fast forward

Χαζευω τα εφηβακια
Με το μαλλι ανακατο, τη σαγιοναρα φλαπα φλαπα και ποδια που σερνονται με βαρεμαρα, χαρουμενα τ-σερτ, φατσα μπλαζε, γυαλι ο,τι πιο χοτ. Λενε χοντραδες και γελανε, κοιταζονται με νοημα και λενε τα μισα (τα αλλα μισα ειναι κωδικοποιημενα). Κοιμουνται μεχρι το μεσημερι, διακοπες. Τσιγαρακι στο παρκο, τα κοριτσια βιαζονται να φαινονται τριαντα, τα αγορια δε βιαζονται γενικα. Κοιτουν με ματι στραβο πολλα και με ματι αισιοδοξο τα υπολοιπα. Η μουσικη παντου, και παντα. Η ζωη ειναι πανεμορφη και ατελειωτη.

Δεν ειναι μακρια απο αυτο ο τετραχρονος και ο διχρονος. Θα ανοιγοκλεισουμε τα ματια και θα ειναι εκει. Εκει που θα μας βαριουνται. Και εμεις θα ανοιγοκλεισουμε τα ματια και θα ειμαστε οι βαρετοι σαρανταπεντε και πενηντα. Πολυ μακρια απο τη ζωη πανεμορφη και ατελειωτη. Ουτε νεα κορμια, ουτε νεα μυαλα.
Με πιανει πανικος. Θλιψη. Ο χρονος τρεχει πιο γρηγορα απο οτι μπορω να παρακολουθησω. Ειμαστε αυτο που θελουμε να ειμαστε σα γονεις, σαν ανθρωποι? Δε παιζει να κανεις λαθη, γιατι δεν εχει rewind για να τα διορθωσεις.  
Παω να κανω ενα καφε. One step at a time.

The Acropolis

Λεμε ιστορια για ενα τουριστα που ερχεται στην Ελλαδα.

- ... Και που λες, μετα το νησι, πηρε το πλοιο και γυρισε στην Αθηνα. Και ειπε, παω να δω την Ακροπολη. Θυμασαι τι ειναι η Ακροπολη? 

- Ναι ειναι το σπιτι των ελεφαντων 

- Γιατι των ελεφαντων? 

- Μα γιατι παλια παλια παλιαααα οι ανθρωποι ανεβαιναν επανω στους ελεφαντες, και η Ακροπολη ηταν το σπιτι τους. 

- Δεν ηταν σπιτι αγαπη μου, ηταν ναος, για τους ανθρωπους

- Οχι ηταν σπιτι των ελεφαντων

- Και εμπαιναν μεσα και οι ανθρωποι? 

- Οχι, μονο οι ελεφαντες εμπαιναν μεσα

- Εισαι σιγουρος? Εγω νομιζω οτι εμπαιναν μεσα οι ανθρωποι

- Οχι σου λεω, ηταν για ελεφαντες, αλλα παλια παλια παλιαααα

Το γεγονος οτι η μαμα τυχαινει να εχει πτυχιο Ιστοριας-Αρχαιολογιας αποδεικνυεται εντελως αχρηστο, και παρακαλω να αποσιωπηθει, προς αποφυγην διασυρμου. 

Λες να ειναι Ινδουιστης? 

Σουπερ ηρωες

Σε βαφτιση

- Μαμαααα, τι ειναι αυτος εδω στο τοιχο που ειναι πανω στο αλογο?
- Αυτος ειναι ο Αγιος Γεωργιος που σκοτωνει το Δρακο
- Γιατι σκοτωνει το Δρακο?
- Γιατι ειναι αγιος, δηλαδη σουπερ ηρωας
- Χα! Σουπερ ηρωας! Και αυτος εδω διπλα, κι αυτος σουπερ ηρωας ειναι, που ειναι πανω σε αλογο και αυτος?
- Ναι, αυτος ειναι ο Αγιος Δημητριος
- Και σκοτωνει εναν κακο?
- Ναι
- Αλλα, αλλα αυτος εδω διπλα που εχει ασπρα μουσια δεν ειναι σουπερ ηρωας αυτος, δε σκοτωνει κανενα, ουτε ειναι πανω σε αλογο
- Για να δω τι λεει - α, αυτος ειναι ο Αγιος Αντωνιος, ειναι γερακος και σοφος
- Αντωνιος? Δηλαδη σα τον Αντωνη Σαμαρα

Ετων Ντυο

Ειμαι ντυο. Ντυο, ντυο!!Το ξερω πολυ καλα γιατι πριν λιγες μερες η μαμα και ο μπαμπας μου αρχισαν να με ρωτανε συνεχεια, ποοοοσο εισαι αγαπη μουυυυ? Και εγω να λεω ντυο, και αυτοι να γελανε και να κανουν παλαμακια και μπραβο, και φτου και απο την αρχη. Οποτε προφανως προκειται για κατι σπουδαιο.

Δεν ηξερα στην αρχη τι τους επιασε, αλλα μετα καταλαβα. Ηταν αυτο που λεμε χαπα μπεμπε του γιου και ζαγιες ανιβερσερ, αυτο που σου φερνουν μια τουρτα με κερακια και τα φυσας και τα φυσας και ολοι χειροκροτανε και εχει και μπαλονια. Και φωτογραφιες. Εγω εσβησα κερακια τρεις φορες, μια στο σπιτι στις 26, μια στο σταθμο, και μια στο σπιτι τη Κυριακη στο παρτυ μου, που ηρθαν τα φιλαρακια μου να παιξουμε και μου εφεραν ολοι δωρα και μου εκαναν αγκαλιες και φιλια οι μαμαδες και μπαμπαδες τους και ημουν βασιλιας. Τι ωραια που ηταν. Ο αδερφος μου ελεγε οτι ειναι τεσσαρων, γιατι ειναι πιο μεγαλος και δυνατος και κανει κολπα σπουδαια και λεει διαφορα περιπλοκα που θελω και εγω να τα πω, ειναι θεος ο αδερφος μου. Ετσι θα γινω. Τους το δειχνω ολους, η μαμα λεει οτι ειμαι κωμωδιουλα, και ο μπαμπας λεει οτι ειμαι ενας μικρος παπαγαλος και με κοιτανε και σταζουνε μελι. Εγω ξερω οτι ειμαι Ντυο και δε με κραταει τιποτα πλεον. The world is not enough