Αργησα να γραψω. Λειπαμε ταξιδι δυο εβδομαδες το Πασχα, μετα επιστροφη και απιστευτο τρεξιμο να οργανωθουμε, τρεξιμο και στη δουλεια (να τελειωσω και καποια πραγματα πριν φυγω σε αδεια μητροτητας τον Ιουνιο) μετα αρρωστησε ο μικρακης με ιωση, τωρα αρρωστησα εγω κλπ κλπ κλπ Χωρις αναπνοη, που λεει και ο Χατζηγιαννης. Ουτε που καταλαβα οτι φτασαμε στο Μαιο.
Ξαφνικα συνειδητοποιησαμε πως περασε ο καιρος. Καμια σχεση με τη πρωτη εγκυμοσυνη οπου παρακολουθεις μερα νυχτα το ζητημα, παιζεις στα δαχτυλα ολες τις πληροφοριες περι εβδομαδων, ιατρικων εξετασεων, αγοραζεις το κρεβατι απο το πεμπτο μηνα και σιδερωνεις τα ρουχα του μωρου τεσσερις φορες. Εδω φτανεις στη βδομαδα 30 και λες, οπ, ποτε εγινε αυτο ρε παιδια? Με ρωτησε ο γιατρος αν θελω να κανω παλι τη προετοιμασια με τις αναπνοες και εκει μου ηρθε κεραμιδα. Πλησιαζουμε! Θα μου πεις, καλα πως γινεται?Ε γινεται, γιατι τρεχεις και δε φτανεις.
Τελoς παντων, τωρα αρχισαμε και κανουμε σιγα σιγα τις προετοιμασιες μας, αν και αυτη τη φορα τα βασικα ειναι ηδη αγορασμενα (κρεβατι, καροτσι, καρεκλακι αυτοκινητου, ρηλαξ, θηλαστρα κλπ). Επλυνα τα ρουχα του - αλλα αγοραζω και καινουρια για το μωρακι, δε κρατιεμαι. Ετοιμαζω τη τσαντα του νοσοκομειου, αυτη τη φορα θα βαλω και κανενα ωραιο βιβλιο μεσα γιατι ο μπαμπας μαλλον δε θα μπορει να κοιμηθει στο δωματιο μαζι μας, οπως την αλλη φορα.
Επιασα παλι τα βιβλια μου για την εγκυμοσυνη και τη γεννα, να φρεσκαρω τη μνημη μου για το θηλασμο, τις αναπνοες, και ολα τα σχετικα. Βρε πως ξεχναει ο ανθρωπος, δυο χρονια περασαν και ομως θυμαμαι τα μισα!
2 comments:
Σε καταλαβαίνω απόλυτα ... Στο δεύτερο παιδί όλα είναι ελαφρώς θολά :-) Εγώ θυμάμαι να προσπαθώ να χρονομετρήσω συσπάσεις το βράδυ που γέννησα και η κόρη μου να χοροπηδάει με πανικό δίπλα μου! Αλαλούμ ... Με το καλό εύχομαι το δεύτερο, ο παλιός είναι αλλιώς ;-)
popelix, gia na doume,anypomono! :)
Post a Comment