Εγινες κιολας δυο!!
Πριν δυο χρονια και κατι μηνες δεν υπηρχες καν. Απιστευτο μου φαινεται. Για μας ειναι σαν να υπηρχες παντα.
Μου αρεσει οπως γελας, οπως μισοκλεινεις τα ματακια κοροιδευτικα, οπως τρεχεις πανω κατω και φωναζεις στο σαλονι, οπως τραγουδας δυνατα.
Μ'αρεσει οπως τριβεις τα ματια σου οταν νυσταζεις, οπως λες οτι θες αγκαλια παρακαλεστικα, οπως λες μαμακα και μπαμπακα.
Μ'αρεσει οπως μεγαλωνεις και γινεσαι ανθρωπακι με συναισθηματα, με κεφια και με νευρα, με γελια και με κλαματα, με προτιμησεις.
Μ'αρεσει οπως ανακαλυπτεις τα πραγματα και τους ανθρωπους γυρω σου.
Μ'αρεσει αυτη η απιστευτη, αφοπλιστικη αθωοτητα στα ματια σου, που απαιτει την αληθεια και μονο την αληθεια.
Μου αρεσει που ακους και καταλαβαινεις τα παντα, ακομα και αυτα που οι μεγαλοι φανταζονται οτι δε καταλαβαινεις.
Μου αρεσει οπως βαζεις τις λεξεις διπλα διπλα, τις σκεφτεσαι και φτιαχνεις φρασεις.
Μου αρεσεις ακριβως οπως εισαι, και δε θα μπορουσα να φανταστω πιο τελειο παιδακι
Σ'αγαπαμε πολυ μικρακη μου. Χρονια σου πολλα !!
2 comments:
Χρόνια πολλά, μικράκη! (Δανείζομαι τον χαρακτηρισμό που βλέπω στα ποστ σου.)
Peekaboo, να είστε πάντα κάλα και να τον χαίρεστε. :)
eyxaristoume poly Diona! :)
Post a Comment