tag:blogger.com,1999:blog-67715745408718931982024-03-19T13:22:28.186+01:00peekabooμωρα, γονεις, και ολα τα υπολοιπαpeekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.comBlogger176125tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-26014398362289697032018-06-07T09:35:00.002+02:002018-06-07T09:35:53.892+02:00Σήμερα θα γράψω κάτι<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="Image result for responsible kids funny" height="168" src="https://img.providr.com/ogi471.png" width="320" /></div>
<br />
<br />
<br />
Μετά από τρια συναπτά έτη θεαματικής απουσίας, σήμερα θα γράψω κάτι. Χτες εκεί που καθόμασταν και χαζεύαμε κάτι φωτογραφίες στο ιντερνετ, έγινε το αναπάντεχο. Ο ένας με ρώτησε αν είμαι 'γιουτιούμπερ' και του είπα όχι, μετά με ρώτησε αν ξέρω τι είναι και πήγα να του πω σιγά ρε σπόρε μη δεν ξέρω, μεγάλωσες και μιλάς, αλλά συγκρατήθηκα και δεν το είπα,και είπα έτσι for my credibility στα μάτια του δεκάχρονου, οτι είχα όμως ένα μπλογκ. Μπα, τί είναι μπλογκ, ρώτησαν, γιατί μάλλον τους άρεσε η λέξη, και με κοίταζαν εξεταστικά με άλλο μάτι, ανέβηκε το credibility που λέγαμε. Και γιατί γράφει κανείς ένα μπλογκ, και γιατί τέλος πάντων το είχα και δεν το γράφω άλλο. 'Ελα μου ντε, λέω.<br />
<br />
Μετά το ανοίξαμε και το είδανε. Οι αντιδράσεις ήταν μικτές, από τη μια δεν τους άρεσε που ήταν ο εαυτός τους έτσι εκτεθειμένος στο ιντερνετ - τουλάχιστον δεν έχει το όνομα μας και τη φάτσα μας, είπανε. Εχουν ένα δίκιο, δε μπορείς να πεις. Από την άλλη τους άρεσαν τα αστεία της ένδοξης εποχής που ήταν μωρά. Και μετά απαίτησαν να γράψω κάτι, άυριο, και άλλη φορά να γράψουμε κάτι και παρέα, το οποίο θα είναι ενδιαφέρον πείραμα και θέλω να το δω.<br />
<br />
Οπότε δεσμεύτηκα, και πρέπει σήμερα να γράψω. Κάτι. Το μόνο που γυρίζει στο μυαλό μου από χτες το βράδυ είναι κάτι που διάβασα για την παιδική υπευθυνότητα και με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Διάβασα λοιπόν σε ένα από αυτά τα σάϊτ κάποιας αμερικανίδας εξπέρ/ ψυχολόγου/ life coach/μάνας που δεν τη ξέρει ούτε η μάνα της αλλά σίγουρα βγάζει χρυσά λεφτά ξερνώντας σοφίες για το πώς να κάνεις τη ζωή σου σωστά, λες και έτσι είναι η δική σου ζωή μαρή, τεσπα, σε ένα<a href="https://afineparent.com/building-character/teaching-kids-responsibility.html"> τέτοιο</a> λοιπον διάβασα οτι τα παιδιά μας σήμερα τα μεγαλώνουμε μαθαίνοντας τους όχι υπευθυνότητα αλλά προνόμια, entitlements όπως λέει. Και το σκεφτόμουν. Τους παρέχουμε χίλια πράγματα, και κάνουμε εμείς για αυτούς άλλα τόσα.<br />
<br />
Δε ξερω τι φταίει, μάλλον πολλά. Είναι η απαξίωση του χειρωνακτικού και της οικιακής εργασίας, που την κάνεις είτε βαρυγκομώντας και τρέχοντας να τελειώνουμε, είτε τη στέλνεις προς τα έξω να την κάνει άλλος άν έχεις να πληρώσεις, συνήθως λόγω έλλειψης χρόνου αλλά αυτομάτως απαξιώνοντας την. Φταίει αυτή η έλλειψη χρόνου που λέγαμε, επειδή στο μοντέλο εργαζόμενος γονιός το κάθε δευτερόλεπτο μετράει και κάπου προτιμάς να τα κάνεις τρέχοντας εσύ για να τελειώνουμε, παρά να μείνουν τα άπλυτα σώβρακα στο πάτωμα. Που σε κουράζει να κυνηγάς τους άλλους, και πάλι προτιμάς να τα κάνεις εσύ να τελειώνουμε, γιατί έχει μαλλιάσει η γλώσσα σου. Γιατί στο μοντέλο εργαζόμενος γονιός υπομονή δεν υπάρχει, τα έχουμε πει αυτά. Συνεπώς τι κάνεις? Τους τα κάνεις όλα. Μασημένα όλα. Και μετά θα απορείς στο γυμνάσιο που θα βλέπεις μπροστά σου ένα παιδί που κάνει τα μαθήματα στην ξεπέτα, χωρίς φιλότιμο, και που θα σε κοιτάει απεγνωσμένα αν δεν έχει καθαρά σώβρακα στο συρτάρι (μ'αρέσει το παράδειγμα σώβρακα, είναι σαφές) λες και ένα πλυντήριο δε μπορούσε να το βάλει. Μη σε πάω πιο πέρα, ένα 25χρονο που θα συμπεριφέρεται σα 16χρονο, με λαμπρές σπουδές μεν αλλά κάπου σε παρατεταμένη εφηβεία, αντί να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να σου πει αντε γεια. Είναι πολύ εύκολο να συμβεί αυτό, και το πιο ειρωνικό είναι οτι όσο πιο πολλά παρέχεις και φροντίζεις εσύ, τόσο πιο πιθανό είναι να συμβεί. Γιατί όσο πιο πολλά κάνεις εσύ, τόσο λιγότερα κάνει το παιδί που είναι απλός παραλήπτης, καταναλωτής, πελάτης, και μαθαίνει να είναι πάντα έτσι. Και μετά θα είναι αργά για να αλλάξει.<br />
<br />
Η γενιά των γονιών μας δε μας μεγάλωνε έτσι, δε ξέρω αν ήταν λόγω έλλειψης πόρων στη δεκαετία του 80, ή λιγότερης ευαισθησίας προς την 'ιερότητα' των παιδιών που σήμερα τους έχουμε κάνει θεούς, αλλά κάπου οι γονείς έβαζαν τα παιδιά να κάνουν δουλειές, και χοντρές δουλειές μάλιστα, γιατί κάποιος έπρεπε να βοηθήσει και δεν έσκαγαν και πολύ, και τα παιδιά κάπου τις έκαναν διότι ήταν φυσικό και δεν παραπονιούνταν. Και κάπου όλο αυτό βγήκε σε καλό, λέω, ε?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-27000215496640540072015-06-26T12:19:00.003+02:002015-06-26T12:23:15.450+02:00Το Πενταρακι <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY9xS18APahCXydg53CMvy0el2ephOd-Ku8lFLYt38XnIvybT667COHvkKZiio1sw4wFoqGhWhvx80mXI-6fdzi6Y3NkZ2-FzaxsmaOMfUufJgm-P-vhkcxsdtzBfja1by-mgqlTQQTM4i/s1600/20150530_161636_resized.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY9xS18APahCXydg53CMvy0el2ephOd-Ku8lFLYt38XnIvybT667COHvkKZiio1sw4wFoqGhWhvx80mXI-6fdzi6Y3NkZ2-FzaxsmaOMfUufJgm-P-vhkcxsdtzBfja1by-mgqlTQQTM4i/s320/20150530_161636_resized.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Και ξαφνικα εγινες πεντε χρονων<br />
<br />
Οχι τοσο ξαφνικα βεβαια, εσενα καθε μερα σου φαινεται μια ατελειωτη περιπετεια που ξημερωνει και βραδιαζει με ενα εκατομμυριο καινουρια πραγματα. Αλλα εμενα μου φανηκε οτι αυτα τα πεντε χρονια περασαν σαν αερας.<br />
<br />
Χαιρομαι και κλαιω μαζι, που το μικροτερο μεγαλωσε και δεν ειναι μωρο. Κι εισαι ενας μικρος καταπληκτικος ανθρωπος, ολο εξυπναδα, αποφασιστικοτητα και καλη θεληση. Μερικες φορες δειχνεις τοσο ωριμος, σα να τα σκεφτεσαι και τα ζυγιζεις ολα. Και δικαιος, παντα θα σκεφτεις τους αλλους. Κακη κουβεντα δε θα πεις για κανεναν. Εχεις θαρρος και δε μασας, βουτας στα βαθια και μου αρεσεις. Η ηρεμη δυναμη θα εισαι οταν μεγαλωσεις, ετσι σε βλεπω. Σε θαυμαζω απο τωρα. <br />
<br />
Εδω και πεντε χρονια με εκανες εσυ μαμα των δυο. Τη μερα που γεννηθηκες μου εδειξες πως γινεται να εχεις και να αγαπας δυο παιδια το ιδιο, μια καρδια για δυο καρδιες.<br />
<br />
Σας κοιταω και δε πιστευω οτι ειστε τα παιδια μου, εγω νιωθω οτι τρεχω και ιδρωνω ξειδρωνω καθε μερα ελπιζοντας τουλαχιστον να μη κανω τιποτα λαθος, και εσεις εδω και τωρα μου δειχνετε οτι οχι μονο ολα πανε καλα, αλλα οτι ειναι σουπερ, και οτι καθε μερα ειναι η μερα που αξιζει να ζεις.<br />
<br />
Χρονια σου πολλα καρδια μου<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-82429453192618772542015-06-23T09:50:00.003+02:002015-06-23T10:01:25.117+02:00Σολομωντας <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZk-SKjyda9fSqQ3fnQxQ4sTeokTkyw3C8eZKTL-B1Q1iKkbrfh0ixeUThUMO-rGnmshzYU6KahMEgo0X0gYCQbXIHcQajLHbwJLm_3nHvwTFaTrdbF2OUdMtK7TKnKkCRC0QyhbSBnvNo/s1600/846-02792981t.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZk-SKjyda9fSqQ3fnQxQ4sTeokTkyw3C8eZKTL-B1Q1iKkbrfh0ixeUThUMO-rGnmshzYU6KahMEgo0X0gYCQbXIHcQajLHbwJLm_3nHvwTFaTrdbF2OUdMtK7TKnKkCRC0QyhbSBnvNo/s1600/846-02792981t.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
... η Αριστειδης, οπως θες πες το, βρες εναν δικαιο αρχαιο τυπο που να αντιπροσωπευει την κατασταση.<br />
Διοτι η κατασταση εχει ως εξης (τα κατωθι ειναι ολα πραγματικα, και εχουν ειπωθει)<br />
<br />
<br />
Μαμα,<br />
αυτος γιατι εχει τρια τοματινια στο πιατο του κι εγω δυο?<br />
αυτος γιατι βγηκε απο τη δικη του πλευρα στο αυτοκινητο, θελω κι εγω να βγω απο τη μερια μου<br />
αυτος γιατι ειδε τηλεοραση εδω και δεκα λεπτα, και εγω δεν ειδα ακομα?<br />
αυτος γιατι θα παιξει με φιλαρακι του, κι εγω θελω με φιλαρακι μου<br />
αυτος γιατι διαλεξε ιστορια να διαβασουμε, θελω κι εγω να διαλεξω<br />
αυτος γιατι ειχε το μπωλ με τη μαιμου χτες, θελω εγω σημερα<br />
αυτος γιατι επαιξε πριν με αυτο το παιχνιδι (γιατι ησουν στη τουαλετα?) θελω κι εγω τωρα<br />
αυτος γιατι θα παει σε παρτυ, θελω κι εγω να παω σε παρτυ<br />
αυτος γιατι εφαγε γιαουρτι, κι εγω γιαουρτι<br />
αυτος γιατι ξερει να διαβαζει κι εγω οχι<br />
αυτος γιατι πηρε φαρμακο, θελω κι εγω φαρμακο (μα δεν εισαι αρρωστος)<br />
αυτος γιατι φοραει κοντομανικο? κι εγω θα βαλω<br />
αυτος γιατι εχει μεγαλυτερο μπουτι κοτοπουλο απο μενα?<br />
αυτος γιατι να μη κανει πρωτος μπανιο σημερα, εγω εκανα πρωτος μπανιο χτες<br />
<br />
