Ραψιμο

Στην ΙΚΕΑ, περναμε μπροστα απο τα υφασματα που πωλουνται με το μετρο.

- Μαμα θελω να γινεις κομοδιστρια
-Τι θες να γινω αγαπη μου?
-Να γινεις κομοδιστρια, να μου ραβεις πραγματα
-Γιατι θελεις να γινω μοδιστρα?

-Για να μου ραβεις πραγματα που θελω, θα ειναι πολυ ωραιο. Ελα να παρουμε ενα υφασμα απο εδω να μου ραψεις
-Μα δε ξερω να ραβω εγω, καρδια μου, ενα κουμπι μπορω να ραψω αμα ξηλωθει, αλλα δε ξερω να ραβω με τη μηχανη.
-Θελω να μαθεις σημερα!
-Δεν γινεται τοσο γρηγορα, σε μια μερα. Θελει λιγο χρονο. Εγω δε ξερω, η γιαγια ομως ξερει, μπορει να σου φτιαξει οτι θελεις.
-Οχι εγω θελω εσυυυυυ να μου ραψεις
- Και τι να σου φτιαξω?
- Μια πανοπλια. Και ενα καπελο του εργατη, ξερεις αυτα που φορανε οταν κανουν εργα, μια κασκα, και ... και... και... Θελω να γινεις κομοδιστρινα
- Γιατι αγαπη μου, τι σε επιασε με το ραψιμο?
- Για να σε δω που θα παρεις και θα κοψεις το υφασμα τωρα εδω. Να κοιτα, αυτο παρε. Ελα σε παρακαλω

Το απογεμα το λεω στη μητερα μου στο τηλεφωνο. Η οποια με ανεθρεψε στο φεμινιστικο 80 και το 90, τοτε που το ραψιμο και το πλεξιμο ειχαν ξεπεσει σε εκτιμηση ως πολυ χειρωνακτικες και καθολου ιντελλεκτουελ ασχολιες. Οπως και ολα τα χειρωνακτικα ηταν passee (μη κοιτας τωρα που σφιξαν οι κωλοι με τη Kριση και ολοι πλακωθηκαν στο 'φτιαχτο μονος σου' κι εγινε trendy). Ηταν που λετε καθετη στο να χανω το χρονο μου με τετοια, αντι να διαβαζω και να μαζευω γνωση για να στρωσω καριερα. Της το λεω στο τηλεφωνο λοιπον και χλωμιασε. Γιατι καλε το παιδι να θελει να ραψεις. Καταντια μεγαλη. Ειδες κυρια μαμα, που διαβαζεις αυτο το μπλογκ - σου ερχεται απο εκει που δε το περιμενεις

Το δωματιο

                            Κοιταξτε εδω κατι ωραιες φωτογραφιες, τι ωραια παιδικα δωματια με σκανδιναβικο, μινιμαλιστικο ντιζαιν. Αποπνεουν μια γαληνη, μια ηρεμια...

                                                                                             φωτο απο εδω 

                                                                                               φωτο απο εδω

Τα ειδατε, τα φχαριστηθηκατε? 
Ε, αυτα τα δωματια δεν υπαρχουν. Δε ξερω αν αυτοι που τα σχεδιασαν εχουν παιδια, η εχουν ποτε επισκεφθει ενα αληθινο παιδικο δωματιο. Μηπως ειναι δωματια σε εξοχικο σπιτι που δεν πατανε ποτε? Μηπως ηταν ετσι τη πρωτη μερα, και τα στησανε ομορφα ομορφα για τη φωτογραφιση? Παντως, σε αυτα τα δωματια δε ζουνε παιδια. Γιατι τα παιδια εχουν μια αντιληψη του χωρου που ειναι το αναποδο απο αυτο της φωτογραφιας - μαξιμαλιστικη.

Τα παιδια θελουν να κανουν το χωρο δικο τους, να απλωσουν τα χερια τους να τα πιασουν ολα και να τα κανουν αλλιως, οπως θελουν αυτα.
Οταν τα παιδια βλεπουν ενα συρταρι το ανοιγουν και τα βγαζουν ολα εξω.
Οταν βλεπουν ενα κουτι, το αναποδογυριζουν
Τα παιχνιδια ειναι παντα πολλα και ειναι χυμα εξω, μες στη μεση του δωματιου, στις γωνιες, κατω απο τα κρεβατια, στα παραθυρα, και επεκτεινονται και σε αλλα δωματια. Ειδικα τα μικρα και μυτερα, αυτα διασκορπωνται ελευθερα σε ολο το σπιτι. Δε κραταει παιχνιδι μες στο κουτι πανω απο 8 ωρες (=τη νυχτα που κοιμουνται)
Οταν εχει βιβλιοθηκη, τα παιδια ριχνουν ενα ενα τα βιβλια στο πατωμα και πρεπει να πατανε πανω τους για να διαλεξουν ενα να διαβασουν
Οι ζωγραφιες τους ειναι παντου
Οι δαχτυλιες τους ειναι παντου
Η πλαστελινη ειναι πανω στο κομοδινο, και μεσα στο σπιτι των playmobil παντα κρυβονται δυο βρωμικες καλτσες
Τα παιδια χοροπηδανε ευτυχισμενα στα κρεβατια τους (κρεβατι=τραμπολινο) και απολαμβανουν το πολυχρωμο χαος γυρω τους. Δεν πανε στο δωματιο τους για διαλογισμο, δε τους συγκινει ο μινιμαλισμος, τους συγκινει ο χαμος.
Η 'Τακτοποιηση' ειναι μια εμμονη που εχουν οι γυναικες (πχ η μαμα και η δασκαλα), και τους ενοχλει γιατι πρεπει να ξαναβγαζουν παλι ολα τα παιχινιδια εξω, φτου και απο την αρχη (μα γιατι το κανουν, δε τα αφηνουν εκει μες στη μεση να τελειωνουμε). Τα παιδια δε θελουν, και δε βλεπουν το λογο να περασουν ενα δευτερολεπτο απο τη ζωη τους για να μαζεψουν. Οι αντρες παραμενουν παντα παιδια.

