Things I will (not) tell my pregnant friend

- No, you will not be fat. You will be huge, but you will be beautiful. You will have the 'super hormones that make me glow'-halo. Your hair and nails will be gorgeous. And you will get to wear all the funky, cute and sexy collection of clothes for mums-to-be. Some years ago pregnant women had to look dull, today they have clothes to die for. Perhaps stiletto heels are not exactly matching, but hey

- No you can not pig out on the pregnancy excuse, you can enjoy your food but you should try to avoid putting on 25 Kg that you will regret. Because you will regret

- There is no good food and bad food for the foetus, if you feel like hamburgers that's what you should eat; dont torture yourself with wholemeal and quinoa. No alcohol and no smoking though, that's serious

- Basically, you only realise that you are carrying a baby once half of the time is over, i.e. after month 4-5, and then time flies. It is not that long after all

- Pregnant ladies are queens, and you should pamper yourself. Do the things you feel like. Expect to be treated like one. Expect people to give you their seat in the metro, ask for it.

- Yes it hurts. But I wont tell you how much or for how long, because it doesn't matter. Everyone has a different story to tell, and yours will be a different one too

- Dont let others tell you about miscarriages, or other sad stories, it is like talking about divorces in someone's wedding. No need to ruin your day

- Don't be afraid about how you will look post-birth. You will look just fine, if not better than now

- Mums get all passionate and judgemental about their choices - natural birth or cesarean, birth at home or in hospital, induced or not, with doctor or with 'sage femme', breastfeeding or bottle. There is no right and wrong, it is whatever makes more sense for you, but you should be aware of the consequences and risks involved. Don't choose on the basis of whether that sounds cool, cute, or is in vogue

- Mums-to-be are ready to spend as much as they can. But nobody ever tells you what are the things you absolutely need to buy for the baby, what would be helpful but you could also live without, and what is unnecessary. You definitely don't need to spend thousands of euros. You end up using half of what you buy

- Next time you are about to buy that super expensive fair trade blanket made of organic fabric, remember: babies pee and pooh. All the time. Huge mess. Not worth the 80euros. Some 15 euro cotton blanket made in China would be just fine.

I wrote this post for a non-Greek speaking friend; a similar post in Greek is here 

Τζακ Μπαουερ

Ξαναεφτιαξα τη τσαντα για το μαιευτηριο για τριτη φορα, ποσες φορες πια θα τη τσεκαρω, ουτε αποστολη στον Αμαζονιο. Ολα εξω, φτου και μετραω, ποσες νυχτικες εβαλα, χμ μου παει αυτο το χρωμα η οχι (μην εισαι και σα πατσαβουρα στην ιστορικη φωτο), τα εσωρουχα φτανουν νομιζω, ποσα body και πυτζαμες για το μωρο, καλα αν δε φτανουν θα φερει ο μπαμπας κι αλλα καθαρα απο το σπιτι, καλα ειναι η μηπως μικρο μεγεθος αφου τουτος εδω προβλεπεται πιο νταβραντωμενος μωρος απο τον προηγουμενο, αυτα εδω να φορεσει μολις γεννηθει κοιτα τι ομορφο σετακι κανουν, θα του παει το χρωμα, πως θα ειναι μελαχρινος, καστανος, ξανθος? ολα τα αλλα οκ, το νεσεσερ δεν ειναι ετοιμο, μη ξεχασω οδοντοβουρτσα και τσιμπιδακι για τα φρυδια, να βαλω και κανενα μακιγιαζ μεσα, σιγα μη κατσεις να βαφτεις ρε ψωνιο, ναι αλλα οταν ετοιμαστω να φυγω μπορει να αισθανομαι καλα και να μπορω να βαλω λιγο χρωμα στη μουρη να μην ειμαι το εκρου των τοιχων με δυο κυκλους στα ματια (το κονσιλερ, που ειναι το κονσιλερ). Τι αλλο τι αλλο, δε θυμαμαι. Βιβλιο εβαλα, μια χαρα θα ειναι ο nick hornby για τη περισταση. Ζιπ.
Τα σεντονια και οι κουβερτες του μωρου ειναι ολα καθαρα, οπ ξεχασα τουτα εδω, να βαλω αλλο ενα πλυντηριο το απογεμα, φαι στη καταψυξη εχει, ο μικρακης εχει καθαρα ρουχα και αυτος, και τελος παντων θα βρει την ακρη ο μπαμπας, μην εισαι και εσυ control freak γαμωτο σου, κανεις λες και δε ξερει, πως θα μου λειπει ο μικρακης τα πρωινα που δε θα ειμαι σπιτι, να του δινω πρωινο φιλακι, αραγε θα στεναχωρηθει που θα λειπει η μαμα απο το σπιτι, οχι μωρε του εχουμε εξηγησει, θα τον φερνει και ο μπαμπας στο μαιευτηριο καθε μερα, κι ομως θα μου λειπει, ωχ δυσκολο ειναι
Μηπως να κανω μια επαναληψη το κεφαλαιο για το θηλασμο στο βιβλιο, μπας και μου διεφυγε κατι, δε δινεις πανελληνιες ρε ουφο, το εχεις ξαναδει το εργο. σταματα.
Ποσες μερες, ποσες ωρες μενουν, μπορω παρακαλω να εχω αλλες 2-3 εβδομαδουλες να το χωνεψω καλυτερα, να ετοιμαστω ψυχολογικα σιγα σιγα σιγα, κατσε μωρακι εκει που εισαι λιγο ακομα. τικ τοκ τικ τοκ τικ τοκ, καθομαι πανω σε ωρολογιακο μηχανισμο, να προλαβω πριν σκασει, σα το Τζακ Μπαουερ, τι να προλαβω δε ξερω
σταματα να τρως τα νυχια σου

