Το Μανιφεστο της Νεας Ελληνιδας Μανας

Το σημερινο ποστ γραφεται κατοπιν λαικου αιτηματος απο τις φιλες εδω στο Χωριο, διοτι η κουβεντα εχει αναψει και το ζητημα που μας καιει ειναι τι μαναδες και πεθερες θα ειμαστε εμεις με τη σειρα μας στο εγγυς μελλον. Για να καταλαβετε, το ερωτημα ειναι αν θα ειμαστε και εμεις η καρικατουρα της ασπρομαυρης ταινιας του 60 η οχι, η μανα-τζερ, οπως τη λεει το κοριτσι του διπλανου πορταλ και της προσκυνω την ευφυια, και η κακια πεθερα (βλ. Μπαμπινιωτη, πεθερα = κακια).

Ανοιγει η παρενθεση, για να μην εχω οικογενειακα δραματα, καθοτι με διαβαζει και η φαμιλια, αυτα που θα πω δεν κρυβουν προσωπικες ιστοριες, η μανα και η πεθερα μου ειναι και οι δυο Κυριες με το καπα κεφαλαιο και τους βγαζω το καπελο, δεν αναφερομαι σε αυτες, βασιζομαι σε γενικοτερη πολιτισμικη βιωματικη γνωση, κλεινει η παρενθεσις.

Αγαπητες μου, βρισκομαστε μπροστα σε ενα σημειο καμπης, σε μια κρισιμη στιγμη και δε πρεπει να τη χασουμε. Ειμαστε στο twilight, αναμεσα στο πριν της μικρης κοπελας, και το μετα της λιγοτερο μικρης κυριουλας. Αναμεσα στο εμεις/αυτοι, νεοι/γονεις τους. Τα παιδια μας ειναι μικρα, θυμομαστε ακομα πως ειναι να εισαι εφηβος, πως ειναι να εισαι 20αρης, πως βλεπεις τους γονεις σου. Τα παιδια μας μεγαλωνουν γρηγορα και βλεπουμε ηδη μπροστα μας οτι θα εχουν βυζια και μουσια (αντιστοιχα παρακαλω, μη μπερδευτειτε). Το λοιπον, ανασυνταχθειτε, καντε μια ψυχαναλυσουλα και βρειτε τα εσωτερικα, γιατι τωρα μπορει να γινει το μεγαλο αλμα προς την εξελιξη του ειδους. Φαντασου οτι εχεις ενα παιδι 30 ετων. Τι κανεις? Οραματισου και αποστηθισε τα παρακατω

1. Εισαι διακριτικη, δε χωνεις τη μυτη σου εκει που δε σε ρωτησαν. Αυτα που δε σε αφορουν ειναι πολλα, κι αν δε σου ερχονται στο μυαλο, γραψε τα σε ενα χαρτι και κολλα τα στη πορτα του ψυγειου
2. Δεν επιτρεπεται να κανεις τα παντα για αυτον/αυτη πριν απο αυτον/αυτη, γενικα δεν επιτρεπεται να κανεις πραματα που αφορουν τη ζωη του/ το σπιτι του πριν να ρωτησεις
3. Δε χρειαζεται καν να το πουμε, προφανως θα εχει το δικο του σπιτι σε αυτη την ηλικια, αλλιως τα υπολοιπα ειναι ανεκδοτα.
4. Εφοσον δε προκειται για θεμα υγειας η νομιμοφροσυνης, ολα τα αλλα δε χρειαζεται να ειναι του γουστου σου, και αν δε σου αρεσουν παρε το αποφαση, διοτι δε θα σε ρωτησει κιολας
5. Ο/η συντροφος του ειναι επιλογη του παιδιου σου, και μαλλον καποιο λογο θα εχει και θα περναει καλα, οποτε ουδεν σχολιον.
6. Το οτι γεννησες τον αντρα αυτο/ τη γυναικα αυτη σε μια πολη και μια χωρα, δε σημαινει οτι εκει κλεινει και ο οριζοντας του. Ο πλανητης περιμενει για να τον ανακαλυψει, η ζωη ειναι μια.
7. Δε θα ξεροσταλιαζεις στο τηλεφωνο η στο σκαιπ, δε θα γκρινιαζεις γιατι δε σε πηρε. Get a life
8. Το ποσο συχνα βλεπεστε δεν αντιστοιχει με το ποσο σε αγαπαει. Το παιδι σου θα σε λατρευει για παντα γιατι εισαι η μανα του
9. Το παιδι σου θα χαιρεται πιο πολυ να σε βλεπει, και θα περναει ωραια μαζι σου αν δε καθεσαι να του τρως τη ψυχη με το αν εφαγε/ηπιε, παχυνε/αδυνατισε, τι γινεται με τη δουλεια του και την εφορια. Κανενα πιο ενδιαφερον θεμα συζητησης? Αν οχι, φτιαξε δευτερο χαρτι και κολλα το στο ψυγειο διπλα στο αποπανω
10. Δεν εκανες παιδι για σενα. Αυτος ο αντρας/ αυτη η γυναικα δε θα σου χρωσταει και λογαριασμους.

