Μονο ετσι θα μπορουσα να χαρακτηρισω αυτο που συμβαινει με το που σκαει μυτη το ανθρωπακι σου. Ενα κουτρουβαλιασμα απο γεγονοτα, συναισθηματα, απανωτες δυσκολιες, αποριες, αγωνιες, και απροβλεπτες καταστασεις, που ουτε μπορουσες να φανταστεις οτι υπαρχουν, και που χωριζουν τη ζωη σου με μια γραμμη, στη Πριν και στη Μετα μωρου εποχη. Το Πριν ειναι ολα οσα ξερεις και θεωρεις για τον εαυτο σου ,για το πως περνας τη ζωη σου, τι σου αρεσει και τι δε σου αρεσει να κανεις, κλπ κλπ. Και η εγκυμοσυνη στη Πριν μωρου εποχη ειναι. Εισαι ακομα η ιδια, και ο αντρας σου ειναι και αυτος ακομα ο ιδιος. Το Μετα αρχιζει με το φτου και βγαινω του μωρου και αλλαζει τα παντα. Και δεν ειναι τοσο τα πρακτικα, τα ωραρια σου, η κοινωνικη σου ζωη, αν βγαινεις και που πας. Αυτα ειναι ψιλα γραμματα. Ειναι ολα τα αλλα, ειναι αυτα που νομιζες οτι ηξερες για τον εαυτο σου και νιωθεις οτι δεν ισχυουν πλεον, το ποιος εισαι, τι θες να κανεις σε αυτη τη ζωη και που να την πας, τι αγαπας και τι σε χαλαει, τι ονειρευεσαι και τι αλλαζεις. Σε παιρνει σβαρνα και κατρακυλας με ταχυτητα τρελλη. Και ξαφνικα ενα πρωι ξυπνας και συνειδητοποιεις οτι εισαι μαμα. Επιθετο οδοστρωτηρας, this is the new you. Τhere is no way back now.
Το δικο μου το ανθρωπακι εσκασε μυτη πριν απο δυο μηνες περιπου, και βεβαιως οπως ολοι οι μαμαδες και μπαμπαδες, παθαμε τη πλακα μας. Νομιζω οτι τωρα αρχιζω να βγαινω απο το ληθαργο της post-τοκετου φασης. Οχι οτι εχω παψει να παθαινω τη πλακα μου καθε μερα. Μου ερχεται να τσιριξω και να κανω κωλοτουμπες απο τη χαρα μου, το πνιγω στα φιλια, το κοιταω και δε πιστευω αυτο που βλεπω. Και ο μπαμπας το ιδιο. Και νομιζω οτι αν δε τα γραψω καπου αυτα θα σκασω!
No comments:
Post a Comment