Ο Βουδας και η καισαρικη

Οσους ανθρωπους ρωτησεις, τοσες γνωμες θα ακουσεις. Να κανεις καισαρικη οπωσδηποτε. Σιγα, και γιατι να κανεις καισαρικη? Μετραω σκορ απαντησεων.

Το προκειμενο θεμα ειναι οτι το μικρακι στη κοιλια, εν αντιθεσει με το 95% των περιπτωσεων που παιρνουν θεση γεννας μακροβουτι με το κεφαλι κατω, εχει κατσει με το κεφαλι πανω και το πωπο και τα ποδια προς τα κατω, σα το Βουδα. Επισης εχει και τον ομφαλιο λωρο τυλιγμενο γυρω απο το λαιμο του. Περιμεναμε μηπως αλλαξει θεση, αλλα δεν αλλαξε, και πλεον τωρα σε αυτη τη φαση ειναι απιθανο να τουμπαρει γιατι εχουμε κλεισει την εβδομαδα 37 και στενευουν τα περασματα, που λεει και ο Μητροπανος.

Οπερ και σημαινει δυσκολη γεννα. Οχι αδυνατη, δυσκολη. Εξ ου και η ιδεολογικη διαμαχη μεταξυ των δυο στρατοπεδων. Μαλιστα οι αποψεις εχουν και πολιτιστικη χροια, παρατηρειται δηλαδη ολοι οι Ελληνες συνομιλητες να ειναι υπερ της καισαρικης για μια τετοια γεννα, ενω καποιοι μη Ελληνες συνομιλητες να ειναι πιο ανοιχτοι στην ιδεα του φυσιολογικου καταρχην, και βλεπουμε.

Εχει να κανει και με τη ιατρικη πρακτικη σε καθε χωρα, διοτι με εξαιρεση την Αγγλια, σε πολλες Ευρωπαικες χωρες οταν λενε γεννα εννοουν φυσιολογικο τοκετο. Η καισαρικη δεν υπαρχει καν στη κουβεντα, ουτε στα σεμιναρια προετοιμασιας, ουτε στα φυλλαδια, ουτε στη συζητηση με το γιατρο, ουτε στη γιογκα για εγκυους (ειδικα εκει με τιποτα, οι γιογκινες στη ταξη που παω ειναι υπερ του να το γεννησεις μονη σου στο σαλονι, just like grandma). H καισαρικη εμφανιζεται στη κουβεντα σα λυση αναγκης. Αντιθετα, απο ο,τι ακουω απο φιλες, στην Ελλαδα η καισαρικη ειναι μαλλον ρουτινα τα τελευταια χρονια, και οχι λυση αναγκης, ενω οι φυσιολογικοι τοκετοι μετριουνται στα δαχτυλα (γιατι?? δεν εχω ακουσει καμια λογικη εξηγηση μεχρι τωρα) .

Το ζητημα ακομα δε το εχουμε κλεισει. Δεν εχω καποιο προσωπικο κολλημα να γεννησω καλα και σωνει φυσιολογικα. Το εκανα μια φορα, ξερω πως ειναι. Ναι, ειναι απιστευτο. Αλλα δεν ειναι αυτο το ζητημα, το ζητημα ειναι τι ειναι πιο λογικο στη καθε περιπτωση. Με συναρπαζει ομως αυτη η ενθερμη αντιπαραθεση των στρατοπεδων, ειδικα οι μαχητικες γκουρου των δυο αποψεων (βρισκω τις γκουρουδες του φυσιολογικου ενιοτε πιο παλαβωμενες!)