Εγω στα ποσα καιγομαι? Γιατι και η υπομονη εχει τα ορια της<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-5659789246602151222015-05-21T13:02:00.000+02:002015-05-21T13:03:06.590+02:00Φετος θα τελειωσω ενα βιβλιο στη παραλια<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3FtPfHhF_qOVoqB0hi1ZLugk1Alndl7xApsc4a6J3Dxu62P2gpev2_z3pCQgXCGElvUIqO10oksCOq6avFmNwUWMtoQR4EiOs4jTv5YjTmaTcq5_HHwlmYHjp2Kr6yxQty-dwdXKTdUYH/s1600/1347700125_671c3e035f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3FtPfHhF_qOVoqB0hi1ZLugk1Alndl7xApsc4a6J3Dxu62P2gpev2_z3pCQgXCGElvUIqO10oksCOq6avFmNwUWMtoQR4EiOs4jTv5YjTmaTcq5_HHwlmYHjp2Kr6yxQty-dwdXKTdUYH/s320/1347700125_671c3e035f.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Εχετε δει κατι Γαλλιδες η κατι Σουηδεζες μαμαδες στη παραλια το καλοκαιρι που καθονται λιαζονται αραχτες (κορμαρα, Ι dont know how she does it) και διαβαζουν ενω πιο περα παιζουν ησυχα τρια παιδια νηπιακης, προσχολικης και σχολικης ηλικιας? Συμπληρωστε την εικονα με τον χασμπαντ να κανει σερφ, η να διαβαζει επισης αραχτος, κατακοκκινος σαν αστακος. Ηρεμια, τζιτζικια γυρω. Τους βλεπεις και χαλαρωνεις.<br />
<br />
Το μαγικο στην εικονα αυτη ειναι οτι η μαμα αυτη δεν ακουγεται, κιχ δε βγαζει. Και τα παιδια παιζουν τριγυρω, τραλαριλαρο , νταξει μπορει να πατησουν και καμια τσιριδουλα γιατι ειναι παιδια, αλλα κανεις δεν ενοχλειται, μπαινοβγαινουν στο νερο, σπλατς στα κυματα, παιρνουν τη μασκα, αφηνουν το στρωμα, φτιαχνουν καστρα στην αμμο, παιζουν μπαλες, κυνηγιουνται, με τις ωωωωρες.<br />
<br />
Και η μαμα αυτη δεν ακουγεται, τιποτα ομως. Ουτε Γιωργαααακηηηηηηηηηηηη μη πας στα βαθιααααααααα, Νικολαααααακηηηη να τελειωσεις το φρουτο σου, Μαριααααααα καπελο βαλε, καιει ο ηηηηηλιος... Τιποτα. Και καπελο φορανε, και στα βαθια δεν πανε, και τελειωνουν το φρουτο τους. Και αυτη τελειωνει το βιβλιο της (αμην και ποτε Παναια μου).<br />
<br />
Καποια στιγμη τους λεει με ενα χαμηλοφωνο συνθημα 'ελατε να βαλουμε αντηλιακο', με ενα αλλο χαμηλοφωνο νευμα 'ηρθε η ωρα να φυγουμε να παμε στο ρεστοραν' και αυτα ανταπαντουν στον ιδιο τονο. I dont know how she does it. Ειλικρινα. Που κανουν τετοια μαθηματα να παω σε βραδυνο εντατικο τμημα απο τωρα, να ετοιμαστω για το καλοκαιρι. Φανταζομαι θα κανουν και εισπνοες και διαλογισμο μαζι. Το γιν και το γιαν, και αστον τον Γιαννη στον ηλιο.<br />
<br />
Λοιπον, βαζω την προκληση αυτη στον εαυτο μου να προσπαθησω να τηρησω τα εξης. Ο απωτερος στοχος ειναι να τελειωσω ενα βιβλιο, μη σου πω και δυο. Θα ειναι θριαμβος ανευ προηγουμενου. Θα με ευγνωμονουν και οι διπλανες ξαπλωστρες που θα τους χαρισουμε τετοια ησυχια, θα μας παρακαλουν να ερχομαστε καθε μερα.<br />
<br />
1. Θα βρω ενα συνθημα για το αντιηλιακο, τυπου με αυτο το σφυριγμα ερχεστε και βαζουμε αντιηλιακο<br />
2. Καθως και μια χειρονομια που να δειχνει 'μη πας πιο βαθια' και μια αλλη 'ελα εξω'. Θα δωσουμε στις χειρονομιες πειρατικα/ ναυτικα ονοματα.<br />
3. Οποιος παταει φωνες, οι αλλοι θα τον καταβρεχουν<br />
4. Θα βρισκω θεση στη παραλια επιλεγμενη στρατηγικα κοντα σε οικογενεια με αλλα παιδια (ησυχη οικογενεια, εννοειται, που διαβαζει) και τα χερια μου λυθηκαν. Αφηνω τον ενθουσιασμο των παιδιων με νεους φιλους να δουλευει για μενα.<br />
5. Θα κουβαλαω πιο πολλα φρουτα, νερα, χυμους. Διοτι αν δεν εχεις, γκρινιαζουν διψαααααωωω<br />
6. Ο,τι φαγανε φαγανε δεν παιζει το 'φαε κι αλλο'<br />
7. Θα αφησω το ρολοι στο δωματιο. Τι ωρα τρως μεσημεριανο, βραδυνο, πρωινο εχει μικρη σημασια<br />
8. Θα κουβαλαμε λιγα πραγματα, αμα θελει κανεις ενα παιχνιδι ας το κουβαλησει <br />
9. Η ζωη της παραλιας οφειλει να ειναι μποεμ, οποτε καλα ειναι να μην κανουμε προγραμμα<br />
10. Δε θα γκρινιαξω για τιποτα σε κανεναν<br />
<br />
Ωραια, τωρα μενει να διαλεξω βιβλια<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-25164840804242772142015-05-12T09:38:00.004+02:002015-05-12T09:40:47.420+02:00Το Εφτα <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-wgyOnk3ytkva1Gey9XG9lqebVNo15J-gNxHe8LfAH2kIAbFiFtecfQWvsDqa65VYA8svbnYJXOPEVMoGDUexrOPULhh8WvoGOPa70KuFjgrEEvX4pbGRtA_IQuTPUftFLV_RhXSOTkHu/s1600/20150510_151903.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-wgyOnk3ytkva1Gey9XG9lqebVNo15J-gNxHe8LfAH2kIAbFiFtecfQWvsDqa65VYA8svbnYJXOPEVMoGDUexrOPULhh8WvoGOPa70KuFjgrEEvX4pbGRtA_IQuTPUftFLV_RhXSOTkHu/s320/20150510_151903.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
Το μικρο μας σημερα γινεται εφτα. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Εκει ειναι που με πιανουν τα ζουμια και κλαιω, οταν λεω το μικρο μας, και το μικρο μας εχει υψος 1.30 και φοραει παπουτσι 34 νουμερο. Και μιλαει για το δευτερο παγκοσμιο πολεμο και για το διαστημα, ξερει απεξω ολα τα στιγμιοτυπα του Μουντιαλ και σε ποιο λεπτο εβαλε γκολ ποιος, ξερει να πριονιζει ξυλα, γραφει, διαβαζει και χανεται μεσα στα βιβλια. Το μικρο μας που ξερει πολυ καλα ποια θα παντρευτει και εχουν κανει και σχεδια. Που ειναι ακομα μικρακι ομως, το βραδυ θελει τα αρκουδακια του, και στις ταινιες κλαιει οταν καποιος φοβαται. </div>
<div style="text-align: left;">
Προσπαθω να τον φανταστω πιο μεγαλο, 17, 27, και δε μπορω, το μυαλο μου παει μονο πισω, δεν παει μπρος. </div>
<div style="text-align: left;">
Δε ξερω πως και που θα εισαι, μικρο μου, οταν θα εισαι μεγαλος. Να εισαι παντα ετσι, αστερακι λαμπρο και χαμογελαστο οπως τωρα. Και καλος, πανω απο ολα, καλος με τους ανθρωπους και ειλικρινης με τον εαυτο σου. Αυτο να το κουβαλας παντα φυλαχτο, κλειδωμενο στο μυαλο σου. </div>
<div style="text-align: left;">
Θα εισαι παντα το μικρο μας. </div>
peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-5702905874375100252015-05-11T13:06:00.000+02:002015-05-11T13:08:41.189+02:00Μαμα <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMD8nB_eOqDPagMWuQX1KSBo4JIzaLvnh3RCgZIHc-8iBPhDUm94YkGS2ZUqavuzq1f0BKVRdHJ0wZGzFED12KDvc1zPlkfCMh3lgVLI1GS97GZZGmjfBq3tY_OCogJboqM4W_Kp86duUk/s1600/20150510_152316.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMD8nB_eOqDPagMWuQX1KSBo4JIzaLvnh3RCgZIHc-8iBPhDUm94YkGS2ZUqavuzq1f0BKVRdHJ0wZGzFED12KDvc1zPlkfCMh3lgVLI1GS97GZZGmjfBq3tY_OCogJboqM4W_Kp86duUk/s320/20150510_152316.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Εκει που ξυπνας και ακομα νυσταζεις, σου ερχονται τρεχοντας να σε αγκαλιασουν, και μετα ποδοβολητα στη σκαλα τρεχοντας να πανε να φερουν τα δωρα σου που ειναι (καλα) κρυμμενα. Δυο ζωγραφιες απο το μικρο με τη μαμα σαν αραχνη να κρεμονται γραμμες τα χερια και τα ποδια και τα δαχτυλα γυρω απο ενα αφαιρετικο κεφαλι, και καρδουλες καρδουλες παντου. Ζωγραφιες απο το μεγαλο, εδω ειναι πιο δουλεμενο το χερακι και οι γραμμες πανε πιο σιγουρα, καρδουλες καρδουλες γυρω κι εδω. Και δυο κατασκευουλες που εφτιαξαν στο σχολειο, τις ετοιμασαν με φροντιδα και φουσκωσαν απο περηφανια - μαμα εγω αυτο το εκοψα με πριονι το ξυλο, και το ζωγραφισα, και το κολλησα Μονος Μου, μαμα εγω αυτα τα βαζακια τα ζωγραφισα Μονος Μου. Και αγκαλιες, και η μερα ειναι ομορφη σημερα απο το πρωτο λεπτο.<br />
<br />
Και μετα παμε στο παρκο, και ο ηλιος λαμπει, παιζουν ποδοσφαιρο αχορταγα με φιλαρακια, και τους κοιταω τους κοιταω ξαπλωτη στα χορτα και σκεφτομαι μονο αυτο.<br />
<br />
Προχτες χαζευα παλι τις φωτογραφιες απο το μαιευτηριο, τοσα δα πλασματακια τρομαγμενα και ζαρωμενα, σα γατια, και τωρα χοροπηδανε και μου φτανουν μεχρι τη μεση και μου φτιαχνουν πραγματα με τα χερια τους. Τους κοιταω και δε το πιστευω ποσο τυχεροι ανθρωποι ειμαστε που τους εχουμε στη ζωη μας, και δε ξερω πως θα ηταν οι ζωη μας χωρις αυτους, δε θυμαμαι καν πως ηταν η ζωη μας πριν απο αυτους, μαλλον βαρετη.<br />
<br />
Ειμαστε τυχεροι, εμεις, και εσεις ολοι με τα μικρα σας, για αυτη την απιστευτη ευτυχια που λεγεται αγαπη και αγκαλια. Δεν υπαρχει τιποτε αλλο στο κοσμο τουτο ρε, αγαπη.<br />
<br />
Στη γιορτη της μητερας δε θελω να μου πουν ευχαριστω που πλενω τα πιατα και τους μαγειρευω, θελω να τους πω ευχαριστω που υπαρχουν στη ζωη μουpeekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-27079536543248080932015-03-31T10:57:00.001+02:002015-04-01T16:21:56.853+02:00Welcome to the magic <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrGlbh6i2Yam0EpDQxl3kyINV5CWaZbastA2dbNvdagvyqpo9QjQZAwB2XPCGTGnfiJnnxt1OL60JY9uliDIDC4TUNNk82do1V6DYRDpvKETwfQUXvTbBA_fWuVJjxAv-lwCh1jmWDL0J-/s1600/20150329_120200_resized.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrGlbh6i2Yam0EpDQxl3kyINV5CWaZbastA2dbNvdagvyqpo9QjQZAwB2XPCGTGnfiJnnxt1OL60JY9uliDIDC4TUNNk82do1V6DYRDpvKETwfQUXvTbBA_fWuVJjxAv-lwCh1jmWDL0J-/s1600/20150329_120200_resized.jpg" height="320" width="240" /></a></div>
<br />
Ειναι απο αυτα τα μερη στο κοσμο που αμα δεν εχεις παει, ακους οτι πανε ολοι, γινεται χαμος, τα παιδια τρελλαινονται, και αρχιζεις και υποψιαζεσαι οτι μαλλον ειναι ενα μεγαλο λουνα παρκ παιχνιδιων που σου παιρνει τα λεφτα, και τελος παντων καποια στιγμη θα παμε δε θα την γλιτωσουμε, τα αγαπαμε τα παιδια μας. Το αφηναμε, να μεγαλωσουν για να εχει και νοημα.<br />
<br />
