αναρριχηση εντος του αυτοκινητου)

χαρωπη διαδρομη

κρατας το μαρσιπο φορεμενο σα μπλουζα στη διαδρομη

7. Φτανετε στο προορισμο σας, γυριζεις προς το πισω καθισμα και λυνεις τη ζωνη του παιδιου

(προυποθετει οτι καθεται υπομονετικα και περιμενει εκει μεχρι να ερθει η ωρα να τον κατεβασεις)

8. Βγαινεις απο το αυτοκινητο, βγαζεις το μωρο απο το καθισμα του και το φορας στο μαρσιπο

9. Πας απο την αλλη μερια, ανοιγεις τη πορτα και κατεβαινει το παιδι απο το καθισμα του

10. Το παιρνεις απο το χερι και προχωρατε

11. Ευχεσαι να μη τον πιασει γκρινια, φωνες, διαθεση για χαζομαρες μες στη μεση του δρομου η αναγκη για αγκαλια

12. Με το που δεις γνωστη φυσιογνωμια κανεις γκριματσα απελπισιας για να σε λυπηθουν και να σε βοηθησουν

Αφωνη

Πηγανε να φαμε σε φιλους το Σαβατο. Ο μικρακης επαιζε με τη κορη τους που ειναι ιδιας ηλικιας, φιλη.

Η 2,5 ετων μικρουλα, επειδη ειναι 2,5, κανει χαζομαρες και τεσταρει τα νευρα των γονιων της, με εκεινο το πονηρο χαμογελο που λεει ξερω οτι δε με αφηνουν αλλα εγω θα δοκιμασω να δω τι θα γινει. Απο επιστημονικη περιεργεια δηλαδη. Γιατι ετσι ειναι τα παιδακια σε αυτη την ηλικια. Λες και πρεπει να καθονται σοβαροφανεις και να συζητανε με δηθεν ενδιαφερον για τις εκλογες, δεν ειμαστε καλα.

Και ξαφνικα ο μπαμπας της επειδη αρχιζει να εκνευριζεται λιγακι που δεν τον ακουει και κανει του κεφαλιου της, παει και της δινει μια υποδειγματικη αλαφρη παφ στο πωπο. Λεγοντας παραλληλα οτι δε ξερει αν ειναι σωστο η οχι, αλλα τι κανει, αλλιως δεν ακουει αυτη η μικρη

Μειναμε αφωνοι, δε πιστευαμε τι βλεπαμε και δε ξεραμε τι να πουμε (τι κανεις τρελλαθηκες φιλεεεεε??????) , προσπαθουσαμε απεγνωσμενα να αλλαξουμε θεμα συζητησης.

Και προφανως η μικρη δε πτοηθηκε καθολου απο αυτη τη 'τιμωρια', διοτι δεν εβγαλε κανενα λογικο διδακτικο συμπερασμα, ισα ισα συνεχισε αυτο που εκανε (πολυ το φχαριστηθηκα).

Ιδου ενα λινκ σχετικο για οποιον παει να τρελλαθει και πιθανον ποτε σκεφτει να κανει το ιδιο

Δικτυο για τη προληψη και τη καταπολεμηση της σωματικης τιμωριας στα παιδια

Ποιος ειναι το αφεντικο

Ειναι τοσος δα, λιγοτερο απο ενα μετρο. Ειναι παιδακι, φοβαται μηπως ο λυκος κρυβεται πισω απο τη πορτα τα βραδια. Τρεχει στην αγκαλιτσα της μαμας. Τα ματια του τεραστια και τα μαγουλα φουσκωτα.

Και αυτος ο κοντορεβυθουλης, κυριες και κυριοι, ο 2,5 ετων, ειναι που κανει κουμαντο στο σπιτι αυτη τη στιγμη. Αν θα περασουμε ομορφα η ασχημα, αν θα κατσουμε σπιτι η θα παμε εξω, που θα παμε, τι θα κανουμε, ποσο θα κατσουμε, τι θα φαμε, ποιον θα δουμε, ποιον δε θα δουμε - ο κυριος 2,5 ετων ειναι το αφεντικο. Ολα εχουν επικεντρο αυτον. Το ξερει και το ξερουμε. (συγκριτικα το μωρο ειναι ιδιαιτερα λιτο στις απαιτησεις του, τι θελει βρε παιδι μου, ενα γαλα, ενα παμπερς και εναν υπνο, τιποτα δηλαδη).

Ενιοτε τον πιανει και η διαολεμενη εκεινη γκρινια και το πεισμα των 2,5, το κλαμα γοερο γιατι θελει να βαλει τις μποτες και οχι τα γκρι παπουτσια, και απεργια, δε παει πουθενα αν δε βαλει τις μποτες ακομα και αν ο ηλιος λαμπει εξω. Τοτε ο μικρακης προτιμαει κατα βαθος που δεν ειναι το αφεντικο, και που το αφεντικο ειναι εν τελει η μαμα και ο μπαμπας και τον ξεμπλοκαρουν, γιατι αλλιως θα καθοταν τσαντισμενος και θα εχανε το μπουσουλα.

Αντιο γιαγια

Στις 17 Οκτωβριου 2010 εφυγε η γιαγια μου. Ετων 99. Μορφη χαρακτηριστικη με ρουχα γιαγιας και μαντηλα, απο καρτ ποσταλ ελληνικης επαρχιας του '60. Ειχε μακρια γκριζα μαλλια και τα χτενιζε με περισση φροντιδα, τα επλεκε σε μια πλεξουδα λεπτη που τη γυριζε γυρω τριγυρω σε ενα κοτσο. Ειχε μαγουλακια, ενα σφιχτο στομα, ενιοτε κατσουφικο, και εξυπνη ματια. Δεινη μαγειρισσα, οπως ολες οι γιαγιαδες, με ειδικευση στις πιτες. Στα νιατα της ηταν μια μελαχρινη ομορφια, απο ο,τι λεγανε. Περνουσε μισο χρονο στο χωριο οπου καλλιεργουσε το κηπο της μεχρι τα βαθια γεραματα, και το αλλο μισο στην Αθηνα.

Τη γιαγια μου δε την εζησα και πολυ. Μερικοι μεγαλωνουν με τη γιαγια τους, αλλοι τη βλεπουν πολλες φορες μες τη βδομαδα και τα σαββατοκυριακα. Εγω την εβλεπα πεντε εξι φορες το χρονο. Περασα και δυο τρεις βδομαδες μαζι της στο χωριο, συνολικα. Δε νομιζω οτι τη γνωρισα. Οχι τοσο οσο θα ηθελα παντως. Την εβλεπα παντα με μετρημενο χρονο και καναμε τα ιδια πραγματα, συνηθως οικογενειακα γευματα. Λυπαμαι πολυ που δεν ειχα την ευκαιρια, που δε μου δοθηκε, αλλα και που δε το κυνηγησα οσο θα μπορουσα.

Ακομα και τοσο οσο τη γνωρισα, τωρα που εφυγε, καταλαβαινω ποσο σημαντικη μου ηταν. Που υπηρξε, και την ειδα, που μου λυθηκαν αποριες για το πριν και για το τωρα. Δεν εχω πολλα να θυμαμαι, πολλες μικρες εικονες συμπυκνωμενες σε μια εικονα. Δε χρειαζεται φωτογραφια σε καδρο, την εχω κρατησει καλα, εκει που δε χανεται. Και τη ματια της τη τελευταια φορα που την ειδα. Τρυφερη πολυ.

Θελω τα παιδια μου να τις ζησουν τις γιαγιαδες τους, να εχουν βιωματα μαζι τους.

Γιαγια εχουμε το ιδιο ονομα. Θα το τιμησω

Φατσα

Με χαρα και περηφανεια σας παρουσιαζω τη φατσουλα του μωρου μας. Θα μπορουσα απο εδω και περα να λεω το μωρο Τweety σε αυτο το μπλογκ. Ο μικρακης και ο tweety. Μ'αρεσει :-)

Multi

Μια φορα και εναν καιρο, πολυ παλια,εκανα τα πραγματα ενα ενα.

Δηλαδη τι εχω να κανω σημερα το απογεμα ? Εχω να παω σουπερ μαρκετ, να μαγειρεψω, να βαλω πλυντηριο (αστο για αυριο), να απαντησω κατι εμαιλ, να κλεισω ενα εισιτηριο στο ιντερνετ, να παρω ενα τηλεφωνο, και μετα ειμαστε ελευθεροι κατα βουλησιν να παμε σινεμα, η να κατσουμε σπιτι. Οποτε εκανα το α, μετα το β, μετα το γ και ουτω καθεξης. Και μετα επεφτα να κοιμηθω κουρασμενη. Χα χα χα, ας γελασω με συγκαταβαση.

