Κοιταξτε εδω κατι ωραιες φωτογραφιες, τι ωραια παιδικα δωματια με σκανδιναβικο, μινιμαλιστικο ντιζαιν. Αποπνεουν μια γαληνη, μια ηρεμια...
Τα ειδατε, τα φχαριστηθηκατε?
Ε, αυτα τα δωματια δεν υπαρχουν. Δε ξερω αν αυτοι που τα σχεδιασαν εχουν παιδια, η εχουν ποτε επισκεφθει ενα αληθινο παιδικο δωματιο. Μηπως ειναι δωματια σε εξοχικο σπιτι που δεν πατανε ποτε? Μηπως ηταν ετσι τη πρωτη μερα, και τα στησανε ομορφα ομορφα για τη φωτογραφιση? Παντως, σε αυτα τα δωματια δε ζουνε παιδια. Γιατι τα παιδια εχουν μια αντιληψη του χωρου που ειναι το αναποδο απο αυτο της φωτογραφιας - μαξιμαλιστικη.
Τα παιδια θελουν να κανουν το χωρο δικο τους, να απλωσουν τα χερια τους να τα πιασουν ολα και να τα κανουν αλλιως, οπως θελουν αυτα.
Οταν τα παιδια βλεπουν ενα συρταρι το ανοιγουν και τα βγαζουν ολα εξω.
Οταν βλεπουν ενα κουτι, το αναποδογυριζουν
Τα παιχνιδια ειναι παντα πολλα και ειναι χυμα εξω, μες στη μεση του δωματιου, στις γωνιες, κατω απο τα κρεβατια, στα παραθυρα, και επεκτεινονται και σε αλλα δωματια. Ειδικα τα μικρα και μυτερα, αυτα διασκορπωνται ελευθερα σε ολο το σπιτι. Δε κραταει παιχνιδι μες στο κουτι πανω απο 8 ωρες (=τη νυχτα που κοιμουνται)
Οταν εχει βιβλιοθηκη, τα παιδια ριχνουν ενα ενα τα βιβλια στο πατωμα και πρεπει να πατανε πανω τους για να διαλεξουν ενα να διαβασουν
Οι ζωγραφιες τους ειναι παντου
Οι δαχτυλιες τους ειναι παντου
Η πλαστελινη ειναι πανω στο κομοδινο, και μεσα στο σπιτι των playmobil παντα κρυβονται δυο βρωμικες καλτσες
Τα παιδια χοροπηδανε ευτυχισμενα στα κρεβατια τους (κρεβατι=τραμπολινο) και απολαμβανουν το πολυχρωμο χαος γυρω τους. Δεν πανε στο δωματιο τους για διαλογισμο, δε τους συγκινει ο μινιμαλισμος, τους συγκινει ο χαμος.
Η 'Τακτοποιηση' ειναι μια εμμονη που εχουν οι γυναικες (πχ η μαμα και η δασκαλα), και τους ενοχλει γιατι πρεπει να ξαναβγαζουν παλι ολα τα παιχινιδια εξω, φτου και απο την αρχη (μα γιατι το κανουν, δε τα αφηνουν εκει μες στη μεση να τελειωνουμε). Τα παιδια δε θελουν, και δε βλεπουν το λογο να περασουν ενα δευτερολεπτο απο τη ζωη τους για να μαζεψουν. Οι αντρες παραμενουν παντα παιδια.
No comments:
Post a Comment