Επισης με ξενιζει απιστευτα αυτη η φριχτη εκφραση που λενε για τη καισαρικη:
'στο παιρνουνε', 'θα στο παρουνε'
Τη πρωτη φορα που με ρωτησε καποια γνωστη αν θα μου το παρουνε, δε το ειχα ξανακουσει, και δε καταλαβα, κοιταζα σα χανος. Ποιος να το παρει το μωρο μου, που να το πανε καλε? Μου ηρθε να βαλω τα κλαματα. Σα τα παραμυθια με τη κακια μαγισσα που ερχεται και παιρνει τη νυχτα το μωρο απο τη κουνια. Απαισια, σιχαμερη, κακιασμενη εκφραση. Λες και δεν ειναι γεννα η καισαρικη. Καμια πιο φιλικη εκφραση δεν υπαρχει?

Υποχρεωτικες διακοπες

Λοιπον πηγαμε για τη καθιερωμενη επισκεψη στο γιατρο προχτες, και οπως τα ειδε τα πραγματα ειπε κυρια μου, δε πας στο γραφειο αυριο, πας σπιτι σου γιατι αλλιως θα γεννησεις στο διαδρομο. Μμμ, δε λεει και πολυ. Οποτε τα μαζεψα αρον αρον, εκανα ο,τι επειγοντα meeting και τηλεφωνα ειχα, τους χαιρετησα ολους, μου ειπανε καλη τυχη συνοδευομενη απο την προσωπικη τους ιστορια για τη γεννηση του 1ου-2ου-3ου παιδιου τους , και αυτο ηταν. Ειμαι σε αδεια (εχω κατι ψιλα να κανω απο το λαπτοπ στο σπιτι, αλλα δε το μετραω).

Δε το περιμενα, ειχα σχεδιασει να δουλεψω μεχρι τη βδομαδα 37. Στη πρωτη εγκυμοσυνη δουλεψα μεχρι τη 38, τρεις μερες πριν γεννησω. Βεβαια ολοι αυτο κανουνε εδω που ζω, κανεις δε παιρνει αδεια 1-2 μηνες πριν. Και αφου αισθανομουν μια χαρα, δεν ειχα καμια ορεξη να κατσω σπιτι. Και τωρα το ιδιο, μια χαρα αισθανομαι. Κουραζομαι λιγο πιο ευκολα, αλλα μη τρελαθουμε κιολα. Ειμαι λιγο χοντροπετση με αυτα (η μπορει να ειμαι περιεργη). Δε μ'αρεσει να ειμαι σπιτι, θελω καθε πρωι να ντυνομαι να βαφομαι και να βγαινω, δε μπορω μεσα πανω απο λιγες ωρες, τρωγομαι με τα ρουχα μου.

Υποχρεωτικες διακοπες σου λεει. Ε, μη παραπονιεσαι κιολας. Θα χαζεψω στο ιντερνετ οοοοοοτι μεχρι τωρα δεν ειχα χρονο να κοιταξω, θα φτιαξω αλμπουμ με φωτογραφιες, που θελω εδω και μηνες να το κανω και δεν εχω χρονο, θα παω εξω για φαι με τις φιλες μου τα μεσημερια (καπου στη γειτονια, γιατι δε κανει να περπαταω και πολυ). Μαγαζια οχι πολυ (κλαψ κλαψ κλαψ). Τηλεοραση δε θα δω, βαριεμαι τις βλακειες. Ουτε θα διαβασω τιποτε αλλο για εγκυμοσυνες, τοκετους, επισκληριδιους, καισαρικες, εξετασεις, θηλασμους κλπ. Φτανει.

Και ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΟΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. Το υποσχομαι στον εαυτο μου και θα το γραψω και θα το κολλησω στο τοιχο να το βλεπω και να το θυμαμαι, γιατι με ξερω.
Τουτος εδω ειναι ο χρονος μου, ο ενας και μοναδικος, τελειος, προσωπικος χρονος για να ξεκουραστω πριν ερθει ο μικρακης 2 ( θα βρω καλυτερο ονομα απο αυτο για το μπλογκ εν καιρω), πριν εχουμε δυο παιδια στο σπιτι. Επι τη ευκαιρια, δε μπορω να συνειδητοποιησω οτι θα εχουμε δυο παιδια, αλλα αυτο ειναι θεμα αλλου ποστ.
Θα ειναι 5, 10, 20 μερες? Οσο ειναι.

Τριτο τριμηνο

Αργησα να γραψω. Λειπαμε ταξιδι δυο εβδομαδες το Πασχα, μετα επιστροφη και απιστευτο τρεξιμο να οργανωθουμε, τρεξιμο και στη δουλεια (να τελειωσω και καποια πραγματα πριν φυγω σε αδεια μητροτητας τον Ιουνιο) μετα αρρωστησε ο μικρακης με ιωση, τωρα αρρωστησα εγω κλπ κλπ κλπ Χωρις αναπνοη, που λεει και ο Χατζηγιαννης. Ουτε που καταλαβα οτι φτασαμε στο Μαιο.