Με την αφιξη του μικρακη αλλαξαν καποια πραγματα, γιατι επρεπε να γινουν ολα πιο γρηγορα και παραλληλα με το ενα ματι ανοιχτο στο μικρακη, η εναλλακτικα με το μικρακη στο ενα χερι παραμασχαλα. Επισης βγηκε απο τη λιστα το σινεμα και εγινε πλεον το εβεντ της χρονιας, αμα τυχει και υπαρχει baby sitting. Τωρα που εχουμε στο σπιτι μωρο +μικρακη, τουτεστιν ειμεθα τεσσερις , εφαρμοζεται η μεθοδος του multitasking σε ανωτατο βαθμο, δηλαδη αντι να κανω τα πραγματα ενα ενα, τα κανω τρια τρια παραλληλα, γιατι με περιμενουν αλλα δεκατρια.

Παραδειγμα

θηλαζω το μωρο καθισμενη μπροστα στο τραπεζι της κουζινας οπου εχω εγκαταστησει το λαπτοπ οπου κοιταω για εισιτηρια, ενω παραλληλα παιζω με τον μικρακη μιλωντας του που κανει ενα παζλ το πατωμα διπλα μου, ενω παραλληλα βραζει φαγητο στη κατσαρολα και εχω το νου μου να μην καει ενω παραλληλα εχω βαλει και το πλυντηριο (διοτι δεν γινεται να το αφησεις για αυριο).

αυτο ολη μερα, καθε μερα. και μετα παω για υπνο και τελικα οταν ελεγα πριν οτι ημουν κουρασμενη ελεγα ανεκδοτα.

Σιγην ιχθυος

Μια φορα στις 5 μερες λεω, σημερα θα γραψω στο μπλογκ μου
Η μυστηρια σιγη τουτου εδω του μπλογκ εξηγειται απο το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ στο οποιο βρισκομαστε απο τοτε που γιναμε τεσσερις. Θα το μανατζαρω καλυτερα, θα εφευρω μια γωνιτσα χρονου.
Εχω απειρα θεματα στο μυαλο μου που περιμενω να τα γραψω, ποστακια ετοιμα με τιτλο και μπλα μπλα, αλλα συνηθως καποιος εχει κανει κακα, η καποιος κλαιει, η καποιος πειναει, η εγω πρεπει να παω να κανω και ενα ντους, η δεν εχει τιποτα το ψυγειο, η ξυπναω την επομενη και θυμαμαι οτι εχτες ηθελα να γραψω κατι στο μπλογκ.

μολις με πηρε υπνος παλι

Παρακεταμολη

πρωτος γυρος
πυρετος και κρυαδες. Αρρωστησα αμεσως μετα τη γεννα και εμεινα αλλες πεντε μερες στο νοσοκομειο. Σε ενα τετραδιακι εγραφα τη θερμοκρασια μου, καθε ποτε αντιπυρετικο, καθε ποτε θηλαζα, καθε ποτε το αντιβιοτικο και ολα τα αλλα φαρμακα για να κραταω λογαριασμο. Επιστροφη στο σπιτι και αναρρωση, παιρνουμε μια ανασα για δυο εβδομαδες. Ξεχναμε οτι εγινε, ξεχναμε τη τομη, στεκομαι στα ποδια μου παλι και δε τα φτυνω απο τη κουραση καθε δεκα λεπτα, επιτελους χαιρομαστε το μωρο μας και αμεσως μετα,

δευτερος γυρος
πυρετος και κρυαδες - το μωρο αυτη τη φορα. Ξανα βαλιτσα, και αλλες πεντε μερες στο νοσοκομειο. Ειναι πολυ μικρουλι για να κατσεις σπιτι και να περιμενεις να περασει. Με παρακεταμολη και αντιβιωση και ορο στο χερακι, το τετραδιακι για τις θερμοκρασιες και τα φαρμακα σε πληρη ενημερωση. Βαρδιες με το μπαμπα, και το θηλαστρο παραμασχαλα, για να βλεπω και το μικρακη λιγο στο σπιτι που αναρωτιεται τι διαολο επαθε η μαμα φετος το καλοκαιρι και εξαφανιζεται ετσι για μερες μαζι με αυτον τον νεοαφιχθεντα αδερφο. Αγκαλιες, φιλακια, παιχνιδακια, ντους και επιστροφη στο νοσοκομειο. Νυχτες που ειναι μερες, και μερες ολο νυστα απο την αυπνια. Στο ιδιο δωματιο και η Σαμιρα με την κορη της, που εχει ερθει για να εγχειριστει στη καρδια. Το μωρο γινεται μπλαβι καθε φορα που κλαιει. Φιαλη οξυγονου, αγωνια, προσευχες και κλαματα. Μιλαμε για ωρες, της κραταω παρεα. Ξαφνικα με πιανει αγωνια για αυτο το αγνωστο μωρο, που δε το εχω ξαναδει και ουτε θα το ξαναδω. Εγχειριζεται και ολα καλα.

Το μωρο μας ειναι καλα, τα μαζευουμε και παμε σπιτι μας. Ησυχες μερες του Αυγουστου στο σπιτι. Χωρις θαλασσα. Αλλα δε πειραζει.
Καθομαι πανω απο το μωρο συνεχεια και παραλογιζομαι, ειναι καλα, εχει καλη θερμοκρασια, ειναι υψηλη, χαμηλη, μηπως κρυωνει μηπως ζεσταινεται. Το μωρο ειναι μια χαρουλα, αλλα εγω δε μπορω ακομα να αλλαξω συχνοτητα, το μυαλο μου εκπεμπει αγχος.

Συναντηση

Συγχαρητηρια, μου λεει μια μαυρομαλλουσα νοσοκομα πανω απο το κεφαλι μου οπως μου βγαζει τη μασκα του οξυγονου (τη βλεπω αναποδα) και δε καταλαβαινω τι εννοει. Συγχαρητηρια, το μωρο ειναι μια χαρα, ειναι με το μπαμπα του. Παλι δε καταλαβαινω, τι λεει τουτη εδω, ποια ειναι, που ειμαι. Επισκληριδιος που δεν επιανε με τιποτα, μωρο σε αδιανοητη θεση εξοδου και ετοιμο να φρακαρει, οποτε καληνυχτα μανταμ και τα λεμε μετα, οταν γεννηθει θα σας ξυπνησουμε.

Εγω, παιδια, δεν ημουν εκει. Τα εμαθα μετα τα μαντατα, οταν ειδα τους επιδεσμους στη κοιλια και ενα μωρο στην αγκαλια του μπαμπα. Ομορφο μωρο πολυ. Το δικο μας μωρο. Ακου το κλαματακι του, καινουριος ηχος. Ηθελα να το αγκαλιασω, αλλα ημουν ακομα ζαβλακωμενη και δεν μπορουσα αμεσως. Ενιωθα περιεργα, πολυ περιεργα. Δε μπορουσα να κανω κοννεκτ με τη κατασταση. Ημουν εκει, αλλα και αλλου, παρακολουθουσα σα θεατης.
Μετα απο λιγη ωρα το πηρα αγκαλιτσα. Μου ειπαν να το θηλασω ξαπλωτη για να με διευκολυνει με την τομη. ΟΚ, αλλα σορρυ δε βλεπω τα ματακια του ετσι, θελω να δω τα ματακια του. Αλλαξαμε θεση. Τα ανοιξε, κοιταχτηκαμε, συναντηθηκαμε, και εγινε το κοννεκτ.

You are mine, and i am yours. Ερωτας με τη πρωτη ματια.