Τελευταια στιγμη ειπαμε τη Πεμπτη, παμε αυτο το Σαββατοκυριακο, ο καιρος προβλεπεται χαλια (βροχη και τις δυο μερες), αλλα στα μερη αυτα που ζουμε αν περιμενεις τον ηλιο να βγει, μπορει να παρει και εφτα μηνες. Και πηγαμε<br />
<br />
Ξεχασα οτι ηξερα για θεματικα παρκα και λουνα παρκ. Ναι, ειναι μια τεραστια επιχειρηση με χιλιαδες υπαλληλους, εκατονταδες μαγαζια, εστιατορια, αναμνηστικα και ξενοδοχεια. Τοσο μεγαλη που οι ουρες εχουν υπολογισμενο χρονο αναμονης, ζιγκ ζαγκ παντου, και θελουν υπομονη. Αλλα αμα αφησεις στην ακρη τον κυνικο, κουρασμενο, ενηλικο εαυτο σου, η εμπειρια αυτη απλα δεν παιζεται. Βουτια σε ενα κοσμο απιστευτο, μαγικο, γλυκια νοσταλγια της παιδικης ηλικιας, σα καραμελα που την πιπιλας δυο μερες και δε θες να τελειωσει, δε τα βλεπεις απλα να περνανε μπροστα σου σαν εικονες, μπαινεις και εσυ μεσα. Τα μικρα ετρεχαν σα μανιασμενα, πηγαμε στο Φαρ Ουεστ, γιναμε πειρατες, μπηκαμε σε πυργους και βγηκαμε στην Αμερικη του 1920, πυροβολησαμε με λειζερ στο διαστημα, και ειδαμε να περνανε αυτοκινητα - αληθινα - μεσα απο φωτιες αληθινες - και να πετανε στον αερα. Ο,τι εβλεπες ηταν δεκα φορες πιο απιστευτο απο ο,τι περιμενες να ειναι. Η βροχη απλα δεν υπηρχε, η πλαστικη κουκουλα απο πανω μεχρι κατω ηταν πανοπλια. Χιλιαδες κοσμος γυρω με την ιδια πλαστικη πανοπλια, να χαμογελαει χαζεμενος.<br />
<br />
Και μετα μπηκαμε σε ενα τουνελ βροχης που κρατησε τρεισιμισι ωρες στον αυτοκινητοδρομο, ζιγκ ζιγκ ζιγκ ζιγκ υαλοκαθαριστηρες, Morcheeba και υπνος βαθυς στο πισω καθισμα, και βγηκαμε στην πραγματικοτητα.<br />
<br />
Σκεφτομουν στο δρομο μια φιλη που ελεγε οτι αρνειται να παει τα παιδια της σε αυτο το εμπορικο πανηγυρι που λεγεται Ντισνευλαντ, γιατι δεν θα κερδισουν τιποτα. Δυο μερες μαγειας, δυο μερες time travel για τους ενηλικες ειναι ανασα. Μια τεραστια τουρτα που τη κρατας με τα χερια και βουτας και τη τρως χωρις πηρουνι, και πασαλειβεσαι και αισθανεσαι υπεροχα. Μια πορτα στο ονειρο, αυτο κερδιζεις.<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-69190000788551625892015-03-16T14:26:00.001+01:002015-03-16T14:29:52.990+01:00Οχι αλλο δραμαΣωνει πια, ελεος.<br />
<br />
Φτανει το δραμα 24/7. Παλια οι ειδησεις βρισκονταν στην τηλεοραση, στις εφημεριδες και στο ραδιοφωνο τις συγκεκριμενες ωρες, που σημαινει οτι ηξερες τι θα συμβει μολις πατησεις το κουμπι, μαθαινες τα καλα και ασχημα, τα τραγικα, τα αηδιαστικα, τα τρομακτικα, και μετα εκλεινε το μαραφετι, και ειχες το χρονο σου σαν ανθρωπος να κατανοησεις και να συζητησεις. Και να ηρεμησεις για να το διαχειριστεις. Αυτη τη στιγμη, το δραμα ειναι παντου. Με το που ανοιγεις τα ματια σου μαθαινεις για 17 διαφορετικα δραματα σε συνεχη ροη στο ραδιοφωνο, στη τηλεοραση, στον υπολογιστη σου (το επομενο βημα ειναι τσιπακι μεσα στο κεφαλι σου, να σου ενεργοποιει τις ειδησεις με το που ανοιγεις τα ματια σου - βλεπω πολλες ταινιες). Με ροη ενημερωσης λεπτο προς λεπτο, για να μη χαθει η ανατριχιαστικη λεπτομερεια, δωσε αιμα στο λαο που ψοφαει να ακουει κι αλλο κι αλλο κι αλλο. Κι αμα βγεις απο τη σπιτι σε ακολουθει στο τηλεφωνο, στο ραδιο του αυτοκινητου, και ολοι μαζι στελνουν ο ενας στον αλλο και μοιραζονται τα δραματα στο ιντερνετ, μην τυχον και χασουμε το τελευταιο σχολιο που εγραψε καποιος. Και συνεχιζει το δραμα, την ωρα που τρως ενα σαντουιτς, την ωρα που εισαι στο μετρο και βαριεσαι, την ωρα που θες να χαλαρωσεις. Θα ειναι εκει, συντροφια σου, δηλητηριο. Και προφανως ειναι γνησιο το ενδιαφερον, δε νομιζω οτι προσποιειται ο κοσμος οταν δειχνει οτι στενοχωριεται, αληθεια στενοχωριεται και αγχωνεται.<br />
<br />
Δε βλεπω πως γινεται με τετοιο overdose δραματος να εχουν οι ανθρωποι φυσιολογικη συμπεριφορα και να μη γινουμε ολοι ψυχακηδες. Οταν με το καλημερα το καθε δραμα ειναι ακομα χειροτερο απο το προηγουμενο, και οταν ολη μερα διαβαζεις για δραματα, συμβαινουν δυο πραγματα.<br />
Το ενα ειναι να αναπτυξεις αγχη και νευρωσεις για ολα, να βλεπεις παντου κινδυνους, να εισαι καχυποπτος, επιφυλακτικος, και τα παιδια σου να τα παραμονευεις για να τσιμπησεις τον κινδυνο που δε μπορει, υπαρχει παντου. Ο κινδυνος εχει ονοματα, ολα ειναι παθησεις, φαινομενα, ολα εχουν αναγκη απο ειδικους και φαρμακα, και πολιτικες αντιμετωπισης.Το βλεπουμε καθε μερα. Και ο λαος φωναζει στο ιντερνετ για την αδικια, για το αιμα, γιατι καπου πρεπει να τα πει. Και οσο πιο χαμος γινεται τοσο πιο μεγαλος ο πανικος, ειναι σα ναρκωτικο. Χωρις να σημαινει οτι θα γινει και κατι εν τελει. <br />
Το αλλο ειναι να παθεις αναισθησια, οπως ενας γιατρος που αμα ανοιξει μερικα πτωματα μετα δεν ιδρωνει το αυτι του. Αλλο ενα δραμα, μαλιστα. Τι αλλα? Και παμε παρακατω. Και αυτο το βλεπουμε καθε μερα. Οσο πιο πολυ το αιμα και τα δακρυα στις ειδησεις, οσο πιο πολυ σοκ και δεος, τοσο πιο χοντρη φτιαχνεται η πετσα. Αποδειξη η Συρια. Απο το δευτερο παγκοσμιο πολεμο δεν εχει ξαναγινει αυτο που γινεται εκει περα. Το συνηθισαν ολοι, εγινε απομακρο. Ειδησεις ειναι πλεον το επομενο δραμα νεας εσοδειας. Αν αυτο βοηθαει να αντιμετωπιστουν προβληματα, αμφιβαλλω.<br />
<br />
Γιατι εν τελει, μπορει να χτυπιομαστε ολο ευσυνειδησια και αγχος και να χανουμε τον υπνο μας (για μια μερα, μεχρι το επομενο νεο δραμα), αλλα ο μαλακας, ο εγκληματιας, ο ρατσιστης, ο καφρος, ο λαμογιας, παντα θα υπαρχει, και θα υπαρχει και ενας αλλος που θα τον καλυπτει. Οχι δε προτεινω αγνοια, ουτε κλεινω τα ματια. Πρεπει και οφειλουμε ολοι να ξερουμε. Αλλα δεν εχει νοημα να κανουμε το δικαστη στο ιντερνετ για να κοιμηθουμε ησυχα το βραδυ, ουτε να αρρωστησουμε απο το φοβο μην τυχον και παθουν τιποτε τα παιδια μας.<br />
Αυτο που εχει νοημα ειναι να υπαρχουν οι σωστοι, αρτιοι θεσμοι που να αντιμετωπιζουν κοινωνικα προβληματα, αδιακριτα.<br />
Και να εχουμε σωας τας φρενας. Κι αμα εχουμε παιδι, τουλαχιστον, να κανουμε το μινιμουμ να μιλαμε και να το ακουμε, και να βοηθησουμε να μην γινει αυτος ο μαλακας, ο καφρος, ο λαμογιας. Δε γεννιεται κανεις ετσι, γινεται.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-71000548207354791392015-01-14T10:07:00.001+01:002015-01-14T10:11:05.211+01:00 #CharlieHebdo, η το τελος της αθωοτητας Πως να κρυφτεις απ' τα παιδια<br />
ετσι κι αλλιως τα ξερουν ολα<br />
και μας κοιταζουν με ματια σαν κι αυτα<br />
οταν ξυπνουν στις δυο η ωρα<br />
<br />
Ζουμε μεσα σε ενα ονειρο που τριζει<br />
σα το ξυλινο ποδαρι της γιαγιας μας<br />
μα ο χρονος ο αληθινος<br />
σαν μικρo παιδι ειναι εξοριστος<br />
μα ο χρονος ο αληθινος<br />
ειναι ο γιος μας ο μεγαλος και ο μικρος<br />
<br />
Ο Charlie τη προηγουμενη εβδομαδα, η στιγμη που το μπανγκ μπανγκ στις ιστοριες με κακους και με καλους δεν ηταν ταινια, ηταν η αληθεια. Φανταζομαι το 2001 ηταν το ιδιο, οι γονεις επρεπε να εξηγησουν στα παιδια δημοτικου τι εγινε με τους δυο πυργους. Το ιδιο και στη Μαδριτη και στο Λονδινο. Οσο κι αν θες να μη το πεις καπως, δεν αποφευγεται η πικρη αληθεια, διοτι τα παιδια εχουν αυτια και ακουν και εχουν ματια και βλεπουν. Και τους ειπαμε. Ο μεγαλος το ηξερε απο το σχολειο ηδη, ηρθε σπιτι με ερωτησεις. Ο μικρος ακουγε και μαθαινε. Ο μπαμπας και εγω κοιταζομασταν, ψαρευαμε τις λεξεις μια μια.<br />
<br />
Δε φοβαμαι να τους πω τις πικρες αληθειες, δε πιστευω στα ψεματα για να μη πληγωθουν, οι φοβοι ειναι υπαρκτα και υγιη συναισθηματα και τα παιδια θα τα βρουν μεσα τους, θα τα νιωσουν και θα χτισουν τις αμυνες τους, με ενα κουκουλι αγαπης και πληροφοριας γυρω. Δε γινεται να μη τους λες για να μη τρομαξουν, δε γινεται να τους δειχνεις μονο τα θετικα, αμα τα εχεις συνεχεια στη γυαλα και αποφευγεις, οταν γινουν ενηλικες δε θα ξερουν να χειριστουν το φοβο, την αναταραχη, την ανατροπη, και θα μπλοκαρουν. Ψεματα τωρα, χαπια μετα. Ενταξει θα τα πεις με τη σωστη γλωσσα, αλλα θα τα πεις.<br />
<br />
Αυτο που με ενοχλησε πιο πολυ ηταν οτι, ερημην μας, η μερα εκεινη ηταν το τελος της αθωοτητας τους. Η ζωη χανεται ετσι ευκολα. Υπαρχουν κακοι, παλαβοι ανθρωποι, και ολοι ειμαστε ευαλωτοι. Το να λες αυτο που σκεφτεσαι ειναι σωστο, αλλα μπορει να σου κοστισει και τη ζωη σου. Αυτο το τελευταιο ειναι το πιο σκληρο για ενα μικρο παιδι.<br />
<br />
Κατι μεσα μου λεει οτι αυτο ισως ειναι και ο σπορος της ελπιδας. Τα παιδια τωρα ακουσαν και εμαθαν οτι ναι, ειναι σημαντικο να μπορεις να λες αυτο που πιστευεις και οι ελευθεριες αυτες πρεπει να προστατευονται. Ελπιζω οτι αντι για φοβο, αυτο θα ειναι πυξιδα<br />