Ξαφνικα συνειδητοποιησαμε πως περασε ο καιρος. Καμια σχεση με τη πρωτη εγκυμοσυνη οπου παρακολουθεις μερα νυχτα το ζητημα, παιζεις στα δαχτυλα ολες τις πληροφοριες περι εβδομαδων, ιατρικων εξετασεων, αγοραζεις το κρεβατι απο το πεμπτο μηνα και σιδερωνεις τα ρουχα του μωρου τεσσερις φορες. Εδω φτανεις στη βδομαδα 30 και λες, οπ, ποτε εγινε αυτο ρε παιδια? Με ρωτησε ο γιατρος αν θελω να κανω παλι τη προετοιμασια με τις αναπνοες και εκει μου ηρθε κεραμιδα. Πλησιαζουμε! Θα μου πεις, καλα πως γινεται?Ε γινεται, γιατι τρεχεις και δε φτανεις.
Τελoς παντων, τωρα αρχισαμε και κανουμε σιγα σιγα τις προετοιμασιες μας, αν και αυτη τη φορα τα βασικα ειναι ηδη αγορασμενα (κρεβατι, καροτσι, καρεκλακι αυτοκινητου, ρηλαξ, θηλαστρα κλπ). Επλυνα τα ρουχα του - αλλα αγοραζω και καινουρια για το μωρακι, δε κρατιεμαι. Ετοιμαζω τη τσαντα του νοσοκομειου, αυτη τη φορα θα βαλω και κανενα ωραιο βιβλιο μεσα γιατι ο μπαμπας μαλλον δε θα μπορει να κοιμηθει στο δωματιο μαζι μας, οπως την αλλη φορα.
Επιασα παλι τα βιβλια μου για την εγκυμοσυνη και τη γεννα, να φρεσκαρω τη μνημη μου για το θηλασμο, τις αναπνοες, και ολα τα σχετικα. Βρε πως ξεχναει ο ανθρωπος, δυο χρονια περασαν και ομως θυμαμαι τα μισα!

Αγορι η κοριτσι - συνεχεια ...

Μολις μπηκε ενας συναδελφος στο γραφειο και μου εδωσε ενα επιπλεον, αχτυπητο επιχειρημα, απο την οπτικη του μπαμπα, που δεν αντεχω, πρεπει να το μοιραστω:

Η κορουλα σου ειναι η πριγκηπισα σου, ωσπου καποια στιγμη ερχεται σπιτι με εναν απιστευτο καραγκιοζη και σου λεει μπαμπα αυτον εδω τον αγαπαω. Και δεν ειναι πλεον η πριγκηπισα σου, φιλε. Και εσυ (ο μπαμπας) θελεις να παρεις τη καραμπινα και να τον εξαφανισεις απο προσωπου γης, η να τον πλακωσεις στις σφαλιαρες. Αλλα δε γινεται, πρεπει να χαμογελασεις. Δυσκολο, ε? :-))

Αγορι ή Κοριτσι ?

Συνηθως ειναι η τριτη ερωτηση, μετα το 'συγχαρητηρια', και το 'τι μηνα εισαι τωρα'.

Στο πρωτο μωρο ολοι μα ολοι ελεγαν με το καλο και να ειναι γερο, χωρις προτιμηση. Τωρα στο δευτερο μωρο η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ελεγε/ ηπλιζε οτι θα ειναι κοριτσι. Μυστηριο. Γιατι κανει ωραιο συνδυασμο? Γιατι κατα βαθος υπαρχει η υποθεση οτι το κοριτσακι (και τα ρουχα του) ειναι πιο χαριτωμενο, πιο γλυκο, πιο καλοβολο? Γιατι οι μαμαδες ελπιζουν οτι με το κοριτσακι παιζεις περισσοτερο , το χαιρεσαι περισσοτερο, οτι ειναι πιο τρυφερα?

Ε λοιπον εδω χωραει πολλη συζητηση. Απο τα κοριτσακια που βλεπω καθε μερα στο σταθμο, υπαρχουν καποια που ειναι πολυ χαριτωμενα, σα κουκλακια, και αλλα που ειναι λιγοτερο. Αντιστοιχα υπαρχουν αγορακια πολυ πολυ ομορφα, και αλλα λιγοτερο χαριτωμενα. Καποιες μικρες ειναι ησυχες, κατι αλλες ομως ειναι διαολοι, χοροπηδανε συνεχεια και τα κανουν ολα λιμπα. Το ιδιο και οι μικρουληδες.