Family of four

Περασαμε απο την αλλη πλευρα
Το μικρουλι μας ηρθε στο κοσμο το Σαβατο 26 Ιουνιου το απογεμα!!
Δηλαδη, την επομενη ημερα απο το τελευταιο ποστ που εγραψα με τιτλο Τζακ Μπαουερ
Ακολουθησε μια πολυ δυσκολη εβδομαδα για τη μαμα στο νοσοκομειο - θα το γραψω σε αλλο ποστ - και τωρα ειμαστε επιτελους στο σπιτι, ολοι πασιχαρεις, και τρεχουμε σα τους παλαβους

Μολις αναλαβω λιγο θα αφηγηθω αναλυτικα.
Ναι ,ηταν με καισαρικη, but its ok
Ναι, ειναι φανταστικος ο μικρουλης
Ναι, αγαπας και το δευτερο το ιδιο, και ειναι απιστευτο ποσο μπορεις να τα αγαπας τα δυο

Τζακ Μπαουερ

Ξαναεφτιαξα τη τσαντα για το μαιευτηριο για τριτη φορα, ποσες φορες πια θα τη τσεκαρω, ουτε αποστολη στον Αμαζονιο. Ολα εξω, φτου και μετραω, ποσες νυχτικες εβαλα, χμ μου παει αυτο το χρωμα η οχι (μην εισαι και σα πατσαβουρα στην ιστορικη φωτο), τα εσωρουχα φτανουν νομιζω, ποσα body και πυτζαμες για το μωρο, καλα αν δε φτανουν θα φερει ο μπαμπας κι αλλα καθαρα απο το σπιτι, καλα ειναι η μηπως μικρο μεγεθος αφου τουτος εδω προβλεπεται πιο νταβραντωμενος μωρος απο τον προηγουμενο, αυτα εδω να φορεσει μολις γεννηθει κοιτα τι ομορφο σετακι κανουν, θα του παει το χρωμα, πως θα ειναι μελαχρινος, καστανος, ξανθος? ολα τα αλλα οκ, το νεσεσερ δεν ειναι ετοιμο, μη ξεχασω οδοντοβουρτσα και τσιμπιδακι για τα φρυδια, να βαλω και κανενα μακιγιαζ μεσα, σιγα μη κατσεις να βαφτεις ρε ψωνιο, ναι αλλα οταν ετοιμαστω να φυγω μπορει να αισθανομαι καλα και να μπορω να βαλω λιγο χρωμα στη μουρη να μην ειμαι το εκρου των τοιχων με δυο κυκλους στα ματια (το κονσιλερ, που ειναι το κονσιλερ). Τι αλλο τι αλλο, δε θυμαμαι. Βιβλιο εβαλα, μια χαρα θα ειναι ο nick hornby για τη περισταση. Ζιπ.
Τα σεντονια και οι κουβερτες του μωρου ειναι ολα καθαρα, οπ ξεχασα τουτα εδω, να βαλω αλλο ενα πλυντηριο το απογεμα, φαι στη καταψυξη εχει, ο μικρακης εχει καθαρα ρουχα και αυτος, και τελος παντων θα βρει την ακρη ο μπαμπας, μην εισαι και εσυ control freak γαμωτο σου, κανεις λες και δε ξερει, πως θα μου λειπει ο μικρακης τα πρωινα που δε θα ειμαι σπιτι, να του δινω πρωινο φιλακι, αραγε θα στεναχωρηθει που θα λειπει η μαμα απο το σπιτι, οχι μωρε του εχουμε εξηγησει, θα τον φερνει και ο μπαμπας στο μαιευτηριο καθε μερα, κι ομως θα μου λειπει, ωχ δυσκολο ειναι
Μηπως να κανω μια επαναληψη το κεφαλαιο για το θηλασμο στο βιβλιο, μπας και μου διεφυγε κατι, δε δινεις πανελληνιες ρε ουφο, το εχεις ξαναδει το εργο. σταματα.
Ποσες μερες, ποσες ωρες μενουν, μπορω παρακαλω να εχω αλλες 2-3 εβδομαδουλες να το χωνεψω καλυτερα, να ετοιμαστω ψυχολογικα σιγα σιγα σιγα, κατσε μωρακι εκει που εισαι λιγο ακομα. τικ τοκ τικ τοκ τικ τοκ, καθομαι πανω σε ωρολογιακο μηχανισμο, να προλαβω πριν σκασει, σα το Τζακ Μπαουερ, τι να προλαβω δε ξερω
σταματα να τρως τα νυχια σου

Πρωινος διαλογος

Ο μικρακης ξυπναει, ακουγεται το ταπ ταπ απο τις πατουσες στο πατωμα, ερχεται στο δωματιο μας. Μαμααακααα .Τραβαει το προσωπο μου να το φιλησει. Μπαμπααακααα. Τραβαει το προσωπο του μπαμπα να το φιλησει. Μωλο! Σκυβει και φιλαει τη κοιλια.
[Σ]Ηκο, μπαμπα. Τον τραβαει απο το ποδι. Ηηηκο
Γααλααα
Παμε να ντυθουμε. Φο[ρ]μα. Οχι δε θα βαλουμε τη φορμα σημερα, θα βαλουμε παντελονι, οκει? Αμπονι! Ναι, το παντελονι. ΟΚ? Ο-κει
Μποντι? Ναι, και μποντι θα βαλουμε.
Κασες, κασες, κασες. Ναι, και τις καλτσες.
Μαμααα γκογια, φτου. Θες να πλυνουμε τα δοντια? Ελα να τα πλυνουμε.
Μονος
Ενταξει θα τα πλυνεις μονος σου.
Μαμα αφισει?? [θα με βοηθησεις?] Ελα να σε βοηθησω
Να πλυνουμε τα χερια σου. Χεγια, απουνι μαμα. Ναι, με σαπουνι
Παμε στη κουζινα, καθομαστε στο καρεκλακι. Ετοιμο το γαλα σου.
Καιει. Δε καιει αγαπη μου, ειναι καλο.
Καλο!
Μαμα τθαι, μπαμπα [κ]αφε. Υ[γ]ειεεια!
'Εις υγειαν' λεμε και τσιγκριζουμε φλυτζανια και μπιμπερο.
Α φαει σωμι αμαδα μαμααα? Θες ψωμι με μαρμελαδα? Αμαδα. Οπυρο. Αμε, θα βαλω και βουτυρο.
αμαδααα αμαδααα αμαδααα (ενθουσιασμος)
Σωμι ποοοπ? Βαζω το ψωμι στη τοστιερα, πεταγεται εξω. Ποπ! Μπαβοοοοο! Παλαμακια
Κατωωωω? ΟΚ, τελειωσες το πρωινο? Ελα να κατεβουμε κατω.
Πιπιλααα? Βγαινουμε απο το καρεκλακι, τρεχει στο δωματιο του, γυριζει με τη πιπιλα και ενα βιβλιο.
Βιβλιο αβασει μαμααα? Γκινιιιιιος, γκινιιιιος (πιγκουινος) Να τελειωσω ενα λεπτο το πρωινο μου, και θα διαβασουμε το βιβλιο
Αμεθωθ
Ναι, αμεσως θα το διαβασουμε.

Πεταει πουλι! (ασχετο :-)

Ο Βουδας και η καισαρικη

Οσους ανθρωπους ρωτησεις, τοσες γνωμες θα ακουσεις. Να κανεις καισαρικη οπωσδηποτε. Σιγα, και γιατι να κανεις καισαρικη? Μετραω σκορ απαντησεων.

Το προκειμενο θεμα ειναι οτι το μικρακι στη κοιλια, εν αντιθεσει με το 95% των περιπτωσεων που παιρνουν θεση γεννας μακροβουτι με το κεφαλι κατω, εχει κατσει με το κεφαλι πανω και το πωπο και τα ποδια προς τα κατω, σα το Βουδα. Επισης εχει και τον ομφαλιο λωρο τυλιγμενο γυρω απο το λαιμο του. Περιμεναμε μηπως αλλαξει θεση, αλλα δεν αλλαξε, και πλεον τωρα σε αυτη τη φαση ειναι απιθανο να τουμπαρει γιατι εχουμε κλεισει την εβδομαδα 37 και στενευουν τα περασματα, που λεει και ο Μητροπανος.

Οπερ και σημαινει δυσκολη γεννα. Οχι αδυνατη, δυσκολη. Εξ ου και η ιδεολογικη διαμαχη μεταξυ των δυο στρατοπεδων. Μαλιστα οι αποψεις εχουν και πολιτιστικη χροια, παρατηρειται δηλαδη ολοι οι Ελληνες συνομιλητες να ειναι υπερ της καισαρικης για μια τετοια γεννα, ενω καποιοι μη Ελληνες συνομιλητες να ειναι πιο ανοιχτοι στην ιδεα του φυσιολογικου καταρχην, και βλεπουμε.

Εχει να κανει και με τη ιατρικη πρακτικη σε καθε χωρα, διοτι με εξαιρεση την Αγγλια, σε πολλες Ευρωπαικες χωρες οταν λενε γεννα εννοουν φυσιολογικο τοκετο. Η καισαρικη δεν υπαρχει καν στη κουβεντα, ουτε στα σεμιναρια προετοιμασιας, ουτε στα φυλλαδια, ουτε στη συζητηση με το γιατρο, ουτε στη γιογκα για εγκυους (ειδικα εκει με τιποτα, οι γιογκινες στη ταξη που παω ειναι υπερ του να το γεννησεις μονη σου στο σαλονι, just like grandma). H καισαρικη εμφανιζεται στη κουβεντα σα λυση αναγκης. Αντιθετα, απο ο,τι ακουω απο φιλες, στην Ελλαδα η καισαρικη ειναι μαλλον ρουτινα τα τελευταια χρονια, και οχι λυση αναγκης, ενω οι φυσιολογικοι τοκετοι μετριουνται στα δαχτυλα (γιατι?? δεν εχω ακουσει καμια λογικη εξηγηση μεχρι τωρα) .