We are not afraid <span style="background-color: white; color: #545454; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2000007629395px;"> </span><span style="background-color: white; color: #545454; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2000007629395px;">#CharlieHebdo </span><br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-14062029149144542572014-12-17T09:31:00.001+01:002014-12-17T09:31:30.899+01:00Time machine Το 2008 ξεκινησα αυτο εδω το μπλογκ για να καταγραφω μη τα ξεχασω, να τα αποτυπωνω και να τα βλεπω μετα πως αλλαζουν και εξελισσονται - οι εικονες, οι λεξεις, τα παιδια, εγω ως μαμα, ο αντρας μου ως μπαμπας, και ολοι μαζι μεταξυ μας. Το making of της οικογενειας μας. Γιατι ειμαι και τυπος που ξεχναει, δεν ειναι τυχαιο που ταυτιζομαι με τη Ντορις και οχι με το Νεμο. Αν δεν ηταν και οι φωτογραφιες ισως και να μη θυμομουν την οψη των παιδιων μας στους 3, στους 6 η στους 9 μηνες, αληθεια μη βαρατε, ενα μυαλο ειναι αυτο και ο σκληρος δισκος τα παιζει που και που.<br />
<br />
Το εφτιαξα και για να βλεπω και να στελνω πιο εξω αυτα που με προβληματιζουν, ενα cross check με τη βιρτουαλ κοινωνια εκει εξω, να ακουσω και να δω τι κανουν οι αλλοι. Μπηκα βγηκα στις ζωες/μπλογκ αλλων ανθρωπων, διαβασα και με διαβασαν, γνωριστηκαμε χωρις να γνωριστουμε, ζωες παραλληλες που σπανια διασταυρωνονται, με εξαιρεση τη<a href="http://lytasfamily.blogspot.be/"> φιλη </a>που ηρθε μπονους μεσα απο το μπλογκ, τυχαια εδω στο Βελγιο. Δε το κυνηγησα πολυ, διαφημισεις, γατζετακια, φεισμπουκ τουιτερ κλπ, δε θα πω το γνωστο 'που να βρεις το χρονο' γιατι αμα θες θα τον βρεις, μαλλον αλλα πραγματα ανταγωνιζονταν το χρονο του και ετσι εμεινε ενα απλο και γνησιο ημερολογιο καταγραφης, που θα μπορουσε να εχει και εντυπη μορφη. Ισως καλυτερα ετσι.<br />
Σκεφτομαι να το τυπωσω, να το δεσω ωραια ωραια, και να το βαλω στο ντουλαπι διπλα στις φωτογραφιες, μια σελιδα/ αναρτηση. Να το χωσω καπου στο βαθος και να το βγαλω μετα απο δεκαπεντε χρονια να το διαβασω. Με ουισκι μαζι, διοτι αλλιως δε θα την παλεψω τη συγκινηση.<br />
<br />
Αναρωτιεμαι συχνα ποτε θα ειναι η τελευταια σελιδα, πως οριζεις οτι τωρα τελειωνει το κεφαλαιο παιδικη ηλικια και βαζεις την τελεια? Οχι δε θα το γραφω μεχρι να πανε πανεπιστημιο προφανως. Αλλα ποτε παυουν να ειναι παιδια? Γιατι προφανως καποια στιγμη δε θα ειναι παιδια, οσο κι αν εγω δε θα θελω να δω αυτη την αληθεια καταματα τωρα. Ενα μικρο μαγκωμα, κατι αρχιζει και με τσιμπαει στην ιδεα οτι σε λιγο καιρο δε θα ειναι αυτο που ειναι, οχι μονο οι αναγκες τους αλλα και η αγκαλια μας. Τι ολοκληρωτικη, ισοπεδωτικη αλλαγη εχει γινει στο ψυχισμο μας που να μη μπορουμε να διανοηθουμε οτι δε θα μας χρειαζονται? Οταν 6 χρονια, σχεδον 7 χρονια τωρα, ξυπναμε κοιμομαστε με το μυαλο μας στις αναγκες τους, στο χαμογελο και τα δακρυα τους, τις ιστοριες τους και τα παιχνιδια τους, οταν ο κοσμος τους ειναι ο κοσμος μας και τα υπολοιπα ειναι υποσημειωσεις, η στιγμη που αυτο δε θα ειναι αλλο ετσι μου φαινεται αλμα στο κενο. Τριτη ενηλικιωση. Η πρωτη οταν μενεις μονος σου, η δευτερη οταν κανεις παιδια, η τριτη οταν τα παιδια δεν ειναι αλλο παιδια.<br />
Κανω συχνα fast forward και δε κανει καλο - απο μικρη μου αρεσε να φανταζομαι.<br />
Πισω στο σημερα, το απογευμα εχει τζουντο και αυριο πρεπει να φτιαξω μπισκοτα για τη Χριστουγεννιατικη γιορτη. Ανακουφιση peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-75521764501794230062014-11-13T09:55:00.000+01:002014-11-13T09:55:00.654+01:00Ο πρωτος ΄Ελεγχος' Χτες μας ηρθε σπιτι ο πρωτος 'ελεγχος' για το πρωτακι, το πρωτο τριμηνο στο σχολειο. Βαζω τα εισαγωγικα διοτι δεν ειναι αυτο που λεμε 'ελεγχος'. Στο αθηναικο δημοτικο που πηγα εγω, τοτε τα παλια τα χρονια, θυμαμαι περιμενα με αγωνια τι θα λεει επανω, Α η Β (γενικα Α ελεγε, γιατι ημουν πολυ νερντ) και μετα στο γυμνασιο τους βαθμους, νουμερακια που σε ανεβαζαν και σε εριχναν και τι σημαιναν στη τελικη, τιποτα. Τη μερα εκεινη το σχολειο γεμιζε ανταγωνισμο, ζηλεια, κλαματα, κατσαδιασματα, και μπραβο (αναλογα τα νουμερα).<br />
Απο ο,τι διαβαζω εχει κυλησει (καμποσο) νερο στο αυλακι απο τοτε και υπαρχουνε random εκπαιδευτικοι που τη ψαχνουν τη δουλεια στα ελληνικα σχολεια, παιζουν με τη <a href="http://sofiaxatzinikolaou.eu/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%95%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%B3%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%9A%CE%97-%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%97/">περιγραφικη αξιολογηση</a> αντι για την αριθμητικη, και γενικα <a href="https://pappanna.wordpress.com/2012/02/27/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%82/">το συζητανε το μοντελο</a> και τις παραλλαγες του. Να ας πουμε αυτο το<a href="http://43dimher.blogspot.be/2012/12/blog-post_15.html"> δημοτικο σχολειο στο Ηρακλειο </a>Κρητης που βρηκα καθως εψαχνα. Δε ξερω κατα ποσο ειναι εξαιρεσεις η οχι.<br />
<br />
Ο 'ελεγχος' που μας ηρθε εμας απο το βελγικο σχολειο (μελος δικτυου εναλλακτικων σχολειων), δεν εχει καμια σχεση με αυτο που φανταζεσαι. Καταρχην το εξωφυλλο ειναι ζωγραφισμενο απο τον ιδιο (πορτρετο). Κατα δευτερον, ειναι μια ολοκληρη σελιδα σε μορφη εκθεσης, ουτε κουτακια ουτε αξιολογησεις σε διαβασμιση 'Πολυ Καλα'-'Καλα'-'Μετρια.' Το κειμενο δε περιγραφει επιδοση, περιγραφει κοινωνικη συμπεριφορα και διανοητικη εξελιξη. Συγκεκριμενα<br />
<br />
- Πως ειναι οταν φτανει το πρωι και πως ξεκιναει η μερα του<br />
- Πως συμμετεχει στις συζητησεις, πως δομειται η σκεψη του και κανει συσχετισμους, και πως ξηγει τις σχεσεις αιτιας-αιτιατου<br />
- Πως ειναι το λεξιλογιο του και πως μιλαει μπροστα σε κοσμο<br />
- Πως αναγνωριζει τις λεξεις και ανακαλυπτει το διαβασμα, πως σχηματιζει τα γραμματα και αν γραφει με ανεση<br />
- Πως αντιλαμβανεται τις λογικες σχεσεις, τους αριθμους, τα μεγεθη<br />
- Πως συμμετεχει σε επιτραπεζια και ομαδικα παιχνιδια, πως συμπεριφερεται οταν κερδιζει και οταν χανει<br />
- Πως ειναι οι σχεσεις του με τους συμμαθητες, αν εχει πιο κοντινους φιλους, πως συναναστρεφεται με ενηλικες<br />
<br />
Δεν υπαρχει τιποτα αξιολογικο μεσα στο κειμενο, καμια λεξη που να κριτικαρει, κανενας διθυραμβος. Η προοδος αποτυπωνεται και οι αδυναμιες επισημαινονται με τροπο ουδετερο. Το κειμενο δειχνει προσοχη, εννοια και αγαπη προς αυτον τον μικρο ανθρωπο.<br />
<br />
Εχω μεινει αναυδη.<br />
Εχω συγκινηθει πιο πολυ, απο οτι αν ελεγε πολυ καλα-μπραβο-ΑΑΑΑpeekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-28653809570337744712014-11-07T11:11:00.003+01:002014-11-07T11:18:21.481+01:00ΖΕΝ <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA-38Sa6CJ5RtyKkf5peMFq7vc6buAnXcQ4I0SLwybCJ7-4RC1e_S7ng_7ZZxiwg73IGAG548NnHu2Np_5iMCY6NoSatmoRT_RoWO0M4ylm3SzKVZm8GSBjva8609UnISWLJs0SWHMPSgz/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA-38Sa6CJ5RtyKkf5peMFq7vc6buAnXcQ4I0SLwybCJ7-4RC1e_S7ng_7ZZxiwg73IGAG548NnHu2Np_5iMCY6NoSatmoRT_RoWO0M4ylm3SzKVZm8GSBjva8609UnISWLJs0SWHMPSgz/s1600/download.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Οι διαλογοι που ακολουθουν συμβαινουν την ιδια μερα. Διορθωση: οι διαλογοι που ακολουθουν ειναι μονο ενα μικρο δειγμα των διαλογων της ιδιας μερας. Βαθιες εισπνοες<br />
<br />
Θελω να φαω Honey pops<br />
Και εγω θελω<br />
Θελω σε αυτο το κιτρινο μπωλ<br />
Οχι, εγω θελω το κιτρινο μπωλ<br />
Oχι εγω το ειπα πρωτος<br />
Οχι εγω το θελω<br />
Μαμα με χτυπησε<br />
(Κλαει) Μαμα ηθελα το μπωλ, και δε με αφηνει<br />
<br />
***<br />
(Σπρωχνονται μπροστα στη σκαλα)<br />
Εγω θελω να κατεβω πρωτος<br />
Οχι εγω πρωτος<br />
<i>Μα τι διαφορα εχει παιδια ποιος θα κατεβει πρωτος τη σκαλα? </i><br />
Οχι εγω πρωτος<br />
Εγω πρωτος<br />
<i>Σας παρακαλω ενας ενας, θα πεσετε και θα χτυπησετε </i><br />
(Κατεβαινουν μαζι, στριμωχνονται, κλαινε και δυο)<br />
<br />
***<br />
Θα δουμε τηλεοραση? Θελω να δουμε Boomerang<br />
Οχι εγω θελω να δουμε Disney Junior<br />
Οχι Disney Junior - Boomerang<br />
Οχι, εγω θελω Disney Junior<br />
Ολο αυτο βλεπουμε, θελω να δουμε Boomerang<br />
Οχι δε θελω Boomerang<br />
Κλαιει ο ενας<br />
Κλαιει ο αλλος<br />
<i>Nα δουμε σημερα το ενα αυριο το αλλο? </i><br />
Ναι, να δουμε σημερα το Boomerang<br />
Οχι, να δουμε σημερα το Disney Junior<br />
Κλαιει ο ενας<br />
Κλαιει ο αλλος<br />
<br />
***<br />
<i>Να διαβασουμε μια ιστορια? </i><br />
Ναι θελω αυτην εδω<br />
Οχι εμενα δε μου αρεσει, θελω αυτην εδω<br />
Οχι αυτη<br />
Οχι αυτη<br />
<i>Να διαβασουμε μια για τον ενα και μια για τον αλλο? </i><br />
Ναι αυτη για μενα<br />
Και αυτη για μενα<br />
Πρωτα εγω<br />
Οχι πρωτα εγω<br />
<i>Θα ριξουμε κληρο... πρωτος ο Σ</i><br />
(Κλαιει) Οχι εγω ηθελα πρωτος<br />
<i>Ναι αλλα ριξαμε κληρο και ετσι ειναι το δικαιο </i><br />
Ναι αλλα εγω ηθελα πρωτος<br />
Και εγω ηθελα πρωτος<br />
<br />
***<br />
<i>Διαβαζουμε τη πρωτη ιστορια, περναμε στην επομενη</i><br />
Οχι θελω και αυτη<br />
<i>Μα αφου διαβασαμε μια για σενα, τωρα θα διαβασουμε αυτη και για τον αδερφο σου, οπως το συμφωνησαμε </i><br />
Οχι θελω και αυτη<br />
Ε τοτε θελω και εγω δυο ιστοριες<br />
<i>Ρε παιδια? </i><br />
Δυο ο καθενας<br />
