Κοσμοχαλασμος

Πολυ εντυπωσιακα τα ψυχολογικα πανω-κατω που γινονται εντος σου με την αφιξη του ενος και μετα, με την αφιξη ενος δευτερου παιδιου. Κοσμοχαλασμος. Γινεσαι αλλος ανθρωπος.

Νομιζω το πιο ενδιαφερον ειναι αυτο το συναισθημα οτι ξαφνικα ξερεις, πως ο,τι κανεις και λες, και το πως εισαι, καθοριζει τη ζωη ενος αλλου ανθρωπου. Πανε οι μερες που ησουν εσυ με την εαυταρα σου, με τα προσωπικα σου θεματα - ψυχολογικα, επαγγελματικα, γκομενικα, οτιδηποτε - και που καθε τι απο αυτα σου φαινονταν ΤΟ θεμα. Και μετα τα θεματα αφορουσαν δυο, αντε εσενα και το συντροφο σου, και το ζευγαρι σας.

Τιποτα δεν ηταν ολα αυτα μπροστα στην αισθηση ευθυνης που αισθανεσαι οταν εχεις παιδια. Η εαυταρα σου παει περιπατο. Αναθεωρει προτεραιοτητες, βλεπει τα προβληματα στις πραγματικες τους διαστασεις και, ξαφνικα, απασχολειται πιο πολυ με τις προτεραιοτητες, αναγκες και προβληματα αλλων ανθρωπων. Γιατι αυτος ο ανθρωπος η αυτοι οι ανθρωποι εξαρτωνται εντελως απο σενα. Και δε μπορεις να τους αφησεις ξεκρεμαστους. Ουτε να τους απογοητευσεις. Σορρυ, προηγουνται.
Απιστευτη ασκηση ελεγχου του εγωισμου. Ειδικα αν εισαι μοναχοπαιδι, οπως εγω, αυτη η καθημερινη ασκηση που βγαζει εσενα απο το επικεντρο του συμπαντος και βαζει καποιους αλλους, ειναι τρομερη αλλαγη.

Χρονια Πολλα !

Εγινες κιολας δυο!!

Πριν δυο χρονια και κατι μηνες δεν υπηρχες καν. Απιστευτο μου φαινεται. Για μας ειναι σαν να υπηρχες παντα.
Μου αρεσει οπως γελας, οπως μισοκλεινεις τα ματακια κοροιδευτικα, οπως τρεχεις πανω κατω και φωναζεις στο σαλονι, οπως τραγουδας δυνατα.
Μ'αρεσει οπως τριβεις τα ματια σου οταν νυσταζεις, οπως λες οτι θες αγκαλια παρακαλεστικα, οπως λες μαμακα και μπαμπακα.
Μ'αρεσει οπως μεγαλωνεις και γινεσαι ανθρωπακι με συναισθηματα, με κεφια και με νευρα, με γελια και με κλαματα, με προτιμησεις.
Μ'αρεσει οπως ανακαλυπτεις τα πραγματα και τους ανθρωπους γυρω σου.
Μ'αρεσει αυτη η απιστευτη, αφοπλιστικη αθωοτητα στα ματια σου, που απαιτει την αληθεια και μονο την αληθεια.
Μου αρεσει που ακους και καταλαβαινεις τα παντα, ακομα και αυτα που οι μεγαλοι φανταζονται οτι δε καταλαβαινεις.
Μου αρεσει οπως βαζεις τις λεξεις διπλα διπλα, τις σκεφτεσαι και φτιαχνεις φρασεις.

Μου αρεσεις ακριβως οπως εισαι, και δε θα μπορουσα να φανταστω πιο τελειο παιδακι

Σ'αγαπαμε πολυ μικρακη μου. Χρονια σου πολλα !!

O παππους

Οφειλω ενα ποστ στο παππου.