Το ζητημα ακομα δε το εχουμε κλεισει. Δεν εχω καποιο προσωπικο κολλημα να γεννησω καλα και σωνει φυσιολογικα. Το εκανα μια φορα, ξερω πως ειναι. Ναι, ειναι απιστευτο. Αλλα δεν ειναι αυτο το ζητημα, το ζητημα ειναι τι ειναι πιο λογικο στη καθε περιπτωση. Με συναρπαζει ομως αυτη η ενθερμη αντιπαραθεση των στρατοπεδων, ειδικα οι μαχητικες γκουρου των δυο αποψεων (βρισκω τις γκουρουδες του φυσιολογικου ενιοτε πιο παλαβωμενες!)

Επισης με ξενιζει απιστευτα αυτη η φριχτη εκφραση που λενε για τη καισαρικη:
'στο παιρνουνε', 'θα στο παρουνε'
Τη πρωτη φορα που με ρωτησε καποια γνωστη αν θα μου το παρουνε, δε το ειχα ξανακουσει, και δε καταλαβα, κοιταζα σα χανος. Ποιος να το παρει το μωρο μου, που να το πανε καλε? Μου ηρθε να βαλω τα κλαματα. Σα τα παραμυθια με τη κακια μαγισσα που ερχεται και παιρνει τη νυχτα το μωρο απο τη κουνια. Απαισια, σιχαμερη, κακιασμενη εκφραση. Λες και δεν ειναι γεννα η καισαρικη. Καμια πιο φιλικη εκφραση δεν υπαρχει?

Μωρο-θεατρο

Παρασταση, που δυστυχως εμεις δε θα δουμε καθοτι ειμεθα εκτος πατριων εδαφων, αλλα μπορει να ενδιαφερει αλλες μπλογκομαμαδες στην Αθηνα.

Απο μικρη μου αρεσε πολυ η Ξενια Καλογεροπουλου. Γλυκια, σοβαρη και αξιοπρεπης. Ειναι επισης ο ανθρωπος που εστησε ενα ολοκληρωμενο παιδικο θεατρο στην Ελλαδα - αυτη και η Καρμεν Ρουγγερη.

Ιδου μια παρασταση για μωρα, απο 2 ετων παρακαλω! Συνηθως οι περισσοτερες παραστασεις στις ελληνικες σκηνες ειναι για πιο μεγαλα παιδια. Ισως να ειναι και η πρωτη φορα που ανεβαινει κατι τετοιο. 'Ελα ελα' λεγεται και ειναι μια ιστορια για το φεγγαρι. Πηγαινετε να το δειτε

Τον Ιουνιο στο θεατρο ΠΟΡΤΑ, στα πλαισια του φεστιβαλ Αθηνων
http://www.greekfestival.gr/eventpg.aspx?eid=10103

Υποχρεωτικες διακοπες

Λοιπον πηγαμε για τη καθιερωμενη επισκεψη στο γιατρο προχτες, και οπως τα ειδε τα πραγματα ειπε κυρια μου, δε πας στο γραφειο αυριο, πας σπιτι σου γιατι αλλιως θα γεννησεις στο διαδρομο. Μμμ, δε λεει και πολυ. Οποτε τα μαζεψα αρον αρον, εκανα ο,τι επειγοντα meeting και τηλεφωνα ειχα, τους χαιρετησα ολους, μου ειπανε καλη τυχη συνοδευομενη απο την προσωπικη τους ιστορια για τη γεννηση του 1ου-2ου-3ου παιδιου τους , και αυτο ηταν. Ειμαι σε αδεια (εχω κατι ψιλα να κανω απο το λαπτοπ στο σπιτι, αλλα δε το μετραω).

Δε το περιμενα, ειχα σχεδιασει να δουλεψω μεχρι τη βδομαδα 37. Στη πρωτη εγκυμοσυνη δουλεψα μεχρι τη 38, τρεις μερες πριν γεννησω. Βεβαια ολοι αυτο κανουνε εδω που ζω, κανεις δε παιρνει αδεια 1-2 μηνες πριν. Και αφου αισθανομουν μια χαρα, δεν ειχα καμια ορεξη να κατσω σπιτι. Και τωρα το ιδιο, μια χαρα αισθανομαι. Κουραζομαι λιγο πιο ευκολα, αλλα μη τρελαθουμε κιολα. Ειμαι λιγο χοντροπετση με αυτα (η μπορει να ειμαι περιεργη). Δε μ'αρεσει να ειμαι σπιτι, θελω καθε πρωι να ντυνομαι να βαφομαι και να βγαινω, δε μπορω μεσα πανω απο λιγες ωρες, τρωγομαι με τα ρουχα μου.

Υποχρεωτικες διακοπες σου λεει. Ε, μη παραπονιεσαι κιολας. Θα χαζεψω στο ιντερνετ οοοοοοτι μεχρι τωρα δεν ειχα χρονο να κοιταξω, θα φτιαξω αλμπουμ με φωτογραφιες, που θελω εδω και μηνες να το κανω και δεν εχω χρονο, θα παω εξω για φαι με τις φιλες μου τα μεσημερια (καπου στη γειτονια, γιατι δε κανει να περπαταω και πολυ). Μαγαζια οχι πολυ (κλαψ κλαψ κλαψ). Τηλεοραση δε θα δω, βαριεμαι τις βλακειες. Ουτε θα διαβασω τιποτε αλλο για εγκυμοσυνες, τοκετους, επισκληριδιους, καισαρικες, εξετασεις, θηλασμους κλπ. Φτανει.

Και ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΟΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. Το υποσχομαι στον εαυτο μου και θα το γραψω και θα το κολλησω στο τοιχο να το βλεπω και να το θυμαμαι, γιατι με ξερω.
Τουτος εδω ειναι ο χρονος μου, ο ενας και μοναδικος, τελειος, προσωπικος χρονος για να ξεκουραστω πριν ερθει ο μικρακης 2 ( θα βρω καλυτερο ονομα απο αυτο για το μπλογκ εν καιρω), πριν εχουμε δυο παιδια στο σπιτι. Επι τη ευκαιρια, δε μπορω να συνειδητοποιησω οτι θα εχουμε δυο παιδια, αλλα αυτο ειναι θεμα αλλου ποστ.
Θα ειναι 5, 10, 20 μερες? Οσο ειναι.

Κοσμοχαλασμος

Πολυ εντυπωσιακα τα ψυχολογικα πανω-κατω που γινονται εντος σου με την αφιξη του ενος και μετα, με την αφιξη ενος δευτερου παιδιου. Κοσμοχαλασμος. Γινεσαι αλλος ανθρωπος.

Νομιζω το πιο ενδιαφερον ειναι αυτο το συναισθημα οτι ξαφνικα ξερεις, πως ο,τι κανεις και λες, και το πως εισαι, καθοριζει τη ζωη ενος αλλου ανθρωπου. Πανε οι μερες που ησουν εσυ με την εαυταρα σου, με τα προσωπικα σου θεματα - ψυχολογικα, επαγγελματικα, γκομενικα, οτιδηποτε - και που καθε τι απο αυτα σου φαινονταν ΤΟ θεμα. Και μετα τα θεματα αφορουσαν δυο, αντε εσενα και το συντροφο σου, και το ζευγαρι σας.

Τιποτα δεν ηταν ολα αυτα μπροστα στην αισθηση ευθυνης που αισθανεσαι οταν εχεις παιδια. Η εαυταρα σου παει περιπατο. Αναθεωρει προτεραιοτητες, βλεπει τα προβληματα στις πραγματικες τους διαστασεις και, ξαφνικα, απασχολειται πιο πολυ με τις προτεραιοτητες, αναγκες και προβληματα αλλων ανθρωπων. Γιατι αυτος ο ανθρωπος η αυτοι οι ανθρωποι εξαρτωνται εντελως απο σενα. Και δε μπορεις να τους αφησεις ξεκρεμαστους. Ουτε να τους απογοητευσεις. Σορρυ, προηγουνται.
Απιστευτη ασκηση ελεγχου του εγωισμου. Ειδικα αν εισαι μοναχοπαιδι, οπως εγω, αυτη η καθημερινη ασκηση που βγαζει εσενα απο το επικεντρο του συμπαντος και βαζει καποιους αλλους, ειναι τρομερη αλλαγη.

Χρονια Πολλα !

Εγινες κιολας δυο!!