Ναι δυο ο καθενας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-86266722101206895102014-11-04T12:54:00.000+01:002014-11-04T12:57:24.679+01:00Το τηλεφωνο του Darth Vader<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqFeDyOohiedX5SwPx3seP8N8SQuwLZ69EnRMySL4od5xAiBfugOz5r0n5bntw4uOC5hy1K-aOjDXUxWbDhkL1exhzt1Wql_cfZzyoiVUGLRzXRKRPHK0W3fSA51-IXs72kVJlh3BTC8vV/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqFeDyOohiedX5SwPx3seP8N8SQuwLZ69EnRMySL4od5xAiBfugOz5r0n5bntw4uOC5hy1K-aOjDXUxWbDhkL1exhzt1Wql_cfZzyoiVUGLRzXRKRPHK0W3fSA51-IXs72kVJlh3BTC8vV/s1600/download.jpg" /></a></div>
<br />
- Μπαμπα, ποιο ειναι το τηλεφωνο του Νταρκ Βαντεεεερ?<br />
<br />
(προσπαθει να μη γελασει)<br />
- Κατσε αγαπη μου να το ψαξω στο ιντερνετ γιατι δε το ξερω<br />
....<br />
- Λοιπον το βρηκα αλλα ειναι μυστικο δε πρεπει να το πεις πουθενα. Ενταξει?<br />
<br />
(κοιταει με δεος, λεει ψιθυριστα)<br />
- Ενταξει<br />
<br />
- Ειναι το 765 43 21<br />
<br />
- Woooow, τι ειναι, για πες το παλι?<br />
<br />
- 765 43 21<br />
<br />
- Woooow, δηλαδη μπαμπα υπαρχει στα αληθεια ο Νταρκ Βαντεεεερ?<br />
<br />
- Εσυ τι λες?<br />
<br />
- Υπαρχει ( αφου εχει και τηλεφωνο)<br />
<br />
- Οχι αγαπη μου δε νομιζω να υπαρχει στα αληθεια<br />
<br />
- Υπαρχει. Ποιο ειναι το τηλεφωνο?<br />
<br />
- 765 43 21. Αλλα μην το πεις πουθενα<br />
<br />
- Ουτε στον Μιλαν?<br />
<br />
- Ενταξει πες το στον Μιλαν, στον Γκαστον, στον Αντελ, και στην Ολγα.<br />
<br />
- Και στον Αντουαν!<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-53861076019530134632014-10-10T12:13:00.002+02:002014-10-10T12:17:11.740+02:00SweetnessΟ μικροτερος.<br />
Μη τον βλεπεις ετσι, με φουσκωτα μαγουλα και ολοστρογγυλο προσωπο, δεν ειναι μωρο. Ειναι μικρουλι, αλλα οχι τοσο πλεον. Ειναι εξυπνος, τα πιανει ολα. Ρωταει να τα μαθει ολα. Ειναι πολυ κατανοητικος και σκεφτεται παντα τους αλλους γυρω του. Ειναι επιμονος, αμα του μπει κατι στο μυαλο καλη σου τυχη (μπα πως και ετσι, απο που το πηρε αυτο αραγε λεει ο μπαμπας και με κοιταει περιπαιχτικα). Ειναι παρατολμος και γενναιος, δε δισταζει. Βλεπω οτι γνωριζει τα πραγματα που φοβαται, και τα χτυπαει μετωπικα, προσπαθει να τα ξεπερασει. Μπορει να του παρει χρονο, αλλα πισω δε θα κανει. Κατι μου λεει οτι αυτο θα τον βοηθησει πολυ στη ζωη του.<br />
<br />
Ειναι διαολου καλτσα, ξερει οτι ειναι γλυκουλης και αστειουλης, και κανει περφορμανς κωμωδιας καθε μερα - εκει που βλεπει οτι εχει κοινο βεβαιως. Ας πουμε, η δασκαλα των Ελληνικων μου λεει οτι εχει πολλη πλακα, και αυτος το ξερει και της κανει κολπα της κυριας Ιφιγενειας (Τζενη δε τη λενε? τον ρωταω, 'Ιφιγενεια τη λενε απο φετος' μου λεει). Ενω ο δασκαλος του τζουντο μου λεει οτι ειναι ντροπαλος, 'τα κανει ολα στο μαθημα, ακομα ψιλο-ντροπαλα'. Μαλλον ειναι επειδη τον βλεπει ετσι θηριο μεχρι εκει πανω, με τη κοιλαρα να εξεχει πανω απο τη ζωνη του τζουντο και σου λεει εδω περα δε σε παιρνει φιλε να κανεις κωμωδια. Αλλιως ειναι η κυρια Ιφιγενεια.<br />
<br />
Και ξερει οτι η μαμα και ο μπαμπας λιωνουνε καθε φορα που κρεμιεται απο το λαιμο μας και μας κανει φιλια. 'Μαμα θα σε αγαπαω για παντα'. 'Θελω να ειμαι μαζι σου για παντα' - δεν υπαρχει κατι αλλο που να σου ζεσταινει τη καρδια πιο πολυ, η ζωη ειναι ωραια, και ποιος σκεφτεται τη κουραση και τα τρεξιματα και ολες τις καθημερινοχαζομαρες, αυτη η αγκαλια τα σβηνει ολα με μιας σα σφουγγαρι.<br />
<br />
Πριν κανω δυο παιδια δε μπορουσα να φανταστω πως ειναι να αγαπας δυο, αφου για το ενα και μοναδικο ειναι σα να εβγαλες τη καρδια σου και του τη χαρισες, παρτη ολα δικα σου ματια μου, εσυ εισαι η ζωη μας. Και να που εχεις πιο μεγαλη καρδια και χωραει δυο αγαπες μεσα, το ιδιο, και μια κοιτας απο εδω μια κοιτας απο εκει, σχιζοφρενικα σχεδον, και ξεχειλιζεις χαρα που αυτα τα δυο ανθρωπακια τα φτιαξατε εσεις οι δυο και ειναι τα δικα σας ανθρωπακια.<br />
Με τους χαρακτηρες τους και τα αισθηματα τους και τις ιδεες τους. Που καθε μερα αλλαζουν.<br />
<br />
καρδουλες<br />
καρδουλες<br />
καρδουλες<br />
<br />
Και μετα απο αυτο το μελο ποστ ατελειωτης τρυφεροτητας, θα σας πω την επομενη φορα για τα μικρα-επαναλαμβανομενα-πραγματα-που σου σπανε τα νευρα, εκει που εισαι στο τσακ να αρχιζεις να Φωναζεις και λες που πουλανε υπομονη να παρω λιγη.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-45429670576605008122014-10-07T23:46:00.002+02:002014-10-07T23:51:06.254+02:00Το πρωτακι και οι εντυπωσεις της μαμας τουΛοιπον ο μικρακης με αυτα και με αυτα παει πλεον πρωτη δημοτικου. Απιστευτο κι ομως αληθινο (και οταν παει γυμνασιο τα ιδια θα λεω, γενικα καθε τι καινουριο που κανουν τα δικα σου παιδια ειναι απιστευτο κι ομως αληθινο, μη παρεξηγειτε).<br />
<br />
Πηραμε γραφειακι - για το εφε, διοτι δεν εχουν ακομα μαθηματα για το σπιτι - και αισθανεται τρομερα υπερηφανος. Ζητημα αν εκατσε μια φορα να κανει κατι, αλλα να μη κατσει κανενας αλλος, οοοχι ειναι δικο του.<br />
<br />
Βλεπω τι κανει σε αυτο το σχολειο - θα γραψω σε αλλο ποστ για τη παιδαγωγικη προσεγγιση που ακολουθει, pedagogie active, βιωματικη μαθηση στα ελληνικα - και αναποφευκτα κανω συγκρισεις. με τον εαυτο μου πρωτακι. Γενικοτερες εντυπωσεις μου απο το πρωτο μηνα (λιγο χυμα)<br />
<br />
- Ο τροπος που τα παιδια ανακαλυπτουν τις λεξεις και τα γραμματα ειναι μαγικος. Καθε φορα που συνειδητοποιει οτι εκεινη την ωρα τα γραμματα που εβαλε στη σειρα βγαζουν μια λεξη γνωστη, λαμπουν τα ματια του 'ω κοιτα τι ειπα!'<br />
<br />
- Του φαινεται μακρινο ονειρο οτι μπορει κανεις να γραφει και να διαβαζει σελιδες ολοκληρες. Οταν του ειπα οτι εχω γραψει βιβλιο και του το εδειξα, με κοιταζε με δεος. Και μετα μου λεει, 'Πες μου τι λεει μεσα, ολες τις λεξεις.'<br />
<br />
- Για ενα παιδι που εχει παει σταθμο, προνηπιο, νηπιο και ολα τα σκαλια μεχρι τωρα, η πρωτη δημοτικου δεν ειναι μεγαλο σκαλοπατι. Δεν ειναι αποχωρισμος. Ειναι ομως σταθμος, και το πιστευει και ο ιδιος. Και απαιτει να του το δειχνουν οι αλλοι γυρω<br />
<br />
- Η φιλομαθεια τους ειναι τοσο γνησια και φρεσκια - ποσο ωραια θα ηταν να τη διατηρουσαμε ολοι μας σε μεγαλυτερη ηλικια. Το μεγαλο στοιχημα για ενα σχολειο ειναι να ταισει αυτη τη φιλομαθεια, να μην την υπνωτισει. Επισης, το πως απορροφουν και αναπαραγουν πληροφοριες ειναι τρομακτικο, βλεπεις το ποτεντιαλ της προπαγανδας στην οποια εχτισαν καθεστωτα και καθεστωτα.<br />
<br />
- Ειναι τοσο πιο μεγαλος, και τοσο μικρος ακομα. Πεταει χυμα λεξεις των μεγαλων χωρις να ξερει τι πολυσημαινουν και γυαλιζει το ματι του ξεροντας οτι μαλλον ειναι απιστευτα κουλ αυτο που ειπε. Μου δινει την ενυπωση οτι καταλαβαινει και ξερει παρα πολλα πραγματα. Αρχιζει να βαριεται με διαφορα (δειγμα των μεγαλων). Τρεχει και πεφτει στην αγκαλια μου με φιλια, κλαιει σα μωρο οταν ειναι κουρασμενος. Οι αποριες του, και ακομα πιο πολυ, οι θεωριες του, ειναι ολα τα λεφτα<br />
<br />
- Αυτο που με εντυπωσιαζει πιο πολυ ειναι οτι ξερει να ξεχωριζει το καλο απο το κακο, το δικαιο απο το αδικο, την αληθεια απο το ψεμα, και τις περισσοτερες αν οχι ολες τις φορες, ξερει τι πρεπει να κανει και τι να πει. Δε μας εχει τυχει τιποτα στραβο μεχρι τωρα, αλλα μπορω να κοιμαμαι ησυχη πιστευω. He can handle things.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-3968422806272813022014-10-07T23:20:00.000+02:002014-10-07T23:49:34.995+02:00τα πειρατικα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguM1CL2u9yiyHdg46b1JK6YPSUsAXm_GWa2As_MQVjF2gQq50noZJ-_RtoCHSNxFefmwburQ9eb9ebIe0rOqBR9pSjzmKw5kEWUFNulXeDRqGhvfZX-5V2xQY8nJDyoxMucusLX8gCvMst/s1600/100_8678.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguM1CL2u9yiyHdg46b1JK6YPSUsAXm_GWa2As_MQVjF2gQq50noZJ-_RtoCHSNxFefmwburQ9eb9ebIe0rOqBR9pSjzmKw5kEWUFNulXeDRqGhvfZX-5V2xQY8nJDyoxMucusLX8gCvMst/s1600/100_8678.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Αφου του ενος ηταν μεσα στο καστρο, του αλλου επρεπε να ειναι ανταξια, δε περιμενε τιποτα λιγοτερο. Θελω πειρατικο καραβι, αναφωνησε, και εννοουσε real size οχι για πλειμομπιλ, αλλα για την αφεντια του και τα φιλαρακια του να μπουνε μεσα να το κανουνε ρημαδιο.<br />
<br />
Οποτε βρηκα οτι χαρτοκουτες ειχα, πηρα μπογιες και πινελα και εφτιαξα ενα καραβι με σκοπο να το στησουμε στο κηπο. Βλεποντας φωτογραφιες τωρα λεω, καλα ρε πουλακι μου τι καθεσαι και βασανιζεις τον εαυτο σου και εσυ, αφου προτεινεις τετοια πραγματα αντε τρεχα να τα κανεις μετα, αλλα μαλλον το τραβαει ο οργανισμος μου. Ολα γκραντε σχεδια κανω και μετα τρεχω και δε φτανω. Τεσπα, στο θεμα μας.<br />
<br />