Οι μαμαδες εχουν ολη τη δοξα οσον αφορα το μεγαλωμα των παιδιων. Τωρα ολο περισσοτερο και οι μπαμπαδες μπαινουν στο χορο (εξαρταται ποσο τους αφηνουν οι μαμαδες, η ποσο πεφτουν με τα μουτρα και παιρνουν την αποκλειστικοτητα - σοβαρα, το βλεπω συνεχεια γυρω μου, οι μαμαδες να πιστευουν για τους μπαμπαδες αστον, που να ξερει, δε ξερει, δε καταλαβαινει απο αυτα, δε θα τα καταφερει. Ευνουχισμος).

Μετα ειναι οι γιαγιαδες και οι παππουδες. Και εδω αναπαραγονται τα gender roles.
Οι γιαγιαδες επειδη εχουν την εμπειρια (αν και 30 χρονια πισω, ε μπαινουν και ερωτηματικα), εχουν και τον αερα, και ειτε ειναι προσκεκλημενες στο χορο απο τους γονεις, ειτε μπαινουν απο μονες τους. Σημειωνω οτι εδω παρατηρειται εντονα η ταση να ειναι η μαμα της μαμας που εμπλεκεται πιο αμεσα, το οποιο βρισκω ιδιαιτερα περιεργο και δεν εχει καμια λογικη βαση. Τελoς παντων.
Οι παππουδες ειναι μετα, και συνηθως αγοραζουν δωρα, παιζουν, λενε παραμυθια, διαβαζουν βιβλια και τετοια αλλα light, δε πανε ας πουμε στη περιοχη ταισμα και πανα.

Ε, λοιπον, εγω θα γραψω για το παππου που ειναι αυτο και ολα τα αλλα.
Ο παππους εφυγε εχτες για την Αθηνα, ειχε ερθει εδω για λιγες μερες. Επαιξε με το μικρακη στο σπιτι, πηγανε μαζι στο παρκο, παιξανε μπαλα, σκαρφαλωσανε σε δεντρα, μαζεψανε λουλουδια και γενικα, διασκεδασανε. Μετα η μαμα αρρωστησε και ο μπαμπας ελειπε ταξιδι στο εξωτερικο για δουλειες. Ε λοιπον, ο παππους σηκωσε τα μανικια και με εξαιρετικη επιδεξιοτητα εκανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ απο το πρωι μεχρι το βραδυ. Ετοιμαζε τον μικρακη το πρωι, του εφτιαχνε το γαλα του, του μαγειρευε φαγητο, τον αλλαζε πανα, τον βοηθουσε να φαει (τον επεισε να φαει ακομα και λαχανικα που δε τρωει!?), τον εβαζε για υπνο, βολτες, παιχνιδι, ζωγραφικη, τραγουδια, μιλαμε Ολα. Και ενδιαμεσα μαγειρευε και στην αρρωστη μαμα, εβαζε πλυντηριο και επλενε και κατσαρολες. Τι να πω? Ειχα μεινει αφωνη. Ποτε δεν ειχα σκεφτει πριν οτι μπορει να τα κανει ολα αυτα, και τοσο ευκολα. Δε ξερω γιατι, απο κεκτημενη ταχυτητα.

Υπαρχουν gender roles ? Δεν υπαρχουν. Φεμινισμος ειναι η απελευθερωση απο κουτακια και ταμπελες, και για τα δυο φυλα ομως, οχι μονο για τις γυναικες. Ισες ευκαιριες, ισα καθηκοντα και για τους δυο.

Παππου εισαι ο πιο φεμινιστης που ξερω

Τριτο τριμηνο

Αργησα να γραψω. Λειπαμε ταξιδι δυο εβδομαδες το Πασχα, μετα επιστροφη και απιστευτο τρεξιμο να οργανωθουμε, τρεξιμο και στη δουλεια (να τελειωσω και καποια πραγματα πριν φυγω σε αδεια μητροτητας τον Ιουνιο) μετα αρρωστησε ο μικρακης με ιωση, τωρα αρρωστησα εγω κλπ κλπ κλπ Χωρις αναπνοη, που λεει και ο Χατζηγιαννης. Ουτε που καταλαβα οτι φτασαμε στο Μαιο.