Τα ρουχα: μυθος, υπαρχουν φανταστικα ρουχα και απιστευτα looks τοσο για αγορια και κοριτσια, θελει ψαξιμο, φαντασια και να βγεις απο στερεοτυπα. Επισης υπαρχουν χαλια ρουχα και για τα δυο, και παναγια βοηθα διοτι δε φταιει τιποτα το παιδακι (ειδικα για τα κοριτσια το θεμα κατανταει αηδια με την ποσοτητα στρας, φιογκων και ροζ)

Παιχνιδι και δεσιμο - επισης μεγας μυθος, εδω πραγματικα ειναι το ιδιο με ολα τα μωρα. Δε ξερω πως ειναι αργοτερα, 5 χρονων η 10 χρονων, αλλα μεχρι τωρα ο δικος μας μικρακης ειναι εξαιρετικα τρυφερος και δεμενος και με τους δυο. Και τι σημασια εχει τελoς παντων, σε ποιον απο τους δυο εχει αδυναμια?

Προσωπικα θα χαιρομουν το ιδιο με αγορακι/ κοριτσακι, αλλα κατα βαθος μαλλον ηλπιζα να ειναι αγορακι. Δε ξερω γιατι, ισως διοτι αυτη την εικονα μωρου εχω μεχρι τωρα. Επισης, απο μικρη φανταζομουν τον εαυτο μου με γιους, ποτε δε μπορουσα να φανταστω μια κορη. Θα διαφωνησει ο μισος πληθυσμος μαζι μου, και το ξερω, αλλα εγω θα γραψω κατωθι γιατι μου αρεσει να εχω γιους :-)

- Βρισκω οτι οι αντρες ειναι πολυ πιο ευκολοι ανθρωποι απο τις γυναικες. Ενα και ενα κανουν δυο. Μου αρεσει, δε μου αρεσει. Απλοτητα και ευθυτητα. Λενε αυτο που σκεφτονται οι ανθρωποι (συχνα και οταν δε πρεπει). Το μυαλο τους ειναι πιο ξεκαθαρο. Ουτε γαλιφιες, ουτε γκρινιες, ουτε ναζια, ουτε προσποιησεις, ουτε στρατηγικος σχεδιασμος για να πετυχουν αυτο που θελουν και να γινει το δικο τους χωρις να το παρεις εσυ πρεφα (μη μου πειτε, κυριες μου, οτι κατι απο αυτα δεν εχετε κανει ποτε στη ζωη σας, θα ειναι ψεμα). Τελως παντων, εγω επικοινωνω καλυτερα.

- Παρα το στερεοτυπο που θελει τις κοπελες πιο δεμενες (βλεπε κολλητες) με τη μαμα τους, και το γιο να σε εχει χεσμενη και να ριχνει μαυρη πετρα πισω του, εγω βλεπω συχνα το αντιθετο. Οχι, δεν ειναι παντα κολλητες μαμα και κορη. Ειναι συχνα κολλητοι μπαμπας και κορη. Οχι δεν ειναι απομακρυσμενα τα αγορια. Ουτε ειναι κολλημενοι οι αντρες οπωσδηποτε με τη μανα τους, και ουτε ψαχνουν να βρουν τη μανα τους στη γυναικα τους. Σε μια υγιη σχεση γονεα -παιδιου, η τρυφεροτητα και το δεσιμο ειναι ασχετα φυλου. Και ασχετα με την ανεξαρτησια του παιδιου. Οσο για το 'χρεος' του παιδιου (σορρυ, της κορης) να γηροκομησει τους γονεις της, νομιζω οτι ειναι απο τις πιο εγωιστικες ελληνικες αντιληψεις.

- Εφηβεια: αγορι η κοριτσι, το λουκι ειναι λουκι. Οπως και να εχει, θα σε βαριεται και δε θα θελει να σε δει μπροστα του/ της. Θα απομυθοποιησει το πατερα και τη μανα του. Θα κλεινει τη πορτα, θα βαζει τερμα μουσικη, θα καπνιζει στα κρυφα, και θα θελει να τον αφησεις ησυχο/ ησυχη. Με τα κοριτσια δεν ειναι πιο ροδινη η εφηβεια. Αλλα, ο εφηβος γιος δε θα αφησει ποτε να του βρισουν τη μανα. Λιγο το εχεις εσυ αυτο, ε? :-)

Πρωινο ξυπνημα

Εβλεπα ακομα ενα ονειρο, αλλα κατι εγινε και ξυπνησα. Νομισα οτι εχω το στομαχι μου. Γυρισα ανασκελα, απλωθηκα, ακινητη, και εκει για μια στιγμουλα, εκανε ενα φτερουγισμα. Τοσο δα. Σα το πεταρισμα ενος πουλιου, φραπ. Μετα ησυχια.

Ξυπνα, ξυπνα! λεω στο μπαμπα. Νομιζω οτι κατι ενιωσα. Να δω. Βαζουμε τα χερια μας στη κοιλια. Ησυχια. Ενα, δυο, τρια, πεντε δευτερολεπτα. Φραπ. Νατο παλι το φτερουγισμα. Κι αλλο ενα.
Καλημερα μωρακι! Εισαι εκει!, κουνιεσαι! Θα τα λεμε συχνα απο εδω και περα ...