Το καραβι κατασκευαστηκε, εβαφα τα βραδια στην αποθηκη, αλλα ελα που εβρεχε τη Μεγαλη Μερα, και οι επιλογες ηταν δυο. Η ακυρο το καραβι (=κλαμα) η το καραβι μεσα στο σαλονι. Μπηκε στο σαλονι. Μερικα παιδια ηρθαν ντυμενα (πειρατες ντε, τι αλλο) και εγινε ο χαμος. Η τουρτα ηταν πειρατικη, τα πιατα και ποτηρια πειρατικα, τα σακουλια με καραμελες πειρατικα, υπερπαραγωγη. Το καραβι κρατησε μεχρι το τελος του παρτυ, και τα δυο καμαρια μου εκαναν καμπινγκ εκεινο το βραδυ και κοιμηθηκαν στο σαλονι, στρωματσαδα μεσα στο χαρτονενιο σαπιοκαραβο. Αμα χωρουσα θα ειχα κοιμηθει κι εγω εκει<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-11828500473710509682014-06-04T12:35:00.003+02:002014-06-04T12:35:58.656+02:00ΕφυγεΚλωθογυριζα στο κρεβατι χτες, δε μου κολλαγε υπνος. Ουτε αυτουνου του κολλαγε υπνος, απο την ευτυχια και την αναμονη. Τη βαλιτσα τη φτιαξαμε, δε λειπει κατι το τσεκαραμε, το ξυπνητηρι το εβαλα, τα ειπαμε ολα, αντε καληνυχτα, αλλα που.<br />
Σημερα το πρωι ο μικρακης εφυγε πασιχαρης για τριημερη εκδρομη με το σχολειο του, δηλαδη με το νηπιαγωγειο του. Ναι, τριημερη. Φτασαμε στο σχολειο, ετοιμαστηκαν, ειπαν τραγουδια, αποχαιρετιστηκαμε με πολλα χαμογελα και αγκαλιες, η μουρη κολλημενη στο τζαμι του πουλμαν και φιλακια στον αερα. Ενα λεπτο ζαρωσε λιγο το μουτρακι, μια μικρη στενοχωρια, μετα του εκανα χαμογελο και ελαμψε παλι (κρατα γερα). Και μετα εβγαλε φλας το πουλμαν και εφυγε. Ετσι απλα, εφυγε. Τα λεμε σε τρεις μερες, ουτε τη φωνη του ενδιαμεσα.<br />
<br />
Κοιταζα την ακρη του δρομου για ενα λεπτο, εκει που κλεινει η στροφη, και μετα εφυγα τρεχοντας, δεν ηθελα ουτε λεπτο να σκεφτομαι το πουλμαν (αι σιχτιρ) που θα παει το παιδακι μου σε εκδρομη (αι σιχτιρ) γιατι το σχολειο μας αποφασισε οτι ειναι καλη ηλικια εξι χρονων μικρα που κοιμουνται αγκαλια με τα αρκουδακι να πανε τρεις μερες μακρια (αι σιχτιρ). Ετσι θα ειναι και οταν ειναι 14 και παει εκδρομη, το ξερω και με ξερω. Και θα μου πεις, στο κατω κατω τωρα δεν εχει να ανησυχεις για κατι ιδιαιτερα, τι θα κανουνε πια εξι χρονων παιδια, ειναι ολα ελεγχομενα. Να σε δω οταν θα ειναι 14, που δε θα ξερεις τι θα κανουν, τι θα πιουν, και δε θες να ξερεις σε τι κατασταση θα γυρισουν.<br />
Ακολουθει η λιστα των γνωστων επιχειρηματων περι αυτονομησης, διασκεδασης κλπ. Μαλιστα, τα θυμαμαι ολα, τα εχω εμπεδωσει.<br />
<br />
Στο σπιτι θα εχει πολλη ησυχια αποψε, ο μικρος θα ψαχνει τον μεγαλο. Κατι μου λεει οτι θα αργησω παλι να κοιμηθω.peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-67495511632260532492014-05-19T16:42:00.001+02:002014-05-19T16:45:28.366+02:00Γενεθλια μεσα στο καστρο <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1iYCe_LDWssD0dajKfKWAx1uV8ZNZkWcIT96U-bojP8OEzpfRHRdAyqDhgzRWLoTDp6GZStd0fsZt5T7vtXNDK84HYXk-efwklta9zvlFVUOVryNkaVkUhnfvu5i4MN87hwxwkAlWM74Q/s1600/100_8509.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1iYCe_LDWssD0dajKfKWAx1uV8ZNZkWcIT96U-bojP8OEzpfRHRdAyqDhgzRWLoTDp6GZStd0fsZt5T7vtXNDK84HYXk-efwklta9zvlFVUOVryNkaVkUhnfvu5i4MN87hwxwkAlWM74Q/s1600/100_8509.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Πριν μια εβδομαδα ο μικρακης εγινε 6 χρονων. Το οποιο ειναι απιστευτο. Το πρωτο απιστευτο ειναι οτι αυτος που ηταν μωρακι ειναι τωρα ενα παιδι εξι χρονων που λεει εξυπναδες, ξερει και μερικες λεξεις slang και θα παει πρωτη δημοτικου το Σεπτεμβριο. Και μαζευει αυτοκολλητα World Cup. Το δευτερο απιστευτο ειναι τι σημαινει αυτο για μενα, κι εκει ειναι που με επιασε ενα μουδιασμα καθως ενα παιδι τοσο μεγαλο ισοδυναμει με εμενα που ειμαι μεγαλη και που πλησιαζω τα σαραντα σε λιγα χρονια (πλακα μου κανεις) και ωρεβουαρ το νιατο (ρε τι μας λες). Καιρος να αρχισω παλι το τρεξιμο στο δασος να στρωσει το μπουτι.<br />
<br />
Ακολουθησε παρτυ-υπερπαραγωγη με θεματικη μεσαιωνικη καστρο-ιπποτες-μαχες (αντε και πριγκηπισσες), που το δουλευαμε δυο εβδομαδες με πυρετωδη χειρωνακτικη εργασια τις τελικες 48 ωρες. Το αποτελεσμα ηταν εξαισιο, ενα παρτυ που πολυ θα ηθελα να εκανα και για μενα σημερα και θα ντυμονουν χαλαρα και ανετα ο,τι θες απο αυτα, και θα επαιζα και εγω μεσα στο καστρο (ειπαμε, νιατο). Ακολουθει και δευτερο παρτυ -προτζεκτ οσονουπω με αλλη θεματικη για το μικρουλη που θα γινει τεσσαρων, οποτε με βλεπω να φτιαχνω στο τελος προσπεκτους και να πουλαω τις κατασκευες μας. Εχουμε και λεμε λοιπον, δυο αγορια τεσσαρων και εξι χρονων στο ανθος της αγριας παιδικης ηλικιας (= ξυλο) , υπερ-τρυφερα και ενθουσιωδη, με ολα στον υπερθετικο βαθμο.<br />
<br />
Σημειωσεις απο το παρτυ μεσα στο καστρο<br />
- Τα αγορια δεν ηθελαν απλα να παιξουν στο καστρο, ηθελαν να γκρεμισουν το καστρο να το πετσοκοψουν κομματακια, να σπασουν τα σπαθια στο κεφαλι ο ενας του αλλου, και να παιξουν ολοι μαζι συγχρονως μονομαχια<br />
- Τα κοριτσια (γυναικοπαιδα) αλλο πραμα - λεει η μαμα αγοριων - καθοντουσαν ησυχα ησυχα και παιζανε με πλειμομπιλ, στηνανε παραμυθια και ιστοριες, αντε στο τσακιρ κεφι να χορευανε γυρω γυρω και να κανανε αγκαλιες και κανα δυο τσιριδες. Ζηλευω τις μαναδες τους<br />
- Ευτυχως τη βγαλαμε καθαρη με μια ζημια μικρη σε μια πορτα (αληθινη, του μπανιου) και κανενα τραυματια.<br />
- Τα παιδια δε τρωνε γλυκο, κανουνε ενα ααααααααααααα αλλα κανεις δε τρωει τιποτα και σου μενει αμανατι<br />
- Η διαρκεια προσοχης τους σε ενα παιχνιδι εξαντλειται στο δεκαλεπτο. Αν δεν εχεις προβλεψει μια λιστα με δεκα απασχολησεις για το παρτυ, την εβαψες. Σε κοιτανε δεκαπεντε μικρα κεφαλια με απορια και υφος, ΛΟΙΠΟΝ? Good luck, my friend<br />
- Χαιρομαι που ο γιος μου εχει πολλους φιλους αλλα δεκαπεντε αγριμια ετων 6, ζωη να εχουν, μεσα στο σπιτι σε βροχερη μερα ειναι αθλος<br />
- Η τελικη του φραση 'Μαμα δεν ηταν οπως το περιμενα, ηταν πολυ πιο ωραια απο οτι περιμενα φτανει για να περασει ολη η χρονια, μεχρι το 7<br />
<br />
Χρονια μας πολλα<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-63815956876706523192014-04-22T14:07:00.002+02:002014-04-22T14:09:27.713+02:00Παιδια ελευθερα?<br />
<a href="http://playfreemovie.com/trailer/"><b>Ειδα</b> </a>και <a href="http://www.theatlantic.com/features/archive/2014/03/hey-parents-leave-those-kids-alone/358631/"><b>διαβασα </b></a>για μια καινουρια παιδικη χαρα στην Ουαλια, The Land.<br />
Λιγο διαφορετικη απο τις αλλες, δεν ειναι ομορφη, δεν ειναι προστατευμενη γυρω γυρω, δεν ειναι καθαρη με εδικο υλικο να μη χτυπανε τα παιδια. Ειναι αδομητη, ακαθαριστη και ακαθοριστη, με σκορπια αχρηστα αντικειμενα - σκουπιδια βασικα - σκασμενα λαστιχα, σανιδια, πλαστικα, βαρελια, αγριοχορτα. Τα βλεπεις και σε πιανει αηδια. Τα πιτσιρικα τρεχουν γυρω μες στο χωμα, κανουν κρυψωνες, υψωνουν καστρα, αναβουν φωτιες, πιανουν σπαθια, ριχνουν πραματα στο νερο, κοβουν σπανε τσακιζουν και ξαναχτιζουν. Ζουν το παραμυθι. Οι γονεις δε τρεχουν απο πισω να φωναζουν προσεχε. Οσοι τα πανε εκει να παιξουν μαλλον κατι θελουν να ξεπερασουν, κατι να τεσταρουν. Το τελευταιο που θα τους απασχολησει ειναι αν γυρισουν βρωμικα. Ο ιδιοκτητης αυτης της ιδιωτικης παιδικης χαρας βασικα πουλαει ελευθερια.<br />
<br />
Δε ξερω αν ενας τετοιος χωρος ειναι αυτο που χρειαζεται για να καταλαβουμε τι κανουμε λαθος. Γιατι και αυτο ειναι οργανωμενο, οριοθετημενο, ενας προσεκτικα σχεδιασμενος χαμος, ενας οριοθετημενος παραδεισος του ανεξελεγκτου. Παντως οτι κανουμε κατι λαθος, το εχω σκεφτει πολλες φορες. Μας βλεπω ολους στις παιδικες χαρες, να τρεχουμε απο πισω αλαλαζοντας, να σκαναρουμε το τοπιο ανα δευτερολεπτο, να προστατευσουμε, ουσιαστικα να τους καθομαστε στο σβερκο μη κανουν ρουπι πανω απο αυτο που εχουμε προβλεψει. Ξοδευουμε σκανδαλωδως περιουσιες για να στρωσουμε μια παιδικη ηλικια γεματη παροχες, ανεσεις, υπεμετρα πολλα παιχνιδια-αντικειμενα, αλλα περιπετεια δε μπορουμε να τους προσφερουμε. Βλεπω τους κλειστους παιδοτοπους, εκει που παω και εγω τα δικα μου, τα κλουβια με τα μαξιλαρια που παμε τα παιδια να ξεδωσουν - τι? - τη φυσικη τους ενεργεια σε ενα παιδικου τυπου ρειβ παρτυ χοροπηδηματος σε χωρο τεχνητο χωρις ουσια, χωρις ιστορια, αντι να σκαρφαλωνουν σε δεντρα και να χτιζουν καστρα με ξυλα. Δε μ'αρεσει να κλαψουριζω οτι παλια ηταν καλυτερα, γιατι πολλα δεν ηταν καλυτερα. Ομως ειναι αληθεια οτι εγω επαιξα στο δρομο, και σκαρφαλωσα σε δεντρα, και η μανα μου δε με κοιταζε απο το παραθυρο οταν γυρνοβολουσα στη γειτονια και βασικα εκανα ο,τι μου ερχοταν στο κεφαλι. Σωα και αβλαβης βγηκα. Εμεις τι καταλαβαινουμε που καθομαστε πανω απο το κεφαλι τους σα το Μεγαλο Αδελφο? Μονο τις αναπνοες τους δε μετραμε. Και μη μου πεις οτι τοτε δεν ειχε κινδυνους γιατι δε θα το πιστεψω. Καθε γενια βλεπει την επομενη και φρικαρει, καθε γενια πιστευει οτι παλιοτερα οι κινδυνοι ηταν λιγοτεροι.<br />
<br />