Πριν δυο χρονια και κατι μηνες δεν υπηρχες καν. Απιστευτο μου φαινεται. Για μας ειναι σαν να υπηρχες παντα.
Μου αρεσει οπως γελας, οπως μισοκλεινεις τα ματακια κοροιδευτικα, οπως τρεχεις πανω κατω και φωναζεις στο σαλονι, οπως τραγουδας δυνατα.
Μ'αρεσει οπως τριβεις τα ματια σου οταν νυσταζεις, οπως λες οτι θες αγκαλια παρακαλεστικα, οπως λες μαμακα και μπαμπακα.
Μ'αρεσει οπως μεγαλωνεις και γινεσαι ανθρωπακι με συναισθηματα, με κεφια και με νευρα, με γελια και με κλαματα, με προτιμησεις.
Μ'αρεσει οπως ανακαλυπτεις τα πραγματα και τους ανθρωπους γυρω σου.
Μ'αρεσει αυτη η απιστευτη, αφοπλιστικη αθωοτητα στα ματια σου, που απαιτει την αληθεια και μονο την αληθεια.
Μου αρεσει που ακους και καταλαβαινεις τα παντα, ακομα και αυτα που οι μεγαλοι φανταζονται οτι δε καταλαβαινεις.
Μου αρεσει οπως βαζεις τις λεξεις διπλα διπλα, τις σκεφτεσαι και φτιαχνεις φρασεις.

Μου αρεσεις ακριβως οπως εισαι, και δε θα μπορουσα να φανταστω πιο τελειο παιδακι

Σ'αγαπαμε πολυ μικρακη μου. Χρονια σου πολλα !!

O παππους

Οφειλω ενα ποστ στο παππου.

Οι μαμαδες εχουν ολη τη δοξα οσον αφορα το μεγαλωμα των παιδιων. Τωρα ολο περισσοτερο και οι μπαμπαδες μπαινουν στο χορο (εξαρταται ποσο τους αφηνουν οι μαμαδες, η ποσο πεφτουν με τα μουτρα και παιρνουν την αποκλειστικοτητα - σοβαρα, το βλεπω συνεχεια γυρω μου, οι μαμαδες να πιστευουν για τους μπαμπαδες αστον, που να ξερει, δε ξερει, δε καταλαβαινει απο αυτα, δε θα τα καταφερει. Ευνουχισμος).

Μετα ειναι οι γιαγιαδες και οι παππουδες. Και εδω αναπαραγονται τα gender roles.
Οι γιαγιαδες επειδη εχουν την εμπειρια (αν και 30 χρονια πισω, ε μπαινουν και ερωτηματικα), εχουν και τον αερα, και ειτε ειναι προσκεκλημενες στο χορο απο τους γονεις, ειτε μπαινουν απο μονες τους. Σημειωνω οτι εδω παρατηρειται εντονα η ταση να ειναι η μαμα της μαμας που εμπλεκεται πιο αμεσα, το οποιο βρισκω ιδιαιτερα περιεργο και δεν εχει καμια λογικη βαση. Τελoς παντων.
Οι παππουδες ειναι μετα, και συνηθως αγοραζουν δωρα, παιζουν, λενε παραμυθια, διαβαζουν βιβλια και τετοια αλλα light, δε πανε ας πουμε στη περιοχη ταισμα και πανα.

Ε, λοιπον, εγω θα γραψω για το παππου που ειναι αυτο και ολα τα αλλα.
Ο παππους εφυγε εχτες για την Αθηνα, ειχε ερθει εδω για λιγες μερες. Επαιξε με το μικρακη στο σπιτι, πηγανε μαζι στο παρκο, παιξανε μπαλα, σκαρφαλωσανε σε δεντρα, μαζεψανε λουλουδια και γενικα, διασκεδασανε. Μετα η μαμα αρρωστησε και ο μπαμπας ελειπε ταξιδι στο εξωτερικο για δουλειες. Ε λοιπον, ο παππους σηκωσε τα μανικια και με εξαιρετικη επιδεξιοτητα εκανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ απο το πρωι μεχρι το βραδυ. Ετοιμαζε τον μικρακη το πρωι, του εφτιαχνε το γαλα του, του μαγειρευε φαγητο, τον αλλαζε πανα, τον βοηθουσε να φαει (τον επεισε να φαει ακομα και λαχανικα που δε τρωει!?), τον εβαζε για υπνο, βολτες, παιχνιδι, ζωγραφικη, τραγουδια, μιλαμε Ολα. Και ενδιαμεσα μαγειρευε και στην αρρωστη μαμα, εβαζε πλυντηριο και επλενε και κατσαρολες. Τι να πω? Ειχα μεινει αφωνη. Ποτε δεν ειχα σκεφτει πριν οτι μπορει να τα κανει ολα αυτα, και τοσο ευκολα. Δε ξερω γιατι, απο κεκτημενη ταχυτητα.

Υπαρχουν gender roles ? Δεν υπαρχουν. Φεμινισμος ειναι η απελευθερωση απο κουτακια και ταμπελες, και για τα δυο φυλα ομως, οχι μονο για τις γυναικες. Ισες ευκαιριες, ισα καθηκοντα και για τους δυο.

Παππου εισαι ο πιο φεμινιστης που ξερω

Τριτο τριμηνο

Αργησα να γραψω. Λειπαμε ταξιδι δυο εβδομαδες το Πασχα, μετα επιστροφη και απιστευτο τρεξιμο να οργανωθουμε, τρεξιμο και στη δουλεια (να τελειωσω και καποια πραγματα πριν φυγω σε αδεια μητροτητας τον Ιουνιο) μετα αρρωστησε ο μικρακης με ιωση, τωρα αρρωστησα εγω κλπ κλπ κλπ Χωρις αναπνοη, που λεει και ο Χατζηγιαννης. Ουτε που καταλαβα οτι φτασαμε στο Μαιο.

Ξαφνικα συνειδητοποιησαμε πως περασε ο καιρος. Καμια σχεση με τη πρωτη εγκυμοσυνη οπου παρακολουθεις μερα νυχτα το ζητημα, παιζεις στα δαχτυλα ολες τις πληροφοριες περι εβδομαδων, ιατρικων εξετασεων, αγοραζεις το κρεβατι απο το πεμπτο μηνα και σιδερωνεις τα ρουχα του μωρου τεσσερις φορες. Εδω φτανεις στη βδομαδα 30 και λες, οπ, ποτε εγινε αυτο ρε παιδια? Με ρωτησε ο γιατρος αν θελω να κανω παλι τη προετοιμασια με τις αναπνοες και εκει μου ηρθε κεραμιδα. Πλησιαζουμε! Θα μου πεις, καλα πως γινεται?Ε γινεται, γιατι τρεχεις και δε φτανεις.
Τελoς παντων, τωρα αρχισαμε και κανουμε σιγα σιγα τις προετοιμασιες μας, αν και αυτη τη φορα τα βασικα ειναι ηδη αγορασμενα (κρεβατι, καροτσι, καρεκλακι αυτοκινητου, ρηλαξ, θηλαστρα κλπ). Επλυνα τα ρουχα του - αλλα αγοραζω και καινουρια για το μωρακι, δε κρατιεμαι. Ετοιμαζω τη τσαντα του νοσοκομειου, αυτη τη φορα θα βαλω και κανενα ωραιο βιβλιο μεσα γιατι ο μπαμπας μαλλον δε θα μπορει να κοιμηθει στο δωματιο μαζι μας, οπως την αλλη φορα.
Επιασα παλι τα βιβλια μου για την εγκυμοσυνη και τη γεννα, να φρεσκαρω τη μνημη μου για το θηλασμο, τις αναπνοες, και ολα τα σχετικα. Βρε πως ξεχναει ο ανθρωπος, δυο χρονια περασαν και ομως θυμαμαι τα μισα!

I love you IKEA

Δεν ειναι για διαφημιση. Η Ικεα ειναι ουτως η αλλως μια μεγαλη μου αγαπη, γιατι ειναι το πιο εξυπνο μαγαζι που ξερω στο πλανητη.