O παππους

Οφειλω ενα ποστ στο παππου.

Οι μαμαδες εχουν ολη τη δοξα οσον αφορα το μεγαλωμα των παιδιων. Τωρα ολο περισσοτερο και οι μπαμπαδες μπαινουν στο χορο (εξαρταται ποσο τους αφηνουν οι μαμαδες, η ποσο πεφτουν με τα μουτρα και παιρνουν την αποκλειστικοτητα - σοβαρα, το βλεπω συνεχεια γυρω μου, οι μαμαδες να πιστευουν για τους μπαμπαδες αστον, που να ξερει, δε ξερει, δε καταλαβαινει απο αυτα, δε θα τα καταφερει. Ευνουχισμος).

Μετα ειναι οι γιαγιαδες και οι παππουδες. Και εδω αναπαραγονται τα gender roles.
Οι γιαγιαδες επειδη εχουν την εμπειρια (αν και 30 χρονια πισω, ε μπαινουν και ερωτηματικα), εχουν και τον αερα, και ειτε ειναι προσκεκλημενες στο χορο απο τους γονεις, ειτε μπαινουν απο μονες τους. Σημειωνω οτι εδω παρατηρειται εντονα η ταση να ειναι η μαμα της μαμας που εμπλεκεται πιο αμεσα, το οποιο βρισκω ιδιαιτερα περιεργο και δεν εχει καμια λογικη βαση. Τελoς παντων.
Οι παππουδες ειναι μετα, και συνηθως αγοραζουν δωρα, παιζουν, λενε παραμυθια, διαβαζουν βιβλια και τετοια αλλα light, δε πανε ας πουμε στη περιοχη ταισμα και πανα.

Ε, λοιπον, εγω θα γραψω για το παππου που ειναι αυτο και ολα τα αλλα.
Ο παππους εφυγε εχτες για την Αθηνα, ειχε ερθει εδω για λιγες μερες. Επαιξε με το μικρακη στο σπιτι, πηγανε μαζι στο παρκο, παιξανε μπαλα, σκαρφαλωσανε σε δεντρα, μαζεψανε λουλουδια και γενικα, διασκεδασανε. Μετα η μαμα αρρωστησε και ο μπαμπας ελειπε ταξιδι στο εξωτερικο για δουλειες. Ε λοιπον, ο παππους σηκωσε τα μανικια και με εξαιρετικη επιδεξιοτητα εκανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ απο το πρωι μεχρι το βραδυ. Ετοιμαζε τον μικρακη το πρωι, του εφτιαχνε το γαλα του, του μαγειρευε φαγητο, τον αλλαζε πανα, τον βοηθουσε να φαει (τον επεισε να φαει ακομα και λαχανικα που δε τρωει!?), τον εβαζε για υπνο, βολτες, παιχνιδι, ζωγραφικη, τραγουδια, μιλαμε Ολα. Και ενδιαμεσα μαγειρευε και στην αρρωστη μαμα, εβαζε πλυντηριο και επλενε και κατσαρολες. Τι να πω? Ειχα μεινει αφωνη. Ποτε δεν ειχα σκεφτει πριν οτι μπορει να τα κανει ολα αυτα, και τοσο ευκολα. Δε ξερω γιατι, απο κεκτημενη ταχυτητα.

Υπαρχουν gender roles ? Δεν υπαρχουν. Φεμινισμος ειναι η απελευθερωση απο κουτακια και ταμπελες, και για τα δυο φυλα ομως, οχι μονο για τις γυναικες. Ισες ευκαιριες, ισα καθηκοντα και για τους δυο.

Παππου εισαι ο πιο φεμινιστης που ξερω