ΟΙ χαρες του πρωτου τριμηνου

- Morning sickness

Δε ξερω γιατι το λενε morning sickness, εμενα μου ερχοταν καθε απογεμα, συγκεκριμενα καθε απογεμα γυρω στις 4-5 και μεχρι το βραδυ. Τις εβομαδες 7-10 το στομαχι μου χορευε, και ημουν σκασμενη σα να ειχα φαει ενα γουρουνοπουλο. Το μονο που μπορουσα να φαω το βραδυ ηταν κατι αμυλουχο, ζυμαρικα, πατατες, ρυζι η ψωμι. Αντε και μια μπουκια τυρι. Σε μινι μεριδες. Δεν αντεχα να αντικρισω πρασινη σαλατα, για κρεας, ψαρι, γλυκα ουτε λογος, τα εβλεπα και αλλαζα δρομο (προφανως αυτα δεν ειναι τιποτα μπροστα σε ζαλαδες και εμετους που αντιμετωπιζουν αλλες γυναικες, και θα επρεπε να σκασω και να θεωρησω εαυτην τυχερη). Το μεσημερι βεβαια δεν ειχα ποτε προβλημα να κατεβασω ενα πληρες μενου τριων πιατων συν επιδορπιο. Τα εμποδια αυτα ξεπεραστηκαν γρηγορα και τωρα χλαπακιαζω ανετα πρωι, μεσημερι, βραδυ και ενδιαμεσα

- Νυστααααααα
Δε καταφερα ποτε να δω ταινια στην τηλεοραση πανω απο 15 λεπτα. Με το που καθομαι στο καναπε αρχιζω και γλαρωνω. Φανταζομαι η λυση ειναι να δω την ταινια ορθια, στον ακαθιστο, αλλα δε βαριεσαι τωρα. Το θεμα της νυστας συνεχιζεται τωρα και στο δευτερο τριμηνο, αλλα αρχιζω να υποψιαζομαι μηπως δεν εχει να κανει με εγκυμοσυνη, διοτι τωρα που το σκεφτομαι και πριν μεινω εγκυος παλι με επαιρνε υπνος στο καναπε. Επισης, τον μπαμπα τον παιρνει και αυτον ο υπνος, αρα μαλλον ακυρη η δικαιολογια της εγκυμοσυνης.

- Μυρωδιες
Ρανταρ οσφρησης προς ολες τις κατευθυνσεις, μυρωδιες, αρωματα, μποχα, ολα τα πιανω. Σα να εχει η μυτη μου ενισχυτη οσφρησης, ολα ειναι δεκα φορες πιο εντονα. Ας πουμε μπαινεις στο μετρο και οι μυρωδιες των γυρω σε πνιγουν. Μπαινεις στο γραφειο και ξερεις οτι εφτα γραφεια πιο κατω καποιος εφτιαξε καφε. Το σαντουιτς του διπλανου εχει μεσα αγγουρι. Το ξερω

- Αφηρημαδα
Κοιτα να δεις, κατι ηθελα να κανω αλλα δε θυμαμαι τι. Γιατι ηρθα σε αυτο το δωματιο, κατι εψαχνα, τι εψαχνα ομως? Για μενα που ειμαι συνεχεια στη πριζα, über-οργανωμενη, με δεκαεφτα ποστ-ιτ και reminders παντου και θελω να τα προλαβω ολα συνεχεια, η αισθηση αυτη ειναι πρωτογνωρη.

- Καταπιεση
Αμα δεν εχεις αντισωματα για τοξοπλασμωση, οπως εγω, δε παιζει να φας καρπατσιο, ουτε προσιουτο, ουτε διαφορα αλλα πραματα ωραια που συνηθως σερβιρονται εξω. Ασε που δε μπορεις να φας σουσι για εννια μηνες. Για το αλκοολ δε με νοιαζει. Αλλα σουσακι? κλαψ κλαψ

- Yπενθυμιση
Στη πρωτη εγκυμοσυνη ξυπνουσα το πρωι και ολη μερα σκεφτομουν 'ειμαι εγκυος! ειμαι εγκυος!' Το πρωτο τριμηνο προσπαθουσα να συνηθισω στην ιδεα. Αυτη τη φορα, που εχω ηδη ενα μωρο, ξεχναω οτι ειμαι εγκυος και το θυμαμαι περιπου μια φορα στο τοσο - α, ναι, ειμαι και εγκυος, ας μην το παρακανω