Αλλα τους βγαζω το καπελο στα παιδικα. Τα βρεφικα και παιδικα επιπλα και αξεσουαρ του ΙΚΕΑ ειναι εκπληκτικα. Οχι μονο γιατι ειναι αισθητικα ομορφα, λειτουργικα, απλα και φθηνα, οπως ολα τα αντικειμενα τους. Κυριως γιατι δειχνουν οτι οι σχεδιαστες και σχεδιαστριες εκαναν το κοπο και διαβασαν και πεντε πραματα για την αναπτυξη των βρεφων και των παιδιων, ωστε το αποτελεσμα να ειναι και χρησιμο, και ασφαλες, και να προωθει τη χαρουμενη απασχοληση. Και αυτο φαινεται στις λεπτομερειες. Μιλαω σοβαρα. Ιδου ενα παραδειγμα

- Η σειρα αποθηκευσης TROFAST. Καταπληκτικη ιδεα. Ξυλινοι σκελετοι με πλαστικα συρταρια σε διαφορα μεγεθη, μπορεις να φτιαξεις απο μια μικρη γωνια μεχρι ολοκληρο συστημα που να φιλοξενει τα παιχνιδια και τα βιβλια του. Η λεπτομερεια που κανει τη διαφορα ειναι τα πλαστικα συρταρια. Το παιδακι μπορει να παρει μονο του το συρταρι με τα παιχνιδια που του αρεσει (δεν ειναι βαρυ) και να το παει οπου θελει για να παιξει, και μετα να το βαλει στη θεση του. Εχει ολα τα παιχνιδια του διαθεσιμα μπροστα του (οχι κρυμμενα σε ντουλαπα που χρειαζεται βοηθεια γονιου για να τα παρει) και ενθαρρυνεται να ανακαλυψει, να ψαξει, και μαθαινει να τα μαζευει μονο του. Ολα αυτα υπαρχουν ως συμβουλες παιδαγωγικης σε βιβλια παιδικης ψυχολογιας

Oι ανθρωποι το μελετανε, οχι αστεια

Μαμα

Ακουσα ενα τραγουδι στο ραδιοφωνο πριν λιγο, ηταν απο αυτα που σε κανουν να κλεινεις τα ματια και να βρισκεσαι σε αλλη ηλικια, σε αλλο χρονο και τοπο. Με πηγε σε ενα μερος παλιο, μακρινο και κρυμμενο, καπου εικοσι πεντε χρονια πριν.

Το δωματιο μου, τα παιχνιδια. Το παιδικο μου κρεβατι, το ξυλο απο το οποιο ειναι φτιαγμενο. Το χρωμα της κουβερτας. Κατι βιβλια. Τα μαθηματα του σχολειου, ολα ετοιμασμενα ομορφα, πανω στο γραφειο μου, η επιμελης μαθητρια. Τα πολυχρωμα τετραδια, μου αρεσε να γραφω ωραια γραμματα. Μου αρεσε η ζωγραφικη. Οι ασκησεις γερμανικων, τα μαθηματα στο φροντιστηριο. Τα ρουχα της γυμναστικης, εκεινο το φουξια φορμακι.

Και η μαμα. Στη κουζινα που μαγειρευει. Που φτιαχνει τηγανιτες. Που φτιαχνει φαγητα για το παιδικο παρτυ. Που μου ραβει πυτζαμες. Που μου ραβει μια στολη αποκριατικη, οπως τη φανταστηκα, μοναδικη στα ματια μου. Που καθεται στο πατωμα και παιζουμε με τη μπι-μπι μπο. Που τρεχει μαζι μου, απο την ενοργανη, στο μπασκετ και απο το ενα στο αλλο.

Που το βραδυ δε μπορω να κοιμηθω, που ξυπναω και φοβαμαι και κλαιω ειναι εκει, ειναι μια μεγαλη ζεστη αγκαλια και κρυβομαι μεσα, και καθεται διπλα μου και μου μιλαει σιγα σιγα και ομορφα μεχρι που ολα γυρω ηρεμουν, και αποκοιμιεμαι παλι. Το πιο γλυκο και ευχαριστο μερος του κοσμου, τοτε, τωρα και παντα.

Στο εχω πει μαμα?

H κοιλια

Ειναι με τις μερες.
Μερικες φορες μου φαινεται ηδη μεγαλη κοιλια, και αναρωτιεμαι μεχρι που θα φτασει, εχουμε ακομα ολο το τριτο τριμηνο! Αλλες φορες παλι μου φαινεται μαζεμενη και κομψη, μια κοιλιτσα-μπαλιτσα. Η αληθεια ειναι οτι τωρα στη δευτερη εγκυμοσυνη η κοιλια μου εμφανιστηκε πιο γρηγορα, ισως ενα μηνα νωριτερα απο τη πρωτη φορα.

Ειναι μερες που αισθανομαι χοντρη. Συνηθως ομως μου αρεσει πολυ το look. Ψαχνω να βρω cool ρουχα για εγκυους, και μου αρεσει πολυ που εξεχει αυτη η κοιλουμπα πανω απο τη φουστα.
Νομιζω οτι μου παει. Ετσι μου λενε και οι αλλοι (μπορει να το λενε απο ευγενεια οι ανθρωποι, εμεις ομως υποθετουμε οτι το εννοουν, γιατι μονο αυτο μπορουμε να πιστευουμε αυτη τη στιγμη :-)
Φοβαμαι λιγο σε τι κατασταση θα ειναι η κοιλια μου το καλοκαιρι, μετα απο δυο εκγυμοσυνες, ποσο καιρο θα μου παρει να στρωσω τους κοιλιακους, να μαζεψω και να λιμαρω την επιφανεια. Διοτι δεν παιζει να το αφησω ετσι το ζητημα. Α πα πα πα. Δε ξερω τι θα γινει, ασκησεις, διαιτες, το προσωπικο trainer της Μαντονα θα παρω, ο,τι χριεαστει προκειμενου να φορεσω ξανα αξιοπρεπως το μπικινι.

Mind the Gap

Πριν απο λιγες μερες πηγαμε εκδρομη στο Λονδινο και τα περιχωρα. Πολυ ωραια και νοσταλγικα, βολτες, φιλοι, αναδρομη γευστικη αβερτα fish and chips, cornish pastries και cookies, και του μικρουλη του αρεσαν πολυ ολα αυτα τα καινουρια καλουδια.

Το Λονδινο αποδειχτηκε αρκετα ευκολο με μωρο δεδομενων των εξης προυποθεσεων
- πιο πολυ πηγαμε βολτες με τα ποδια+καροτσι, και κρατησαμε το μεσα-εξω στο μετρο στο ελαχιστο: στους περισσοτερους σταθμους κυλιομενες η ασανσερ δεν υπαρχουν, και το μετρο του Λονδινου ειναι απο τα πιο κουραστικα
- το ξενοδοχειο ηταν κοντα στο μετρο, στο σταθμο του τρενου κλπ, ωστε να μπορεις να κανεις πολλα με τα ποδια
- το ξενοδοχειο ηταν σε μια περιοχη συμπαθητικη που ειχε γυρω μαγαζια, απο sainsbury's και cafe nero, μεχρι διαφορα αλλα, ωστε αμα θες προμηθειες να μη χρειαζεται ολοκληρη αποστολη. Παραλληλα, ΔΕΝ ηταν πανω στον ασφυκτικο χαμο της Leicester Square
- Ανακαλυψαμε το εξης πολυ ωραιο μερος για μικρα παιδια, μεσα στο κεντρο του Λονδινου, με παιδικη χαρα, ζωακια κλπ, τελειο http://www.coramsfields.org/

Θελουμε κι αλλο. Δε φτανει ποτε μια βολτα στο Λονδινο

Ακραια καιρικα φαινομενα

Ο τροπος που αντιμετωπιζονται οι καιρικες συνθηκες στην Ελλαδα, και ειδικα ο χειμωνας, αποτελει μεγαλο μυστηριο. Ο χειμωνας ειναι μια εποχη που κανει συχνα κρυο. Το δειχνουν και οι ζωγραφιες στα παιδικα βιβλια. Ειναι σα να λεμε οτι η γη γυριζει. ΟΚ. Και γιατι ο πανικος δηλαδη οταν το θερμομετρο πεφτει στο μηδεν? Μιλαμε για ομαδικη παρακρουση, κλεισιμο στο σπιτι. Λες και η χωρα βρισκεται πανω απο την αρκτικη ζωνη. Οταν δε προκειται για ατομα κατω των δεκα ετων, η οδηγια ειναι να κλειστουν στο σπιτι απο την 28η Οκτωβριου μεχρι την 25η Μαρτιου και να μη ξεμυτισουν ποτε εαν η θερμοκρασια ειναι κατω των δεκα βαθμων Κελσιου. Υπαρχει ενας ανεξηγητος πανικος 'να μη κρυωσει το παιδι', το λεει και ο Σαββοπουλος.

