τα πειρατικα

Αφου του ενος ηταν μεσα στο καστρο, του αλλου επρεπε να ειναι ανταξια, δε περιμενε τιποτα λιγοτερο. Θελω πειρατικο καραβι, αναφωνησε, και εννοουσε real size οχι για πλειμομπιλ, αλλα για την αφεντια του και τα φιλαρακια του να μπουνε μεσα να το κανουνε ρημαδιο.

Οποτε βρηκα οτι χαρτοκουτες ειχα, πηρα μπογιες και πινελα και εφτιαξα ενα καραβι με σκοπο να το στησουμε στο κηπο. Βλεποντας φωτογραφιες τωρα λεω, καλα ρε πουλακι μου τι καθεσαι και βασανιζεις τον εαυτο σου και εσυ, αφου προτεινεις τετοια πραγματα αντε τρεχα να τα κανεις μετα, αλλα μαλλον το τραβαει ο οργανισμος μου. Ολα γκραντε σχεδια κανω και μετα τρεχω και δε φτανω. Τεσπα, στο θεμα μας.

Το καραβι κατασκευαστηκε, εβαφα τα βραδια στην αποθηκη, αλλα ελα που εβρεχε τη Μεγαλη Μερα, και οι επιλογες ηταν δυο. Η ακυρο το καραβι (=κλαμα) η το καραβι μεσα στο σαλονι. Μπηκε στο σαλονι. Μερικα παιδια ηρθαν ντυμενα (πειρατες ντε, τι αλλο) και εγινε ο χαμος. Η τουρτα ηταν πειρατικη, τα πιατα και ποτηρια πειρατικα, τα σακουλια με καραμελες πειρατικα, υπερπαραγωγη. Το καραβι κρατησε μεχρι το τελος του παρτυ, και τα δυο καμαρια μου εκαναν καμπινγκ εκεινο το βραδυ και κοιμηθηκαν στο σαλονι, στρωματσαδα μεσα στο χαρτονενιο σαπιοκαραβο. Αμα χωρουσα θα ειχα κοιμηθει κι εγω εκει