Τι ειναι κινδυνος? Μου φαινεται οτι στο τελος θα μεινουμε εμεις οι γονεις να τον ξερουμε, οπως τον αντιλαμβανεται ο καθενας, και τα παιδια μας θα το ξερουν μονο απο τη βιβλιογραφια - διοτι ποτε δε τους αφησαμε να αναμετρηθουν με τις δυναμεις, το μυαλο τους και το σωμα τους. Και αν βρεθουν σε κινδυνο, ετσι αμαθητα κλεισμενα στο κοτετσι, θα ψαχνονται. Αλλα και να μη βρεθουν σε κινδυνο, δε θα εχουν ποτε τολμησει, μονοι τους, χωρις πλανο και οριοθετημενο χωρο και χρονο. Ειναι παντα υπο ελεγχο. Πολυ δυστοπικο και φοβικο μου ακουγεται peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-45313867516532414942014-04-17T10:17:00.002+02:002014-04-17T10:47:39.416+02:00Διευθυντικο στελεχος Κυκλοφορησε αυτη η πλακα στο διαδικτυο, με μια ψευτικη <a href="http://rehtom.net/"><b>αγγελια</b></a> για θεση διευθυντικη, πληρους απασχολησης, που ειχε ενα κατεβατο απο προυποθεσεις, οπως<br />
<br />
- 24ωρη διαθεσιμοτητα<br />
- συνολικη εποπτεια της αναπτυξης της ομαδας - τα μελη εξαρτωνται εντελως απο σενα<br />
- δυνατοτητα να κανεις πολλα πραγματα ταυτοχρονα, να τρεχεις διαφορα προτζεκτ, να απαντας σε παραπονα, δυσκολιες, και ειδικες παραγγελιες και να επικοινωνεις σε διαφορα επιπεδα<br />
- να δουλευεις πανω απο 135 ωρες την εβδομαδα, ακομα και τη νυχτα, να κοβεις απο τα διαλειμματα<br />
- να δουλευεις ορθιος/ σκυφτος, να σηκωνεις βαρη<br />
- να ξερεις απο ψυχολογια και να μπορεις να ανταποκρινεσαι σε καταστασεις κρισης, να δουλευεις μεσα σε χαμο<br />
- να μπορεις να αποφασιζεις για αλλους<br />
- να εχεις τρελλη υπομονη και λιγο εγωισμο, να εχεις παντα θετικη σταση<br />
- να εχεις οικονομικες και ιατρικες γνωσεις<br />
<br />
Η θεση ειναι απληρωτη και η μονη ανταμοιβη ειναι συναισθηματικη και προσωπικη ολοκληρωση.<br />
<br />
Στους χαλεπους καιρους του 2014 υπηρξαν 24 ατομα που εκαναν αιτηση για αυτη τη θεση ξεροντας οτι ειναι απληρωτη και οι συνθηκες δυσκολες. Μπορειτε να δειτε <a href="http://time.com/63299/no-salary-no-benefits-no-sleep-this-is-the-worlds-toughest-job/" style="font-weight: bold;">εδω </a>τη φατσα τους οταν ακουγαν τις συνθηκες και τις προυποθεσεις. Μια ρωτησε μαλιστα αν ειναι νομιμο. Κανεις τους δε το ειχε μαντεψει.<br />
<br />
Καταλαβατε ηδη περι τινος προκειται μπλογκομαμαδες (αν δε καταλαβατε, θελετε ξεκουραση, να κανει ρεσταρτ το μηχανημα)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<section style="color: #4d4d4f; margin-top: 2rem;"><ul style="font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; list-style: none;">
<li style="font-size: 1rem; line-height: 1.5rem; text-indent: -6px;"><br /></li>
</ul>
</section>peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-8443318119805134812014-03-27T13:01:00.000+01:002014-03-27T13:06:54.403+01:0021Ο μικρος γυρισε απο το σχολειο με δυο διαφορετικες πολυχρωμες ριγε καλτσες<br />
<br />
Τι ειναι αυτο, του λεω. Ειναι για τη τρισωμια 21, μου λεει. Η Κ., στη ταξη μου σημερα μας μιλησε για τη τρισωμια 21, επειδη η αδερφη της η Λ. εχει 21. Και ξερεις τι ειναι? Ολοι εμεις εχουμε 20 χρωμομωματα.<br />
Χρωμοσωματα, του λεω.<br />
Ναι, ακριβως. Ε, αυτη λοιπον εχει 21, το πιστευεις? 21! Αλλα δε σημαινει τιποτα αυτο, καλο η κακο, ειναι απλα διαφορετικο.<br />
Ναι, του λεω.<br />
Και η Κ. μας εφερε ολους ζευγαρια με διαφορετικες καλτσες να φορεσουμε, και εχουν ολα τα χρωματα. Ειναι διαφoρετικες. Και μετα μιλησαμε για τη διαφορετικοτητα<br />
Δηλαδη, τι ειπατε?<br />
Να ειπαμε οτι ολοι ολοι ολοι ολοι ειμαστε διαφορετικοι, δεν υπαρχει ενας ιδιος με τον αλλο σε ολο το κοσμο. Ας πουμε ο Α. ειναι κοντος γιατι ετσι ειναι φτιαγμενος, ο Γ. εχει σχιστα ματια γιατι ειναι Κινεζος, εγω εχω ενα δοντι που ειναι πιο ασπρο απο ολα τα αλλα, η Λ. εχει μπλε ματια. Ολοι ολοι ολοι ειμαστε διαφορετικοι. Και εσυ εχεις κατι διαφορετικο απο τις αλλες μαμαδες.<br />
<br />
Σημειωνω ο μικρος πηγαινει ακομα στο νηπιαγωγειο. Το οποιο κτιριο εχει γεμισει με παιδικες ζωγραφιες στους τοιχους που λενε 21/ τρισωμια 21/αγαπαμε τις διαφορες.<br />
<br />
Αυτα ειναι. Respect peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-208779637026464992014-03-21T11:08:00.001+01:002014-03-21T11:08:56.571+01:00Love is Μαμα, σε αγαπαω παρα πολυ<br />
<br />
Και εγω καρδουλα μου σε αγαπαω παρα πολυ <br />
<br />
Μαμα, τι ειναι αγαπαω?<br />
<br />
Αγαπαω ειναι... χμ, αγαπαω ειναι οταν νιωθω καποιον ανθρωπο δικο μου, νιωθω πολυ ομορφα μαζι, θελω να το φροντιζω και να ειμαι μαζι του, οπως ας πουμε ειμαστε ολοι μαζι η οικογενεια μας<br />
<br />
Μαμα, αγαπαω ακομα και σενα, ακομα και το μπαμπα, ακομα και το Δ.<br />
<br />
Μαμα αγαπαω και τον εαυτο μου, αγαπαω εμενα<br />
<br />
(το βρηκε το νοημα της ζωης, ουτε 4 )<br />
<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-10643257128061388252014-02-12T14:31:00.002+01:002014-02-13T09:41:47.912+01:00Το Μανιφεστο της Νεας Ελληνιδας Μανας <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidKncLLYUGdjh1d9x0NNPtMSd7mQ3kW9oz8ys0KSJMxuvN1PrldfiZd_x-xTnpZcSycfhTYOvn9pLyTYScOzq3svCMkoPZsSHNoJp3mjshentfsoNWBMFhlrmHwWNK_GJ7yQGDFIUbCbKk/s1600/yes-you-can.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidKncLLYUGdjh1d9x0NNPtMSd7mQ3kW9oz8ys0KSJMxuvN1PrldfiZd_x-xTnpZcSycfhTYOvn9pLyTYScOzq3svCMkoPZsSHNoJp3mjshentfsoNWBMFhlrmHwWNK_GJ7yQGDFIUbCbKk/s1600/yes-you-can.png" height="186" width="320" /></a></div>
<br />
Το σημερινο ποστ γραφεται κατοπιν λαικου αιτηματος απο τις φιλες εδω στο Χωριο, διοτι η κουβεντα εχει αναψει και το ζητημα που μας καιει ειναι τι μαναδες και πεθερες θα ειμαστε εμεις με τη σειρα μας στο εγγυς μελλον. Για να καταλαβετε, το ερωτημα ειναι αν θα ειμαστε και εμεις η καρικατουρα της ασπρομαυρης ταινιας του 60 η οχι, η μανα-τζερ, οπως τη λεει το <a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.authors&id=41">κοριτσι</a> του διπλανου πορταλ και της προσκυνω την ευφυια, και η κακια πεθερα (βλ. Μπαμπινιωτη, πεθερα = κακια).<br />
<br />
Ανοιγει η παρενθεση, για να μην εχω οικογενειακα δραματα, καθοτι με διαβαζει και η φαμιλια, αυτα που θα πω δεν κρυβουν προσωπικες ιστοριες, η μανα και η πεθερα μου ειναι και οι δυο Κυριες με το καπα κεφαλαιο και τους βγαζω το καπελο, δεν αναφερομαι σε αυτες, βασιζομαι σε γενικοτερη πολιτισμικη βιωματικη γνωση, κλεινει η παρενθεσις.<br />
<br />
Αγαπητες μου, βρισκομαστε μπροστα σε ενα σημειο καμπης, σε μια κρισιμη στιγμη και δε πρεπει να τη χασουμε. Ειμαστε στο twilight, αναμεσα στο πριν της μικρης κοπελας, και το μετα της λιγοτερο μικρης κυριουλας. Αναμεσα στο εμεις/αυτοι, νεοι/γονεις τους. Τα παιδια μας ειναι μικρα, θυμομαστε ακομα πως ειναι να εισαι εφηβος, πως ειναι να εισαι 20αρης, πως βλεπεις τους γονεις σου. Τα παιδια μας μεγαλωνουν γρηγορα και βλεπουμε ηδη μπροστα μας οτι θα εχουν βυζια και μουσια (αντιστοιχα παρακαλω, μη μπερδευτειτε). Το λοιπον, ανασυνταχθειτε, καντε μια ψυχαναλυσουλα και βρειτε τα εσωτερικα, γιατι τωρα μπορει να γινει το μεγαλο αλμα προς την εξελιξη του ειδους. Φαντασου οτι εχεις ενα παιδι 30 ετων. Τι κανεις? Οραματισου και αποστηθισε τα παρακατω<br />
<br />
1. Εισαι διακριτικη, δε χωνεις τη μυτη σου εκει που δε σε ρωτησαν. Αυτα που δε σε αφορουν ειναι πολλα, κι αν δε σου ερχονται στο μυαλο, γραψε τα σε ενα χαρτι και κολλα τα στη πορτα του ψυγειου<br />
2. Δεν επιτρεπεται να κανεις τα παντα για αυτον/αυτη πριν απο αυτον/αυτη, γενικα δεν επιτρεπεται να κανεις πραματα που αφορουν τη ζωη του/ το σπιτι του πριν να ρωτησεις<br />
3. Δε χρειαζεται καν να το πουμε, προφανως θα εχει το δικο του σπιτι σε αυτη την ηλικια, αλλιως τα υπολοιπα ειναι ανεκδοτα.<br />
4. Εφοσον δε προκειται για θεμα υγειας η νομιμοφροσυνης, ολα τα αλλα δε χρειαζεται να ειναι του γουστου σου, και αν δε σου αρεσουν παρε το αποφαση, διοτι δε θα σε ρωτησει κιολας<br />
5. Ο/η συντροφος του ειναι επιλογη του παιδιου σου, και μαλλον καποιο λογο θα εχει και θα περναει καλα, οποτε ουδεν σχολιον.<br />
6. Το οτι γεννησες τον αντρα αυτο/ τη γυναικα αυτη σε μια πολη και μια χωρα, δε σημαινει οτι εκει κλεινει και ο οριζοντας του. Ο πλανητης περιμενει για να τον ανακαλυψει, η ζωη ειναι μια.<br />
7. Δε θα ξεροσταλιαζεις στο τηλεφωνο η στο σκαιπ, δε θα γκρινιαζεις γιατι δε σε πηρε. Get a life<br />
8. Το ποσο συχνα βλεπεστε δεν αντιστοιχει με το ποσο σε αγαπαει. Το παιδι σου θα σε λατρευει για παντα γιατι εισαι η μανα του<br />
9. Το παιδι σου θα χαιρεται πιο πολυ να σε βλεπει, και θα περναει ωραια μαζι σου αν δε καθεσαι να του τρως τη ψυχη με το αν εφαγε/ηπιε, παχυνε/αδυνατισε, τι γινεται με τη δουλεια του και την εφορια. Κανενα πιο ενδιαφερον θεμα συζητησης? Αν οχι, φτιαξε δευτερο χαρτι και κολλα το στο ψυγειο διπλα στο αποπανω<br />
10. Δεν εκανες παιδι για σενα. Αυτος ο αντρας/ αυτη η γυναικα δε θα σου χρωσταει και λογαριασμους.<br />
<br />
<br />
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-24196368683193023272014-02-06T16:33:00.001+01:002014-02-06T16:33:25.481+01:00Αυτος ο Μικυ κατι παιρνει <br />
Nομιζω οτι ειμαστε, και μας αρεσει πολυ να ειμαστε, mainstream ανθρωποι. Μια χαρα ειναι τα μπλοκμπαστερ και το ποπκορν, και ασε για αλλη ωρα την εβδομη τεχνη. Οχι δεν εχασα το βραδυ μου με βλακεια ταινια, εχω μια χαρα επιγνωση της καλλιτεχνικης αξιας των εργων, αλλα εχω και εγω η αμοιρη ενα βραδακι να χαλαρωσω και σιγα μη δω τον Λαρς (τον Φον Τριερ εννοω), οχου.<br />