Ξαφνικα συνειδητοποιησαμε πως περασε ο καιρος. Καμια σχεση με τη πρωτη εγκυμοσυνη οπου παρακολουθεις μερα νυχτα το ζητημα, παιζεις στα δαχτυλα ολες τις πληροφοριες περι εβδομαδων, ιατρικων εξετασεων, αγοραζεις το κρεβατι απο το πεμπτο μηνα και σιδερωνεις τα ρουχα του μωρου τεσσερις φορες. Εδω φτανεις στη βδομαδα 30 και λες, οπ, ποτε εγινε αυτο ρε παιδια? Με ρωτησε ο γιατρος αν θελω να κανω παλι τη προετοιμασια με τις αναπνοες και εκει μου ηρθε κεραμιδα. Πλησιαζουμε! Θα μου πεις, καλα πως γινεται?Ε γινεται, γιατι τρεχεις και δε φτανεις.
Τελoς παντων, τωρα αρχισαμε και κανουμε σιγα σιγα τις προετοιμασιες μας, αν και αυτη τη φορα τα βασικα ειναι ηδη αγορασμενα (κρεβατι, καροτσι, καρεκλακι αυτοκινητου, ρηλαξ, θηλαστρα κλπ). Επλυνα τα ρουχα του - αλλα αγοραζω και καινουρια για το μωρακι, δε κρατιεμαι. Ετοιμαζω τη τσαντα του νοσοκομειου, αυτη τη φορα θα βαλω και κανενα ωραιο βιβλιο μεσα γιατι ο μπαμπας μαλλον δε θα μπορει να κοιμηθει στο δωματιο μαζι μας, οπως την αλλη φορα.
Επιασα παλι τα βιβλια μου για την εγκυμοσυνη και τη γεννα, να φρεσκαρω τη μνημη μου για το θηλασμο, τις αναπνοες, και ολα τα σχετικα. Βρε πως ξεχναει ο ανθρωπος, δυο χρονια περασαν και ομως θυμαμαι τα μισα!

I love you IKEA

Δεν ειναι για διαφημιση. Η Ικεα ειναι ουτως η αλλως μια μεγαλη μου αγαπη, γιατι ειναι το πιο εξυπνο μαγαζι που ξερω στο πλανητη.

Αλλα τους βγαζω το καπελο στα παιδικα. Τα βρεφικα και παιδικα επιπλα και αξεσουαρ του ΙΚΕΑ ειναι εκπληκτικα. Οχι μονο γιατι ειναι αισθητικα ομορφα, λειτουργικα, απλα και φθηνα, οπως ολα τα αντικειμενα τους. Κυριως γιατι δειχνουν οτι οι σχεδιαστες και σχεδιαστριες εκαναν το κοπο και διαβασαν και πεντε πραματα για την αναπτυξη των βρεφων και των παιδιων, ωστε το αποτελεσμα να ειναι και χρησιμο, και ασφαλες, και να προωθει τη χαρουμενη απασχοληση. Και αυτο φαινεται στις λεπτομερειες. Μιλαω σοβαρα. Ιδου ενα παραδειγμα

- Η σειρα αποθηκευσης TROFAST. Καταπληκτικη ιδεα. Ξυλινοι σκελετοι με πλαστικα συρταρια σε διαφορα μεγεθη, μπορεις να φτιαξεις απο μια μικρη γωνια μεχρι ολοκληρο συστημα που να φιλοξενει τα παιχνιδια και τα βιβλια του. Η λεπτομερεια που κανει τη διαφορα ειναι τα πλαστικα συρταρια. Το παιδακι μπορει να παρει μονο του το συρταρι με τα παιχνιδια που του αρεσει (δεν ειναι βαρυ) και να το παει οπου θελει για να παιξει, και μετα να το βαλει στη θεση του. Εχει ολα τα παιχνιδια του διαθεσιμα μπροστα του (οχι κρυμμενα σε ντουλαπα που χρειαζεται βοηθεια γονιου για να τα παρει) και ενθαρρυνεται να ανακαλυψει, να ψαξει, και μαθαινει να τα μαζευει μονο του. Ολα αυτα υπαρχουν ως συμβουλες παιδαγωγικης σε βιβλια παιδικης ψυχολογιας

Oι ανθρωποι το μελετανε, οχι αστεια