- Ευτυχια
Δε με ενδιαφερει αν ο συναδελφος εχει νευρα, αν με εσπρωξε ο αλλος στο μετρο, αν οι ειδησεις ειναι ασχημες, αν εχει ο κοσμος προβληματα και κολληματα. Απο το ενα αυτι μπαινουν και απο το αλλο βγαινουν. Ειμαι εκγυος. Το μωρακι μεγαλωνει καθε μερα και η ζωη ειναι ωραια, πολυ ωραια. Ολοι οι αλλοι ας κοψουν το κεφαλι τους, εγω ειμαι ευτυχισμενη και κανεις δε θα μου χαλασει τη διαθεση. Εισπνοη. Εκπνοη. Ζεν :-)

Δευτερος γυρος

Κυριες και κυριοι, αγαπητοι πανταχου αναγνωστες

Η peekaboo, ο μπαμπας και ο μικρακης με χαρα ανακοινωνουν οτι θα καλωσορισουν ενα δευτερο μωρακι στην οικογενεια!

Η peekaboo ειναι μια ευτυχισμενη εγκυος που εκλεισε επιτυχως το πρωτο τριμηνο, και πλεον μπορει να το ανακοινωσει σε ολο το πλανητη. Ειμεθα στην εβδομαδα 12 και το μωρακι προβλεπεται καλοκαιρινο, η Μεγαλη Μερα ειναι 5 Ιουλιου 2010.

Θα γραψω εκτενως για το πρωτο μου τριμηνο και πολλα αλλα συναφη πολυ συντομα

Φιλακια

Τι να μη πεις σε μια εγκυο φιλη σου

PLEASE. Μπορει οταν βλεπεις την εγκυο φιλη σου να σε πιανει ακατασχετη αναγκη να αφηγηθεις λεπτομερως ΟΛΕΣ σου τις εμπειριες σχετικα με την εγκυμοσυνη και τη γεννα. Συγκρατησου. Filter the information. Θες να βοηθησεις και να ενθαρρυνεις ,ετσι δεν ειναι? Τα ακολουθα μπορουν να παραλειφθουν
- λεπτομερης περιγραφη του κλυσματος και των συνεπειων του (μαζι με γκριματσα αηδιας)
- τα ραμματα, με ανατριχιαστικες λεπτομερειες
- σπατουλες και αλλα τετοια φονικα οργανα, αν τα εχεις δει
- ποσο ποναει η γεννα (ξερει οτι ποναει, φτανει αυτο)
- οτι μπορει να ξερασει στη γεννα
- οτι το μωρο μπορει να βγει καλυμενο με διαφορα γλιστερα υγρα, ζουληγμενο, και σε διαφορα χρωματα (η μαλλον, καλυτερα να της το πεις να το ξερει, να μη τρομαξει)
- οτι θα ειναι ρακος τις πρωτες μερες και μπορει να ποναει γενικα
- οτι η φατσα της δε θα βλεπεται τις πρωτες μερες μετα τη γεννα
- ιστοριες για γνωστες/ συγγενεις/ φιλες που ειχαν αποβολη, και αλλες λυπηρες ιστοριες

Επισης μη πεις σε παρακαλω παρα πολυ στην αγαπημενη εγκυο φιλη σου
- οτι ειναι χοντρη
- 'εισαι καλα?? εισαι καλα??' 'κατσε, μη κουνιεσαι στη κατασταση σου!' - εγκυος ειναι, οχι αρρωστη
- ποσο αδυνατισες εσυ τελευταια και τι ωραια που μπαινεις πλεον στο νουμερο 38
- οτι το καλοκαιρι σκοπευεις να πας για trekking στα Ημαλαια, μετα για καταδυσεις στις Μαλδιβες και μετα στην Ιμπιζα για 3μερο παρτυ
- οτι τα παιδια ειναι βαρος, δεσμευση, φασαρια, ταλαιπωρια, οτι 'αλλαζει η ζωη σου τελειωτικα' και 'δε θα ξαναβγεις ποτε να διασκεδασεις' και αλλα τετοια εξυπνα
- οτι εσυ δεν εχεις καμια ορεξη να κανεις παιδια για την επομενη 10ετια, αλλη δουλεια δεν ειχαμε τωρα (your choice, κρατα το για τον εαυτο σου)
- οτι το στηθος της θα κρεμασει σαν αδεια σακουλα αμα θηλασει (σκοτωνεις επι τοπου οποιαδηποτε διαθεση ειχε για θηλασμο)
- οτι τα κιλα της εγκυμοσυνης δε χανονται και ολες οι γνωστες σου που γεννησαν ειναι πλεον χοντρες, διοτι α) δεν ισχυει, β) αν οι γνωστες σου χλαπακιαζανε και δεν φροντισαν να τα χασουν, κακο του κεφαλιου τους
- οτι η κοιλια της θα μεινει χαλαρη - αμα στρωθεις, φτιαχνεις και κοιλιακους της J.Lo

Αφιερωμενο εξαιρετικα στις εγκυες φιλες μου!