Υπερβαλλω λιγο, αλλα η αληθεια ειναι οτι δε βλεπω καροτσια να βολταρουν εξω οταν εχει 3 βαθμους. Ειδικα η πανταχου παρουσα και επι της ανατροφης των παιδιων παντοδυναμη ομαδα των γιαγιαδων-παππουδων ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να διανοηθει να βγει εξω απο το κτιριο το εγγονι πριν ανθισουν τα λουλουδια την ανοιξη. Λες και η ανακυκλωση μικροβιων σε κλειστο χωρο κανει καλο. Λες και ειναι καλυτερο το καμαρι τους να κοβει φλεβα μεσα στο σπιτι με τα ιδια και τα ιδια παιχνιδια. Προφανως κανεις τους δεν εχει παρει το αεροπλανο να επισκεφτει μια χωρα λιγο πιο βορεια το χειμωνα. Δε θα πω για τη Δανια, οπου ειναι παραδοση να τυλιγουν τα μωρα και να τα βγαζουν να κοιμουνται εξω στο μπαλκονι, για να αναπνεουν φρεσκο αερα. Ουτε για τη Σουηδια, οπου το παιχνιδι με το χιονι ειναι σα να λεμε παω στη παιδικη χαρα.

Σε ολες τις αλλες χωρες, οταν δε ριχνει μπορα η χιονοθυελλα, το μωρο το ντυνουμε καλα, μπουφαν, fleece, καλυμματα και παπλωματα για το καροτσι και ολα τα συναφη, βαζουμε και εμεις τα γαντια και το σκουφι μας και παμε βολτα. Κοκκινιζουν τα μαγουλακια απο το κρυο, αλλα δε πειραζει, κανει καλο. Ειναι υγεια.

Αν παρολα αυτα πρεπει να κλειστειτε στο σπιτι, να μερικες ιδεες του τι μπορειτε να κανετε για να μη φατε τα ρουχα σας εσεις και τα παιδια σας απο τη βαρεμαρα που βλεπετε συνεχεια τους ιδιους τεσσερις τοιχους

http://www.parents.com/fun/activities/rainy-day/5-fun-rainy-day-toddler-activities/

http://rochester.kidsoutandabout.com/main-articles/snowydays.html

Αγορι η κοριτσι - συνεχεια ...

Μολις μπηκε ενας συναδελφος στο γραφειο και μου εδωσε ενα επιπλεον, αχτυπητο επιχειρημα, απο την οπτικη του μπαμπα, που δεν αντεχω, πρεπει να το μοιραστω:

Η κορουλα σου ειναι η πριγκηπισα σου, ωσπου καποια στιγμη ερχεται σπιτι με εναν απιστευτο καραγκιοζη και σου λεει μπαμπα αυτον εδω τον αγαπαω. Και δεν ειναι πλεον η πριγκηπισα σου, φιλε. Και εσυ (ο μπαμπας) θελεις να παρεις τη καραμπινα και να τον εξαφανισεις απο προσωπου γης, η να τον πλακωσεις στις σφαλιαρες. Αλλα δε γινεται, πρεπει να χαμογελασεις. Δυσκολο, ε? :-))

Αγορι ή Κοριτσι ?

Συνηθως ειναι η τριτη ερωτηση, μετα το 'συγχαρητηρια', και το 'τι μηνα εισαι τωρα'.

Στο πρωτο μωρο ολοι μα ολοι ελεγαν με το καλο και να ειναι γερο, χωρις προτιμηση. Τωρα στο δευτερο μωρο η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ελεγε/ ηπλιζε οτι θα ειναι κοριτσι. Μυστηριο. Γιατι κανει ωραιο συνδυασμο? Γιατι κατα βαθος υπαρχει η υποθεση οτι το κοριτσακι (και τα ρουχα του) ειναι πιο χαριτωμενο, πιο γλυκο, πιο καλοβολο? Γιατι οι μαμαδες ελπιζουν οτι με το κοριτσακι παιζεις περισσοτερο , το χαιρεσαι περισσοτερο, οτι ειναι πιο τρυφερα?

Ε λοιπον εδω χωραει πολλη συζητηση. Απο τα κοριτσακια που βλεπω καθε μερα στο σταθμο, υπαρχουν καποια που ειναι πολυ χαριτωμενα, σα κουκλακια, και αλλα που ειναι λιγοτερο. Αντιστοιχα υπαρχουν αγορακια πολυ πολυ ομορφα, και αλλα λιγοτερο χαριτωμενα. Καποιες μικρες ειναι ησυχες, κατι αλλες ομως ειναι διαολοι, χοροπηδανε συνεχεια και τα κανουν ολα λιμπα. Το ιδιο και οι μικρουληδες.

Τα ρουχα: μυθος, υπαρχουν φανταστικα ρουχα και απιστευτα looks τοσο για αγορια και κοριτσια, θελει ψαξιμο, φαντασια και να βγεις απο στερεοτυπα. Επισης υπαρχουν χαλια ρουχα και για τα δυο, και παναγια βοηθα διοτι δε φταιει τιποτα το παιδακι (ειδικα για τα κοριτσια το θεμα κατανταει αηδια με την ποσοτητα στρας, φιογκων και ροζ)

Παιχνιδι και δεσιμο - επισης μεγας μυθος, εδω πραγματικα ειναι το ιδιο με ολα τα μωρα. Δε ξερω πως ειναι αργοτερα, 5 χρονων η 10 χρονων, αλλα μεχρι τωρα ο δικος μας μικρακης ειναι εξαιρετικα τρυφερος και δεμενος και με τους δυο. Και τι σημασια εχει τελoς παντων, σε ποιον απο τους δυο εχει αδυναμια?

Προσωπικα θα χαιρομουν το ιδιο με αγορακι/ κοριτσακι, αλλα κατα βαθος μαλλον ηλπιζα να ειναι αγορακι. Δε ξερω γιατι, ισως διοτι αυτη την εικονα μωρου εχω μεχρι τωρα. Επισης, απο μικρη φανταζομουν τον εαυτο μου με γιους, ποτε δε μπορουσα να φανταστω μια κορη. Θα διαφωνησει ο μισος πληθυσμος μαζι μου, και το ξερω, αλλα εγω θα γραψω κατωθι γιατι μου αρεσει να εχω γιους :-)

- Βρισκω οτι οι αντρες ειναι πολυ πιο ευκολοι ανθρωποι απο τις γυναικες. Ενα και ενα κανουν δυο. Μου αρεσει, δε μου αρεσει. Απλοτητα και ευθυτητα. Λενε αυτο που σκεφτονται οι ανθρωποι (συχνα και οταν δε πρεπει). Το μυαλο τους ειναι πιο ξεκαθαρο. Ουτε γαλιφιες, ουτε γκρινιες, ουτε ναζια, ουτε προσποιησεις, ουτε στρατηγικος σχεδιασμος για να πετυχουν αυτο που θελουν και να γινει το δικο τους χωρις να το παρεις εσυ πρεφα (μη μου πειτε, κυριες μου, οτι κατι απο αυτα δεν εχετε κανει ποτε στη ζωη σας, θα ειναι ψεμα). Τελως παντων, εγω επικοινωνω καλυτερα.

- Παρα το στερεοτυπο που θελει τις κοπελες πιο δεμενες (βλεπε κολλητες) με τη μαμα τους, και το γιο να σε εχει χεσμενη και να ριχνει μαυρη πετρα πισω του, εγω βλεπω συχνα το αντιθετο. Οχι, δεν ειναι παντα κολλητες μαμα και κορη. Ειναι συχνα κολλητοι μπαμπας και κορη. Οχι δεν ειναι απομακρυσμενα τα αγορια. Ουτε ειναι κολλημενοι οι αντρες οπωσδηποτε με τη μανα τους, και ουτε ψαχνουν να βρουν τη μανα τους στη γυναικα τους. Σε μια υγιη σχεση γονεα -παιδιου, η τρυφεροτητα και το δεσιμο ειναι ασχετα φυλου. Και ασχετα με την ανεξαρτησια του παιδιου. Οσο για το 'χρεος' του παιδιου (σορρυ, της κορης) να γηροκομησει τους γονεις της, νομιζω οτι ειναι απο τις πιο εγωιστικες ελληνικες αντιληψεις.

- Εφηβεια: αγορι η κοριτσι, το λουκι ειναι λουκι. Οπως και να εχει, θα σε βαριεται και δε θα θελει να σε δει μπροστα του/ της. Θα απομυθοποιησει το πατερα και τη μανα του. Θα κλεινει τη πορτα, θα βαζει τερμα μουσικη, θα καπνιζει στα κρυφα, και θα θελει να τον αφησεις ησυχο/ ησυχη. Με τα κοριτσια δεν ειναι πιο ροδινη η εφηβεια. Αλλα, ο εφηβος γιος δε θα αφησει ποτε να του βρισουν τη μανα. Λιγο το εχεις εσυ αυτο, ε? :-)

Πρωινο ξυπνημα

Εβλεπα ακομα ενα ονειρο, αλλα κατι εγινε και ξυπνησα. Νομισα οτι εχω το στομαχι μου. Γυρισα ανασκελα, απλωθηκα, ακινητη, και εκει για μια στιγμουλα, εκανε ενα φτερουγισμα. Τοσο δα. Σα το πεταρισμα ενος πουλιου, φραπ. Μετα ησυχια.

