Γευσεις

Το μενου μεχρι τωρα ειχε

-πατατα - καροτο (ωραιο!)
-πατατα - μπροκολο (μπααα, ασ'το μπροκολο)
-πατατα - κολοκυθα (ωραιο! ειμαστε και μεσα στο κλιμα, Ηalloween...)
-πατατα - πρασινα φασολακια (φτου, ουτε να το συζητας)

Ο μικρακης ψηφισε το 1 και το 3. Και εγω αυτα θα επαιρνα :-)

Η πρωτη μπουκια

Το Σαββατο το απογεμα δοκιμασαμε για πρωτη φορα να δωσουμε στο μικρουλι στερεα τροφη! Οταν λεμε στερεα τροφη βεβαια εννοουμε πουρε λαχανικων αραιωμενο σα σουπα. Δεδομενου οτι μεχρι τωρα δεν ειχε δοκιμασει τιποτε αλλο στη ζωη του εκτος απο γαλα μητρικο, ο πουρες λαχανικων ειναι συγκλονιστικη αλλαγη.

Η γκουρμε καριερα του λοιπον ξεκινησε με πατατα-καροτο σουπε. Ετοιμασαμε το πουρε, το βαλαμε στο ρηλαξ (δε μπορει ακομα να κατσει κανονικα) και στηθηκαμε απεναντι του με τη βιντεοκαμερα. Οταν προσγειωθηκε η πρωτη μπουκια, ανοιγοκλεισε τα χειλη, εκανε πανω κατω τη γλωσσα του και γουρλωσε κατι ματια Ναααα με απορια και υφος What the fuck is this??? Στη συνεχεια καταπιε το μισο, και το αλλο μισο στολισε το στομα και το πηγουνι του γυρω τριγυρω. Στη δευτερη μπουκια εκανε παλι δειλα δειλα να καταπιει, και στη τριτη το ιδιο. Θριαμβος! Η μαμα και ο μπαμπας χοροπηδαγαμε γυρω με ενθουσιασμο και περηφανια. Εκει σταματησε, με γκριματσα που ελεγε 'ΟΚ παιξαμε, θα φαμε τωρα και κανονικα??? Που ειναι το γαλα καλε?'

Την επομενη μερα το ιδιο, και εφαγε μια κουταλιτσα παραπανω. Εμεις παλι τα ιδια, 'Μπρααααβο!!!! Καταπληκτικα!!!' ολο περηφανια. Και αυτο παλι με την απορια ζωγραφισμενη στο προσωπο (καλα γιατι κανουν ετσι? τι ειναι αυτο που μπαινει στο στομα μου??) Τη τριτη μερα εφαγε καμια δεκαρια κουταλιτσες (οε οε !) και αρχισε να του αρεσει το παιχνιδι. Ενδιαφερον, σου λεει. Ανοιγω το στομα και προσγειωνεται κατι λιωμενο, που δεν ειναι και ασχημο στη γευση. Κανω πανω κατω τα χειλη και τη γλωσσα, και καθε φορα που καταπινω αυτο το πραμα, η μαμα και ο μπαμπας κανουν χαρουλες και μου λενε μπραβο. ΟΚ, lets play. Βεβαια δεν ειμαι σιγουρη οτι εχει καταλαβει οτι αυτο ειναι 'φαγητο' που παιζει τον ιδιο ρολο με το γαλα.
Ενας νεος κοσμος ομως ανοιξε μπροστα μας, και τωρα θα δοκιμασουμε να περασουμε ολα τα λαχανικα του σουπερ-μαρκετ απο το μπλεντερ! Baby gastronomy will be my new thing :-)