Στην αρχη δεν αισθανεσαι και πολλα πραγματα, η κοιλια σου ειναι ιδια, φορας τα ιδια ρουχα, και γενικα ολα ιδια....
Τα κεφια σου ειναι συχνα λιγο περιεργα, τη μια εισαι μες στην τρελλη χαρα και μετα τσαντιζεσαι, η πεφτεις σε απιστευτη θλιψη μεσα σε δυο λεπτα.
Βλεπεις ταινιες και συγκινεισαι ακομα και οταν δεν ειναι καθολου θλιβερο το θεμα (π.χ. Bridget Jones Diary).
Σε παιρνει ο υπνος στο καναπε μετα το πρωτο δεκαλεπτο της ταινιας, απο τις 9.30 το βραδυ.
Οταν πεινας, ΠΕΙΝΑΣ, και τιποτα δεν μπαινει αναμεσα σε σενα και το φαγητο σου - οποιος σε καθυστερησει η σε εμποδισει, θα το πληρωσει ακριβα.
Ανυπομονεις ολο και περισσοτερο για την επομενη επισκεψη στο γιατρο, και καθε φορα ειναι ολο και πιο ωραια! Φευγεις απο το ιατρειο με ενα χαμογελο στα χειλη που ακουσες και ειδες παλι το μωρο στον υπερηχο
Αγοραζεις μεγαλυτερο νουμερο σουτιεν (και που εισαι ακομα...)
Ξυπνας καθε βραδυ για να πας στη τουαλετα και να πιεις νερο, και δε κοιμασαι και πολυ καλα... Μπρουμυτα ειναι πολυ δυσκολο πλεον
Ξυπνας με κραμπες στα ποδια
Μεσα σε λιγες εβδομαδες σκαει μυτη η κοιλια σου και δε χωρας στα ρουχα, αλλα δεν εισαι χοντρη, ειναι τοοοοσο ωραια η στρογγυλη κοιλιτσα σου. Και εισαι πολυ περηφανη για τη κοιλια σου!!
Παραλληλα, αγχωνεσαι με τα κιλα που βλεπεις να ανεβαινουν, και φοβασαι μη χαλασει το σωμα σου μετα τη γεννα.
Τα μαλλια σου ειναι πολυ ωραια, ωραιοτερα απο ποτε. Τα νυχια και τα δοντια σου ισως οχι (καποιος 'τραβαει' ολο το ασβεστιο απο το σωμα σου)
Και ξαφνικα νιωθεις κατι να κουνιεται ! Και δεν ειναι το στομαχι σου, ουτε τα εντερα σου, ειναι το μικρακι εκει μεσα που μεγαλωνει και δηλωνει το παρον
Το μικρακι σιγα σιγα στριφογυριζει πανω κατω, δεξια αριστερα, φερνει βολτες - και οι κινησεις φαινονται απεξω. Ο μπαμπας κουφαινεται
Αναρωτιεσαι πως θα ειναι οταν βγει, πως θα ειναι το προσωπο του

Αγοραζετε πραγματα για το δωματιο του μωρου και εχετε χιλιαδες αποριες - το χρειαζομαι αυτο, το χρειαζομαι εκεινο? αυτο πως το χρησιμοποιουνε? ποσα ρουχαλακια χρειαζομαι? ποιο κρεβατακι ειναι καλυτερο? αυτο το καροτσι η εκεινο? Και ολοι σου λενε 'θα δεις μονη σου, οταν γεννηθει' (γκρρρρρ....)
Εχεις χιλιαδες αποριες για τη γεννα, πως θα ειναι στο νοσοκομειο, τι φορανε εκει, τι κανουνε, πως καθονται., αν ποναει και τι ακριβως ποναει... Διαβαζεις με μανια, ρωτας να μαθεις λεπτομερειες, αλλα και παλι δε μπορεις να το φανταστεις πως ακριβως θα ειναι.
Φοβασαι, ναι, βασικα φοβασαι πολυ
Στο τριτο τριμηνο αρχιζεις να κουραζεσαι, μερικες φορες νιωθεις να πιεζεσαι στο στηθος και στο στομαχι, και θες να αναπνευσεις - αισθανεσαι πολυ ευχαριστα οταν περπατας εξω στο καθαρο αερα.
Πιεζεται το στομαχι σου και πεινας λιγοτερο
Τα κιλα ανεβαινουν το ενα μετα το αλλο
Εχεις τρομερη ενεργεια, ειδικα τη τελευταια εβδομαδα, παρα το βαρος που κουβαλας !

Και μετα ολα ειναι τοσο διαφορετικα και προσωπικα, η καθε γεννα ειναι μια ιστορια μοναδικη και ξεχωριστη, τοσο διαφορετικη απο ολες τις αλλες. Και απιστευτη

Καλη συνεχεια, με αγαπη