Εφυγε

Κλωθογυριζα στο κρεβατι χτες, δε μου κολλαγε υπνος. Ουτε αυτουνου του κολλαγε υπνος, απο την ευτυχια και την αναμονη. Τη βαλιτσα τη φτιαξαμε, δε λειπει κατι το τσεκαραμε, το ξυπνητηρι το εβαλα, τα ειπαμε ολα, αντε καληνυχτα, αλλα που.
Σημερα το πρωι ο μικρακης εφυγε πασιχαρης για τριημερη εκδρομη με το σχολειο του, δηλαδη με το νηπιαγωγειο του. Ναι, τριημερη. Φτασαμε στο σχολειο, ετοιμαστηκαν, ειπαν τραγουδια, αποχαιρετιστηκαμε με πολλα χαμογελα και αγκαλιες, η μουρη κολλημενη στο τζαμι του πουλμαν και φιλακια στον αερα. Ενα λεπτο ζαρωσε λιγο το μουτρακι, μια μικρη στενοχωρια, μετα του εκανα χαμογελο και ελαμψε παλι (κρατα γερα). Και μετα εβγαλε φλας το πουλμαν και εφυγε. Ετσι απλα, εφυγε. Τα λεμε σε τρεις μερες, ουτε τη φωνη του ενδιαμεσα.

Κοιταζα την ακρη του δρομου για ενα λεπτο, εκει που κλεινει η στροφη, και μετα εφυγα τρεχοντας, δεν ηθελα ουτε λεπτο να σκεφτομαι το πουλμαν (αι σιχτιρ) που θα παει το παιδακι μου σε εκδρομη (αι σιχτιρ) γιατι το σχολειο μας αποφασισε οτι ειναι καλη ηλικια εξι χρονων μικρα που κοιμουνται αγκαλια με τα αρκουδακι να πανε τρεις μερες μακρια (αι σιχτιρ). Ετσι θα ειναι και οταν ειναι 14 και παει εκδρομη, το ξερω και με ξερω. Και θα μου πεις, στο κατω κατω τωρα δεν εχει να ανησυχεις για κατι ιδιαιτερα, τι θα κανουνε πια εξι χρονων παιδια, ειναι ολα ελεγχομενα. Να σε δω οταν θα ειναι 14, που δε θα ξερεις τι θα κανουν, τι θα πιουν, και δε θες να ξερεις σε τι κατασταση θα γυρισουν.
Ακολουθει η λιστα των γνωστων επιχειρηματων περι αυτονομησης, διασκεδασης κλπ. Μαλιστα, τα θυμαμαι ολα, τα εχω εμπεδωσει.

Στο σπιτι θα εχει πολλη ησυχια αποψε, ο μικρος θα ψαχνει τον μεγαλο. Κατι μου λεει οτι θα αργησω παλι να κοιμηθω.