Βρεφονηπιακος # 2

Και τι συνεπαγεται ο βρεφονηπιακος για τη μαμα? Ο νεος τροπος ζωης ηταν πιο δυσκολος για μενα, παρα για το ιδιο το μωρο μας τελικα.
Οχι τοσο για την αποφαση, εκει δεν ειχα κανενα προβλημα. Νομιζα οτι θα πατησω τα κλαματα που θα το αποχωριστω, αλλα τελικα... δεν εγινε τιποτα :-) Τη μεγαλη μερα λοιπον, πηγαμε το πρωι το μωρακι στο σταθμο, το φιλησαμε σταυρωτα και μετα πηγα κομμωτηριο και μαγαζια, για να κανω κατι που ειχα καιροοοοοοο να κανω και να το ευχαριστηθω. Well deserved! (Βεβαια, δε μου εκανε τα μαλλια οπως ηθελα, και τσαντιστηκα. Επισης δε βρηκα αυτα που ηθελα στα μαγαζια, μετα κουραστηκα, συν οτι περασε η ωρα και επρεπε να γυρισω πισω και αγχωθηκα - αλλα αυτο δεν ειναι το θεμα μας, σημασια εχει οτι πηγα). Λοιπον η αποφαση δεν ηταν τιποτα, και μια χαρα τα πηγαμε.
Στη πραξη ομως, ο συνδυασμος μωρο στο βρεφονηπιακο/μαμα στο γραφειο part-time/ θηλασμος συνεπαγεται οργανωση και εξοπλισμο. Αλλαξαμε την ωρα που ξυπναμε το πρωι (μας πηρε λιγο να βρουμε το σωστο timing), παμε για υπνο με τις κοτες το βραδυ, εφτιαξα ειδικη τσαντουλα για το γαλα (ο γαλατας) στην οποια κουβαλαω το μπιμπερο με το γαλα που τους δινω στο βρεφονηπιακο και ολα τα συμπραγκαλα του θηλαστρου, και καθημερινα κλεινω τη πορτα στο γραφειο για μιση ωρα και 'ετοιμαζω' το γαλα της επομενης μερας. Ελπιζοντας οτι δε θα μπουκαρει κανεις να με πετυχει με το θηλαστρο εν δρασει. Το οποιο και τελικα εγινε, μοιραιως, ενα ωραιο πρωι που μπηκε η προισταμενη μου φουριοζα και ακολουθησε ενα δευτερολεπτο αμοιβαιας αμηχανιας και βιαστικο κλεισιμο της πορτας :-D

Επισης, τρεχω πολυ περισσοτερο, γιατι δουλευοντας μιση μερα στο γραφειο πρεπει να προλαβω οτι προλαβω μεσα σε τεσσερις ωρες (τριχες δηλαδη) και μετα γυριζω σπιτι και τρεχω και μετα παω για υπνο. Οποτε προτιμω, και προτεινω σε οποιον το σκεφτεται, αν θηλαζεις ειναι καλυτερα να κατσεις σπιτι μεχρι τους 6 μηνες και μετα να επιστρεψεις σε full-time απασχοληση, γιατι τουλαχιστον δε θα τρεχεις στο γραφειο σα τη παλαβη.

Κατα τα αλλα δε συνεπαγεται τιποτα αλλο ο βρεφονηπιακος, αλλα προυποθετει ενα πραγμα: εμπιστοσυνη στις βρεφονηπιοκομους και τον επαγγελματισμο τους. Προφανως δεν ειναι το ιδιο με το μαμα, αλλα αυτο δεν ειναι το ζητουμενο. Σημασια εχει οτι κανουν τη δουλεια τους σωστα, και τελως παντων κατι ξερουν... Αλλιως, αμα αρχισει και σε τρωει η αμφιβολια μηπως κατι δε κανουν καλα, θα χασεις τον υπνο σου.

Καλο ταξιδι

Ενα post διαφορετικο απο τα αλλα - για τη σημερινη ημερα.

Εφυγες αναπαντεχα,
εφυγες νωρις,
και εφυγες αδικα, πολυ αδικα.

Αντιο Κωστα Σ., καλο σου ταξιδι... Θα σε θυμαμαι παντα παιδι χαρουμενο και γελαστο, γλυκο παιδι. Ποτε δεν καναμε παρεα αμεσα, αλλα εισαι μεσα στις εικονες της εφηβικης μου ηλικιας, στις εικονες με τη φιλη μου την καλη. Στις διακοπες και στην Αθηνα.
Και τι δε θα εδινα να ειμαι σημερα εκει, κοντα στη φιλη μου και την οικογενεια της.
Με ολη μου την αγαπη, απο εδω μακρια
καλο σου ταξιδι

Βρεφονηπιακος ?

Οταν ανακοινωσαμε οτι το μωρακι μας θα παει στο βρεφονηπιακο σταθμο και εγω επιστρεφω στη δουλεια στους 4,5 μηνες, η γενικη αντιμετωπιση κυμανθηκε αναμεσα στην εκπληξη, την ανησυχια και τη συμπονοια (αχ, τι να κανουμε, αφου πρεπει...) . Φανταζομαι οτι αυτο εχει να κανει με τρια πραγματα: α) τη συνηθεια στην Ελλαδα το μωρο να το κραταει η μαμα, και μετα η γιαγια, η μια αλλη γυναικα που ερχεται στο σπιτι β) μια γενικοτερη δυσπιστια για το αν ειναι καλα στους βρεφονηπιακους (ενδεχομενως καποιοι σταθμοι να εχουν δωσει αφορμη για τετοιες σκεψεις, λογω της ποιοτητας τους), και γ) το γεγονος οτι στην Ελλαδα, αν δε κανω λαθος, τα δεχονται στο σταθμο μετα τους 9 μηνες (γιατι προφανως πολλες μαμαδες μενουν στο σπιτι για αρκετο καιρο, εως και ενα χρονο).