<br />
Στα παιχνιδια, τα καρτουν, τις ταινιες των παιδιων το ιδιο. Μια χαρα ειναι τα μπιου μπιου με κουμπια, τα τερατακια που μεταμορφωνονται απο ζωα σε αυτοκινητα, φρικτο-κωμικα και ανυπαρκτα, που λες τωρα τι παιχνιδι ειναι αυτο και τι νοημα εχει - εχει και παραεχει, το γουσταρει και του αρεσει και ειναι το παραμυθι μεσα στο κεφαλι του, τι θες. Και οπλα και πιστολια αγορασαμε και δε θα φρικαρω μη γινουν εγκληματιες. Και οι κλειστοι παιδοτοποι με τα στρωματα μια χαρα ειναι, μπορει να μη συμπληρωνουν ολα τα κουτακια σε ερωτηματολογιο δημιουργικοτητας, αλλα οταν τα ματακια τους φωτιζονται ετσι και τα κεφαλακια τους ειναι καταιδρωμενα και τρεχουν με 40 χιλιομετρα την ωρα λες, μαλλον εγω δε το καταλαβα το ποιημα, και αυτοι τα εχουν καταλαβει ολα, διοτι περνανε σουπερ. Δε τρωγομαστε καλα και σωνει για το ποιοτικο-οφειλειναειναιεναλλακτικο. Δε τρωγομαι να βρω 'ψαγμενα' και καλα, δε πινω νερο στο ονομα του βιντατζ.<br />
<br />
Εχω ομως ενα θεμα με το Κλαμπχαουζ Μικυ μαους. Για οσους δε ξερουν τι εστι αυτο, ειναι η <a href="http://www.disney.be/disney-junior/index.jsp">σημερινη βερσιον </a>του Μικυ που ξερουμε εμεις. Συγκεκριμενα τη συζητηση αυτη τη ξεκινησε ο μπαμπας και απο τοτε δε μπορω να το βγαλω απο το μυαλο μου. Οι γνωριζοντες θα εχετε δει οτι ο Μικυ σημερα ζει σε ενα σπιτι που δε γινεται να υπαρχει γιατι ειναι λιγο κουλο, δε βγαζει νοημα, δεν ειναι καστρο δεν ειναι διαστημοπλοιο, ειναι ενα περιεργο τιποτα. Επισης καθε επεισοδιο ειναι αλλα δεν ειναι και μια ιστορια, ας πουμε το ειδες και ειναι σαν να μην ειδες τιποτα, διοτι δεν ειχε αρχη μεση και τελος εκτος απο κατι ερωτησεις στη μεση για τα παιδια, οπου πρεπει να απαντουν στην οθονη (αλλο παλι και τουτο). Επισης οι χαρακτηρες δεν ειναι χαρακτηρες, ας πουμε ο εξυπνος, ο πονηρος, ο τσιγκουνης, ο αφελης, ο καλος/κακος. Δεν εχουν συναισθηματα, δεν εχουν ιδεες. Ειναι σαν υπνωτισμενα ρομποτακια. Τα παιδια κοιτανε σα χανοι, δε γελανε, απλα νευουν με το κεφαλι σαν υπνωτισμενα και αυτα. Δε ξερω τι παιρνουν αυτοι που το εφτιαξαν, αλλα κατι παιρνουν σιγουρα διοτι δε βγαινει νοημα.<br />
<br />
Τους βαλαμε να δουν παλια Μικυ Μαους στο Youtube και επαθαν τη πλακα τους, ειχαν πεσει κατω απο το καναπε και γελαγαν με τη καρδια τους.<br />
<br />
Που σαι ρε Μικυ φιλαρακο μας ελειψες<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYkDdNRPAhHYGxLS-7X8vCh83MXbOBhV7J0GFOME4mno1u59CVDF7WBDl8Vc1OI03Uv1Cyy-VvR4kp95pveWTgBjrRpfrZLNWTeeF5CzeED6FWMctntD9_qtDkT2PqUr2NJIEE5XPgXcPN/s1600/img7_76.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYkDdNRPAhHYGxLS-7X8vCh83MXbOBhV7J0GFOME4mno1u59CVDF7WBDl8Vc1OI03Uv1Cyy-VvR4kp95pveWTgBjrRpfrZLNWTeeF5CzeED6FWMctntD9_qtDkT2PqUr2NJIEE5XPgXcPN/s1600/img7_76.jpg" height="270" width="320" /></a></div>
<br />peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6771574540871893198.post-39893257900824086182013-11-07T17:04:00.000+01:002013-11-07T17:04:02.868+01:00Its been a hard day's night and I've been working like a dog<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Υπαρχει
ενα μυστικο καλα κρυμενο, ειναι το
Μυστικο των μεγαλων, των μαμαδων και
μπαμπαδων.
</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Δε μου
το ειπε κανεις οταν ημουν παιδι, το ξερω
ομως τωρα γιατι ειμαι και εγω μεγαλη.
</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Οταν
εισαι μικρος βλεπεις τους γονεις σου
να δουλευουν, να ιδρωνουν, να φευγουν
το πρωι και να γυριζουν το βραδυ. Γιατι
ετσι πρεπει, γιατι αυτο κανουν οι μεγαλοι,
εχουν ενα επαγγελμα. Φανταζεσαι οτι για
να κανουν αυτη τη δουλεια τη διαλεξαν.
Και οτι ολοι κανουν μια δουλεια που
διαλεξαν καπως. Και εσυ λοιπον καλο
παιδι, διαβαζεις τα μαθηματα σου, σου
βγαινει ο πατος να περασεις στο
πανεπιστημιο, να μαθεις ενα επαγγελμα,
μη σου πω να γινεις και επιστημων για
να χαρει η μανουλα και να βαλει το πτυχιο
στο τοιχο. Γιατι ετσι κανουν οι μεγαλοι.
Η ερωτηση 'τι θα γινεις οταν μεγαλωσεις?'
σου τιθεται με λαχταρα απο
τα 3-4. Προσεχε τι θα πεις. Καθολου ανωδυνη
ερωτηση, διοτι αναλογα τι απαντας και
αναλογα την ηλικια και το κοινο τα σχολια
ποικιλουν (καλυτερα να εχεις διαφορετικες
απαντησεις για διαφορετικα προσωπα).
Ας πουμε αλλο ειναι να πεις στη θειτσα
απο το χωριο οτι θες να γινεις νοσοκομος<span lang="en-US">
</span>και αλλο οτι θα γινεις οικονομολογος.
Και μετα μεγαλωνεις, και ολα αυτα τα
χρονια στις σπουδες μπορει που και που
να αναρωτιεσαι ρε τι κανω εγω εδω περα,
αλλα ακους γυρω σου οτι ετσι κανουν οι
μεγαλοι, ετσι ειναι η κοινωνια και η
αγορα εργασιας και αν θες να εχεις μια
καλη ζωη και να μην εισαι ρεμαλι που
τρωει απο τα ετοιμα η που κοιμαται στο
δρομο, <span lang="en-US">thats the way to do it. </span>Αρα
συνεχιζεις. Και αμα εισαι και καλος, την
πατησες πρεπει να κανεις και μεταπτυχιακο
μη σου πω και πι ειτς ντι, γιατι ετσι
κανουν οι καλοι φοιτητες. Και μετα
βγαινεις και εσυ σε αυτη τη ρημαδα αγορα
εργασιας και
βουτας στα βαθια, θες και εσυ να γινεις
ενας ενηλικας με επαγγελμα, να νιωσεις
αυτη τη ποιοτητα ζως που σου υποσχεθηκαν.
Και αμα δε σ'αρεσει λες ε, τι να κανουμε,
στην επομενη δουλεια θα ειναι καλυτερα.
Πολυ πιθανον να ξεσκιζεσαι στη δουλεια,
γιατι ετσι κανουν οι μεγαλοι. Και αμα
εισαι τυχερος και σου αρεσει η δουλεια
σου, καθεσαι και ξεσκιζεσαι. Και
ξεχωριζεις. Αλλα ως γνωστον οι αλλοι
παντα φορτωνουν επιπλεον δουλεια σε
αυτον που ξεχωριζει, καθως και μανατζμεντ
ευθυνες (λογικο, αφου το κανει καλα).
Οπερ σημαινει ακομα πιο πολλη δουλεια,
δηλαδη μερα νυχτα δουλεια. Και μετα
ψαχνεις να βρεις χρονο να δεις εναν
ανθρωπο, να κανεις ενα σπορ, να πας ενα
ταξιδι, αλλα που χρονος. Εκει αρχιζεις
και ψιλιαζεσαι οτι μαλλον κατι δε παει
καλα, αυτη η ιστορια με το χρονο που δεν
υπαρχει αρχιζει να σε τσιμπαει λιγο.
</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="en-US">Fast
forward </span>δεκα χρονια, και εχεις σκυλοβαρεθει
πια. Καθε μερα το ιδιο, <span lang="en-US">day in
day out. </span>Εχεις ενα πιο βαρυ τιτλο, και
(λιγο) πιο μεγαλο μισθο. Αν ζουσες μεχρι τωρα για τη δουλεια σου, τωρα αρχιζει και γινεται μια δουλεια σαν ολες τις αλλες. Αν δεν ηταν εκει το νοημα της ζωης για σενα, τρως μεγαλη ηττα. Ονειρευεσαι
οτι αυριο το πρωι θα σηκωθεις, θα
παραιτηθεις με θριαμβευτικο χαμογελο,
και με τολμη και ελευθερια θα πεις, ρε
δε πα να χεστειτε ολοι σας εγω θα γινω
ζαχαροπλαστης/ταξιδιωτικος ανταποκριτης/
δασκαλος γιογκα/ξυλουργος. Θα παω αυριο
να σπουδασω κατι αλλο, που πραγματικα
με ενδιαφερει και μου παει σαν ανθρωπο. Γιατι τωρα αυτο ονειρευομαι. Τοσο απλα. Αλλα ελα που δε θα πας. Γιατι
δε γινεται αυτο, δε το κανει ο κοσμος.
Πως θα πας να αλλαξεις επαγγελμα,
ταυτοτητα μετα απο τοσα χρονια? Γιατι ειναι αυτο που σου φερνει τον αρτο τον επιουσιο. Θα μου πεις αντι να πεις και ευχαριστω που εχεις δουλεια σε εποχες κρισης, μιλας και απο πανω. Ναι, καλοι μου, αλλα τα ονειρα θα τα βαλω στο τραπεζι να τα φαω? Και μονο μια φορα στη ζωη εχεις δικαιωμα στα ονειρα δηλαδη, οταν εισαι 18? Μετα εκλεισε το πακετο?</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Και τοτε
πιεζεσαι ακομα πιο πολυ με την ηττα σου.
Δε σου λεω καν πως θα αισθανεσαι αν εχεις
και παιδια. Που δεν ειναι χομπυ, του στυλ
αμα δε βρεις χρονο σημερα πας την αλλη
εβδομαδα – οχι, αμα δεν εχεις χρονο
σημερα κακο του κεφαλιου σου, να πας να
τον βρεις. Θες να εισαι με τα παιδια σου,
δε προλαβαινεις να εισαι εκει οπως και
οσο θες. Θες να εισαι σωστος εστω και
τυπικα στη δουλεια σου, με το ζορι θα
εισαι. Τα κανεις ολα κουτσουρεμενα, και
τιποτα δε φχαριστιεσαι. Δε σου αρεσε
που δε σου αρεσε η δουλεια σου, τωρα
ειναι απλα ενα εμποδιο απο το να εισαι
εκει που περνας ωραια, σπιτι σου. Ολο το
χρονο περιμενεις τις διακοπες, ολη την
εβδομαδα περιμενεις το σαβατοκυριακο.
Εκει βλεπεις να ξεδιπλωνεται μπροστα
σου η Μεγαλη Απατη. Τι εγινε ρε παιδια?
Γιατι δε μου ειπε κανεις τιποτα?
</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Αυτο
ειναι το Μεγαλο Μυστικο – οταν
μεγαλωσεις δε θα κανεις αυτο που θες.
</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Κι εσυ μικρε που θα το διαβασεις αυτο το ποστ, θελω να σου πω, dont give up </div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Τα ονειρα αλλαζουν</div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Θα με κοιταξεις καταματα και θα με ρωτησεις, μαμα εσυ γιατι ομως δε κανεις αυτο που θες, γιατι σηκωνεις τα χερια ψηλα? </div>
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Δε ξερω τι θα απαντησω, μαλλον θα αποφυγω το βλεμμα σου, γιατι πως μπορω να σου κανω τη δασκαλα </div>
<br />
<div class="western" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
peekaboohttp://www.blogger.com/profile/07823439982834953873noreply@blogger.com1