Περιμενω στο φαναρι. Μπροστα μου μια ταξη, 5-6 χρονων, περνανε τη διαβαση πιασμενα χερι χερι ανα δυο, μια δασκαλα μπροστα δειχνει το δρομο και μια πισω κλεινει τη πομπη. Στη κορυφη της πομπης ενα απο τα παιδια με το φωσφοριζε γιλεκο και σημαιακι στο χερι κανει τον οδηγο. Σοβαρος σοβαρος, το προσωπακι του συγκεντρωμενο και φωτισμενο, βλεπεις οτι το εχει παρει πολυ σοβαρα το ρολο. Αισθανεται σπουδαιος, εχει φουσκωσει απο περηφανια, σημερα ειναι ο σταρ της ταξης.
Οταν εγω πηγαινα σχολειο στην Αθηνα το '80 και '90 δε θυμαμαι ποτε να αναλαμβαναμε ρολους εξυπηρετησης της ομαδας. Τα παιδια συναγωνιζονταν για να ξεχωρισουν σε αλλα πραγματα. Καταρχην, και προφανως, στα μαθηματα Και ποιος θα ειναι απουσιολογος (να κρατας λογαριασμο των απουσιων των αλλων, τι τιμη και χαρα, τι ενδιαφερον, ποσο δημοφιλες με τους φιλους σου). Τις σχολικες γιορτες - τραγουδια, ποιηματα και παραστασεις - τις παρελασεις, ποιος θα ειναι σημαιοφορος και παραστατης και ποιος ψηλος θα ειναι μπροστα με το γαντι (μα πως το λενε αυτο και δε το θυμαμαι), αν θα εισαι στη πρωτη η δευτερη σειρα. Τις καλλιτεχνικες εκδηλωσεις, για να ξεδιπλωθουν τα ταλεντα στις τεχνες. Τα αθληματα. Τα πενταμελη συμβουλια, εκλογες στη ταξη για να προπονηθουμε στη πολιτικη. Τις καταληψεις, οπου αναδεικνυονταν οι πιο επαναστατες απο ολους.
Συμπερασμα, μπορεις να ξεχωρισεις στον αθλητισμο και στη τεχνη, μπορεις να αναδειχθεις οντας ο πιο διαβαστερος, ο πιο ψηλος και πιο καμαρωτος, ο πιο μαγκας και δημοφιλης. Δε θυμαμαι τιποτα που να αναδεικνυει τον υπεθυνο προς τους αλλους, αυτον που βοηθαει αλλους εθελοντικα, που βαζει το προσωπικο του χρονο για χαρη της ομαδας. Διπλα μας βρισκοταν ενα σχολειο για παιδια με ειδικες αναγκες. Πως ειναι δυνατον να μη τους ειδαμε και να μη μας ειδαν ΠΟΤΕ? Μια επισκεψη, μια κοινη δραστηριοτητα, εθελοντικες ασχολιες για να περασουμε χρονο μαζι.
Και υστερα αναρωτιομαστε γιατι κοιτανε ολοι την παρτη τους, γιατι δεν υπαρχει κοινωνια αληθινων πολιτων που υπευθυνα και αυθορμητα βοηθουν το συνολο, που δε θα κανουν μονο και μονο γιατι τους βολευει αλλα που θα βλαψει τους αλλους.
Αμ, αυτα ξεκινανε απο το νηπιαγωγειο
3 comments:
Ναι Ασπασία, έτσι είναι. Και στου γιου μου το νηπιαγωγείο κάθε μέρα έχουν έναν "υπεύθυνο" για τις δουλειές που πρέπει να γίνουν, κι όταν έρχεται η σειρά του ο δικός μου το αναφέρει ήδη από το προηγούμενο βράδυ.
ΠΑΙΔΕΙΑ γαμώτο, από εκεί ξεκινάνε όλα.
Και εμείς έχουμε "υπεύθυνους" στην τάξη. Βασικά υπευθυνες ομάδες στις οποίες οι αρμοδιότητες αλλάζουν κάθε εβδομάδα.Τους αρέσει πολύ, το χαίρονται και βοηθάει και εμένα...
poly xairomai pou ta pragmata exoun allaksei apo tote pou imastan emeis sxoleio ! de to gnoriza. omologoumenos poly poly thetiko
Post a Comment