Ξυπνα, ξυπνα! λεω στο μπαμπα. Νομιζω οτι κατι ενιωσα. Να δω. Βαζουμε τα χερια μας στη κοιλια. Ησυχια. Ενα, δυο, τρια, πεντε δευτερολεπτα. Φραπ. Νατο παλι το φτερουγισμα. Κι αλλο ενα.
Καλημερα μωρακι! Εισαι εκει!, κουνιεσαι! Θα τα λεμε συχνα απο εδω και περα ...

Φεμινιστριες

Να τις προσεχετε τις φεμινιστριες, και ειδικα αυτες που ειναι πολυ μαχητικες, ειναι αγρια πλασματα.
Για να ξεκαθαρισουμε. Εγω δεν ειμαι φεμινιστρια. Την ιση προσβαση σε δικαιωματα και αξιωματα και την ιση μεταχειριση των δυο φυλων τη θεωρω αυτονοητη, οπως θεωρω και αυτονοητη την ισοτητα μεταξυ οποιωνδηποτε δυο ανθρωπων. Δε κανω θεμα, διοτι θεωρω οτι εχει ληξει πλεον στον ανεπτυγμενο κοσμο. Επισης, θεωρω οτι η μητροτητα και πως θελει να τη ζησει η καθεμια εργαζομενη μαμα, ποσο καιρο θελει να κατσει στο σπιτι με το μωρο, ποσο κοντα θελει να ειναι στα παιδια της, ποσο χρονο να περνα μαζι τους κλπ δεν αποτελει δειγμα χειραφετησης. Ειναι εμπειρια ζωης και ας αποφασισει η καθεμια με τον αντρα της μαζι ποσο καιρο θα ειναι στο σπιτι και πως θα οργανωθουνε.

Κατι κολλημενες φεμινιστριες ομως θεωρουν οτι ειναι θεμα 'χειραφετησης'. Και εχω τη χαρα να δουλευω με μια απο αυτες. Η οποια κυρια ψιλοτσαντιστηκε που ειμαι εγκυος, καθοτι δε τη βολευε το timing (η ιδια εχει τρια παιδια). Kαι ψιλοτσαντιζεται καθε φορα που μια απο τις μαμαδες η ενας απο τους μπαμπαδες παιρνει αδεια για να κατσει σπιτι με το αρρωστο μωρο (το οποιο τους χειμερινους μηνες συμβαινει συχνα, διοτι τα μωρα μας πανε στο σταθμο και κολλανε ιωσεις συνεχεια), λεγοντας 'μα δε μπορει να κατσει καποιος αλλος, παρτε μια baby-sitter'. Και διαφορα παρομοια που δειχνουν οτι λιγο πολυ μπουχτιζει οταν ακουει κατι για προσωπικες υποχρεωσεις σχετικα με τα παιδια μας, τα μωρα μας, τις εγκυμοσυνες μας.
Με τα πολλα καταλαβα οτι η αντιληψη της για τη σωστη και 'χειραφετημενη' μητροτητα μιας career woman ειναι να κανεις τα πραγματα οπως τα εκανε αυτη. Αν κανεις αλλες επιλογες σχετικα με τη μητροτητα, τοτε κατι στραβο εχει να πει. Ευχαριστουμε για τη κατανοηση και για τη στηριξη, συναδελφισα μαμα. Πολυ αλληλεγγυο απο μερους σου. Οι κυριοι του γραφειου παντως δειχνουν μεγαλυτερη κατανοηση και σεβασμο στις επιλογες μας. Οχι τιποτε αλλο, να ειμαστε και δικαιοι

ΟΙ χαρες του πρωτου τριμηνου

- Morning sickness

Δε ξερω γιατι το λενε morning sickness, εμενα μου ερχοταν καθε απογεμα, συγκεκριμενα καθε απογεμα γυρω στις 4-5 και μεχρι το βραδυ. Τις εβομαδες 7-10 το στομαχι μου χορευε, και ημουν σκασμενη σα να ειχα φαει ενα γουρουνοπουλο. Το μονο που μπορουσα να φαω το βραδυ ηταν κατι αμυλουχο, ζυμαρικα, πατατες, ρυζι η ψωμι. Αντε και μια μπουκια τυρι. Σε μινι μεριδες. Δεν αντεχα να αντικρισω πρασινη σαλατα, για κρεας, ψαρι, γλυκα ουτε λογος, τα εβλεπα και αλλαζα δρομο (προφανως αυτα δεν ειναι τιποτα μπροστα σε ζαλαδες και εμετους που αντιμετωπιζουν αλλες γυναικες, και θα επρεπε να σκασω και να θεωρησω εαυτην τυχερη). Το μεσημερι βεβαια δεν ειχα ποτε προβλημα να κατεβασω ενα πληρες μενου τριων πιατων συν επιδορπιο. Τα εμποδια αυτα ξεπεραστηκαν γρηγορα και τωρα χλαπακιαζω ανετα πρωι, μεσημερι, βραδυ και ενδιαμεσα

- Νυστααααααα
Δε καταφερα ποτε να δω ταινια στην τηλεοραση πανω απο 15 λεπτα. Με το που καθομαι στο καναπε αρχιζω και γλαρωνω. Φανταζομαι η λυση ειναι να δω την ταινια ορθια, στον ακαθιστο, αλλα δε βαριεσαι τωρα. Το θεμα της νυστας συνεχιζεται τωρα και στο δευτερο τριμηνο, αλλα αρχιζω να υποψιαζομαι μηπως δεν εχει να κανει με εγκυμοσυνη, διοτι τωρα που το σκεφτομαι και πριν μεινω εγκυος παλι με επαιρνε υπνος στο καναπε. Επισης, τον μπαμπα τον παιρνει και αυτον ο υπνος, αρα μαλλον ακυρη η δικαιολογια της εγκυμοσυνης.

- Μυρωδιες
Ρανταρ οσφρησης προς ολες τις κατευθυνσεις, μυρωδιες, αρωματα, μποχα, ολα τα πιανω. Σα να εχει η μυτη μου ενισχυτη οσφρησης, ολα ειναι δεκα φορες πιο εντονα. Ας πουμε μπαινεις στο μετρο και οι μυρωδιες των γυρω σε πνιγουν. Μπαινεις στο γραφειο και ξερεις οτι εφτα γραφεια πιο κατω καποιος εφτιαξε καφε. Το σαντουιτς του διπλανου εχει μεσα αγγουρι. Το ξερω

- Αφηρημαδα
Κοιτα να δεις, κατι ηθελα να κανω αλλα δε θυμαμαι τι. Γιατι ηρθα σε αυτο το δωματιο, κατι εψαχνα, τι εψαχνα ομως? Για μενα που ειμαι συνεχεια στη πριζα, über-οργανωμενη, με δεκαεφτα ποστ-ιτ και reminders παντου και θελω να τα προλαβω ολα συνεχεια, η αισθηση αυτη ειναι πρωτογνωρη.

- Καταπιεση
Αμα δεν εχεις αντισωματα για τοξοπλασμωση, οπως εγω, δε παιζει να φας καρπατσιο, ουτε προσιουτο, ουτε διαφορα αλλα πραματα ωραια που συνηθως σερβιρονται εξω. Ασε που δε μπορεις να φας σουσι για εννια μηνες. Για το αλκοολ δε με νοιαζει. Αλλα σουσακι? κλαψ κλαψ

- Yπενθυμιση
Στη πρωτη εγκυμοσυνη ξυπνουσα το πρωι και ολη μερα σκεφτομουν 'ειμαι εγκυος! ειμαι εγκυος!' Το πρωτο τριμηνο προσπαθουσα να συνηθισω στην ιδεα. Αυτη τη φορα, που εχω ηδη ενα μωρο, ξεχναω οτι ειμαι εγκυος και το θυμαμαι περιπου μια φορα στο τοσο - α, ναι, ειμαι και εγκυος, ας μην το παρακανω

- Ευτυχια
Δε με ενδιαφερει αν ο συναδελφος εχει νευρα, αν με εσπρωξε ο αλλος στο μετρο, αν οι ειδησεις ειναι ασχημες, αν εχει ο κοσμος προβληματα και κολληματα. Απο το ενα αυτι μπαινουν και απο το αλλο βγαινουν. Ειμαι εκγυος. Το μωρακι μεγαλωνει καθε μερα και η ζωη ειναι ωραια, πολυ ωραια. Ολοι οι αλλοι ας κοψουν το κεφαλι τους, εγω ειμαι ευτυχισμενη και κανεις δε θα μου χαλασει τη διαθεση. Εισπνοη. Εκπνοη. Ζεν :-)