Εγω δε ζω στην Ελλαδα, και επισης επελεξα να επιστρεψω στη δουλεια στους 5 μηνες. Λεω 'επελεξα' γιατι, αν ηθελα, μπορουσα να ζητησω να κανω μειωμενο ωραριο. Αλλα δεν το ηθελα. Επισης εδω δεχονται τα μωρα στο σταθμο απο τους 3(!!) μηνες. Επιλεξαμε το βρεφονηπιακο και οχι μια γυναικα στο σπιτι για πολλους λογους. Πρωτον γιατι θεωρουμε οτι ειναι πιο κοινωνικη εμπειρια για το μωρο να βρισκεται σε ενα χωρο με αλλα μωρακια και πολλα πολλα παιχνιδια, παρα τετ α τετ με εναν ανθρωπο, οποιος και να ειναι αυτος. Δευτερον, γιατι οι γυναικες που ειναι εκει ειναι επαγγελματιες στη φροντιδα και τη διαπαιδαγωγηση των μωρων, με μεγαλη εμπειρια στο θεμα, εν αντιθεσει με μια γυναικα που μπορει να ειναι μπορει και να μην ειναι. Τριτον, δε το κρυβω, γιατι με χαλαει η ιδεα το παιδι μου να αναπτυξει μια ιδιαιτερα προνομιουχα σχεση με εναν ανθρωπο αλλον απο τους γονεις του, τη νταντα, που στο κατω κατω ποια ειναι αυτη και που την ξερω εγω, τι ιδεες και αξιες κουβαλαει και τι θα μεταδωσει στο παιδακι μου. Και τεταρτον, γιατι απο αποψη ποιοτητας δεν ετιθετο θεμα, ειναι καταπληκτικα.

Πηγα λοιπον και ειδα τη προηγουμενη εβδομαδα απο κοντα πως ειναι, και ξεκινησαμε το βρεφονηπιακο. Ειναι εξαιρετικα. Το μωρακι παιζει, τρωει, κοιμαται λιγακι, και μετα παμε και το παιρνουμε. Τους δινω καθε πρωι ενα μπουκαλι με μητρικο γαλα που βγαζω με το θηλαστρο, και ετσι τρωει απο το δικο μου. Θα πηγαινει μιση μερα μεχρι να ολοκληρωσουμε τον αποκλειστικο θηλασμο, και μετα οταν εισαγουμε και τις κρεμουλες, τοτε θα ειναι ολη μερα εκει. Το μωρακι προσαρμοστηκε αμεσως και με το χαμογελο στα χειλη. Οχι κλαμα, ουτε κιχ δεν εβγαλε, τρα λα λα και ολα καλα (αν πανε νωρις, πριν τους 7-8 μηνες, τα μωρα προσαρμοζονται πιο ευκολα γιατι δεν εχουν την αγωνια του αποχωρισμου). Επισης, δεδομενου οτι ξυπναμε καθε πρωι να παμε στο σταθμο, μπηκε αμεσως σε ωραριο φαγητου και υπνου, χωρις καμια προσπαθεια. Ρολογακι κανονικο. Και ειναι εντυπωσιακο πως αμεσως επηρεαστηκε απο τα ερεθισματα που δεχεται εκει (ισως να ειναι ιδεα μου, αλλα δε νομιζω...). Κοιταζοντας τα μεγαλυτερα μωρακια - του τυπου, 1-2 μηνες μεγαλυτερα - απεκτησε μεγαλυτερη ανεση στις κινησεις, ξεθαρρεψε.
Βεβαια, ειναι και το αλλο. Με το που πηγε κρυολογησε - το κλασικο, το ενα μωρακι κολλαει το αλλο. Αναποφευκτο, αλλα ενταξει δεν ειναι και το τελος του κοσμου!

Στο επομενο post θα γραψω για μενα και τη 'προσαρμογη' μου που πηγε στο σταθμο. Γιατι ναι, θελει και μια προσπαθεια απο τη μαμα για να παει στο σταθμο.