The amazing

Πως τον λεν αυτον το μορφονιο με τη μασκα? Αυτον που βρισκεται στις καλτσες, τα παπουτσια, τις μπλουζες, τα βιβλια, τα παιχνιδια, τη τσαντα, τις μποτες, τα μπρατσακια, τις πετσετες, τα ποτηρια, τα πιατα ΚΑΙ τα βρακια ενος μικρου αγοριου? Κουκουλοφορο? Τερατακι?

Μπαζομαν, λεει ο μικρος αδερφος

Οχι, Σπαιντερμαν το λενε! διορθωνει ο γνωστης

Οχι οχι οχι, Μπαζομαν 

Κατι ξερει ο μικρος

Fashion editorial

Τη μοδα τη σεβομαι. Την παρακολουθω με προσοχη, θαυμασμο και εκτιμηση. Οχι τοσο τα επωνυμα και ακριβα πραγματα. Τα ενδιαφεροντα πραγματα.

Δεν ειναι απλα ενα ρουχο. Η μοδα εχει δυναμη. Μπορεις να τη χρησιμοποιησεις ως εμπνευση, εργαλειο, καμβα, χομπυ, θεραπεια. Ειναι εμποριο, αλλα ειναι και τεχνη. Σου φτιαχνει τη μερα, τη χρωματιζει. Μπορεις να κρυφτεις η να λαμψεις. Να γινεις ιδιος με ολους, η να ξεχωρισεις. Σταρ η πατος. Σικ η λατερνα. Και ο απεραντος, ανωνυμος μεσος ορος που πλεει στο ευρυτερο αποδεκτο στυλ της εποχης. Χωρις τη μοδα θα ειμασταν διαφορετικοι.

Δε φορανε ομως μονο οι μεγαλοι ρουχα. Και τα μωρα ντυνονται, και τα ρουχα τους επισης ακολουθουν τη μοδα. Θελουμε τα μωρα μας ομορφα, καλοντυμενα, χαριτωμενα, αστεια. Δε φορανε τα μωρα του σημερα τα ιδια με τα μωρα του 1900, ουτε με αυτα του 1950 η του 1970. Ζιπουνακια και καλτσακια πλεκτα δε κυκλοφορουν. Το φασκιωμα ανηκει στο χωρο του παραμυθιου. Κορμακια, πυτζαμακια, σαλοπετες, μπουφανακια fleece, στολες του σκι, τουνικ, κολλαν, μαγιο για μωρα, μποτινια, πεδιλακια και που να σταματησεις. Απο το μαγαζι της γωνιας μεχρι το Burberrys, για ολα τα γουστα και πορτοφολια. Απειρα τα μαγαζια που ειδικευονται στη βρεφικη μοδα, χιλιαδες και τα sites που πουλανε βρεφικα ρουχα online. Ο,τι τραβαει η ψυχη σου. Ακομα υπαρχουν ομως παρομοιες σταθερες : ροζ τα κοριτσακια, μπλε τα αγορακια. Αρκουδακια, γατακια και ολο το ζωικο βασιλειο.

Προσωπικα βγαζω σπυρια με τα γαλαζια ρουχα για τα αγορακια - αγορακι εχω, για αγορακι θα μιλησω, αλλα και για κοριτσακι το ιδιο θα ελεγα. Ποσα ρουχα του ιδιου χρωματος μπορει να εχει κανεις πια?? Ειμαι μεγας οπαδος του κιτρινου, πορτοκαλι, πρασινου, ασπρου, μπεζ, γκρι, κοκκινου, πολυχρωμου, και ολων των ριγε. Μεγαλη αγαπη τα ριγε.
Επισης, βγαζω σπυρια με ρουχα που εχουν μεγαλα σχεδια με γλυκαναλατα ζωακια και απο πανω διακριτικη επιγραφη που λεει 'I am a teddy bear', 'Ηello puppy' και οτι αλλο ασχετο που δε καταλαβαινω πως δενει με τη φατσα του μωρου.

Το οτι ενας γιγαιντιαιος εκστατικος λαγος πανω στη κοιλια του μωρου μπορει να ειναι χαζομαρα, το επιασαν μερικα μαγαζια σα το Zara, το Gap και το HM, δηλαδη αυτα που πουλανε ρουχα για ολες τις ηλικιες. (Οχι δε κανω διαφημιση, την αποψη μου λεω για το τι μου αρεσει και τι δε μου αρεσει). Μου αρεσει που τα ρουχα τους ειναι σα τα ρουχα των μεγαλων, χαρουμενα με νορμαλ σχεδια, σε μεγεθος 74cm. Ειναι τρυφερα και γλυκα απο μονα τους επειδη ειναι μικροσκοπικα, δε χρειαζονται επιπλεον γατοφατσες για να γλυκανουν. Αναδεικνυουν το προσωπακι του μωρου, οχι τον αρκουδο. Ειναι funky. Ειναι αστεια. Ειναι βολικα. Και εχουν και πολλα ριγε ! :-)