Rich yo !

- Μαμα, τι ειναι αυτο στο χερι σου?
- Αυτο ειναι η βερα μου, ετσι το λενε. Ειναι ενα δαχτυλιδι που το φορεσαμε εγω και ο μπαμπας τη μερα που παντρευτηκαμε. Και αμα δεις απο μεσα εχει κατι γραμματακια, τα βλεπεις?
- Ναι
- Το δικο μου λεει το ονομα του και μια ημερομηνια, το βλεπεις? Και το δικο του λεει το ονομα μου και την ιδια ημερομηνια. Ειναι η ημερα του γαμου μας. Αυτο το δαχτυλιδι δε το βγαζουμε ποτε.
- Ποτε?
- Ποτε
- Γιατι ειναι κιτρινο?
- Γιατι ειναι χρυσο.
- ΟΥΑΟΥ, αληθινο χρυσο? Ειμαστε πλουσιοι !
- Αγαπη μου, δεν γινεσαι πλουσιος με ενα δαχτυλιδι
- Οχι οχι ειμαστε πλουσιοι, αφου ειναι ΧΡΥΣΟ. Και εχεις επανω στο δωματιο ενα μπλε κουμπαρα και μεσα εχει τοσα κερματακια

(= σεντουκι με χρυσα νομισματα, και αυτος ο πειρατης)

Γιατι δε θελω νταντα

Δουλευεις φουλ ταιμ. Δεν εχετε καμια γιαγια κοντα σας. Μα δεν εχεις καμια βοηθεια με τα παιδια? με ρωτανε συχνα.

Πως δεν εχω, λεω, τον παντρευτηκα και τον λενε Κ. Μαζι τα καναμε [τα παιδια], σα να λεμε 'μαζι τα φαγαμε' που ειναι και της μοδας. Οποτε μαζι και τα φροντιζουμε.

Δε θελω μια σταθερη παρουσια νταντας, babysitter, au pair και οπως θες να το ονομασεις. Προτιμω να λιωσω στη κουραση, να γινω Βεγγος για να τα προλαβω ολα. Και θα σου πω γιατι

- Γιατι οι ωρες που θα περασουμε μαζι με τα μικρακια καθε απογεμα ειναι μακραν το καλυτερο, ομορφοτερο και σημαντικοτερο κομματι της ημερας. Για αυτο το απογεμα ζουμε. Δε θα κοψουμε ουτε λεπτο απο αυτο. Σιγα μη χαρισουμε το ομορφοτερο κομματι της ημερας σε μια ασχετη μανταμ.

- Γιατι κανενα μα κανενα μητινγκ, καμια μα καμια δουλεια δεν αξιζει να ανταλλαχθει με αυτο το κομματι της ημερας

- Γιατι δε θελω καμια ασχετη μανταμ να αποκτησει προνομιακη σχεση με τα δικα μας παιδια. Εγωιστικο? Εντελως. Ας κανει δικα της που θα τα αγαπαει και θα την αγαπανε.

- Γιατι οποιαδηποτε μανταμ καθεται παρεα τους συστηματικα, δε θα τους σερβιρει μονο ενα πιατο φαι, εχει και ιδεες, αποψεις, εμπειριες και συνηθειες, που ο,τι και να ειναι, δεν ειναι οι δικες μας. Και δεν ειναι το σχολειο, που στο κατω κατω ειναι ενας φορεας και μια ολοκληρη κοινοτητα. Το αν ειναι γλυκια και ζεστη με τα παιδια δε σημαινει πολλα. Σημασια εχει τι βγαινει απο το στομα της, και αυτο δε μπορεις να το ξερεις. Μπορεις να κανεις μονο damage control. Αξιζει το κοπο?

- Αν ειναι να πληρωσω καποιον να με βοηθησει, προτιμω καποιος να καθαρισει το σπιτι αντι για μενα, παρα να παιξει με τα παιδια μου αντι για μενα.

- Γιατι, πες μου εσυ ποιο πραγματικα σοβαρο επιχειρημα εχεις να πεις στο παιδι σου αν σε ρωτησει γιατι δεν μπορεις να εισαι νωρις στο σπιτι μαζι του, και βαζεις αντικαταστατη. Δεν υπαρχει αληθινο επιχειρημα

- Γιατι αμα σε πιασουν οι ενοχες αργοτερα, ειναι αργα. Δε γυριζει πισω. Η ζωη ειναι τωρα

Φροντιστηριο

Σε σενα που τρεχεις να του ριξεις ζακετα στη πλατη Αυγουστο μηνα, που τσακιζεσαι να βρεις το νεκταρ (βιολογικο) και μονον, αλλα ξερεις, τηγανητες στη ταβερνα γιατι δε τρωει το μπριαμ, που αγχωνεσαι προπαντος μη το ζορισεις, μη το πιεσουν, που ορκιζεσαι οτι το δικο σου το παιδι ειναι αλλιως, θελει 'να το πας με το μαλακο' (μεχρι τα 15), και που βεβαια παραλληλα ορκιζεσαι οτι το δικο σου το παιδι ειναι δυσκολο στον υπνο/φαι/ξερω γω τι αλλο.
Σε σενα και ολες τις μεσογειακες που μεγαλωνουν το παιδι (σχεδον) σα μωρο μεχρι τα 5 και με τη λεξη 'αυτονομηση' το μυαλο τους κανει σεναρια καταστροφης, σε μενα που σε αυτο το περιβαλλον μεγαλωσα και εγω - σε ολες μας ειναι αφιερωμενο αυτο το ποστ.

Ελατε για ενα τριμηνο φροντιστηριο σε μια χωρα της απο εδω γειτονιας, οπως το Βελγιο. Ο κοσμος αναποδα. Οχι οτι δεν εχει προβληματα η κολληματα κι εδω. Αλλα μαθαινεις
- να μη κυνηγας το παιδι σου να φαει
- να βρωμιστει στις λασπες, να παιζει εξω με βροχη, κρυο, χιονι
- να μαθει potty training οχι μονο σπιτι με τα πουπουλα, αλλα και στο σχολειο, και ας γυρισει πολλες φορες λερωμενο
- να μαθει και να δουλευει τα χερια του απο 5 ετων, ξυλουργικη, μαγειρικη, κηπουρικη, οχι μονο ακαδημαικα κατορθωματα αλλα να ξερει να φτιαξει κατι, επενδυση για ολη του τη ζωη - μας εφαγε η απαξιωση του χειρωνακτικου στην Ελλαδα, δυο γενιες τωρα
- να σεβεται οχι την αυταρχικη ιεραρχια, αλλα αυτον που του μιλαει και του εξηγει
- να λεει τη γνωμη του και η γνωμη του να μετραει
- να ζει μεσα στη διαφορετικοτητα, και το σχολειο απο μονο του να χτιζει γεφυρες ωστε το διαφορετικο να ειναι φυσιολογικο
- να πεταξει μακρια σου απο νωρις και μονο του, 3μερη εκδρομη με το σχολειο ηδη στο νηπιαγωγειο, θα τα καταφερει χωρις εσενα, κι ας μη κοιμηθεις εσυ για δυο βραδια