Sunday, September 4, 2011

Life is good

Αλλο πραμα τουτος ο μικρουλης*

αλλη φατσα απο το μεγαλυτερο, μαλλια μπουκλακια, μαυρα αντι για καστανα, προσωπο ακομα πιο στρογγυλο, μαγουλα ακομα πιο μεγαλα. Ματια λοξα, Γιαπωνεζος. Και βλεφαρα λιγο βαρια, οταν τον βλεπουν ολοι με ρωτουν αν νυσταζει, οχι ετσι ειναι το ματια του, λεω. Φωνη μπασα. Γλυκας και τσαχπινης φοβερος, ολοι ναζια. Τσαμπουκας που παταει τις φωνες, πλακωνει και κατι σφαλιαρες οταν κατι δε του αρεσει. Τσαντιζεται και το κραταει, θελει λιγη ωρα να του περασει. Τολμηρος, δε φοβαται να κανει διαφορα και να φαει τα μουτρα του. Ανυπακουος. Τρυφερος, μας γεμιζει συνεχεια φιλια. Λεει 'κακα' οταν συμβει το γεγονος, ξερει ηδη τι ειναι αυτο (απιστευτο). Θα τον βαλουμε για εκπαιδευση απο νωρις. Βιαζεται να μεγαλωσει, και δε θελω

Κολλημενος με τη μαμα, χαλκομανια, αμα κανω εμφανιση στο δωματιο δεν υπαρχει κανεις αλλος γυρω, και παταει και ενα κλαμα για να μου ζητησει και τα ρεστα που ημουν εκτος δωματιου. Φωναζει ολη μερα επιτακτικα ΜΠΑΜΠΑ, και ΕΛΑ με θεσσαλονικη προφορα. Μιμειται τους ηχους και τις λεξεις μας, θελει να μιλησει και να τα πει ολα.
Ξεκαρδιζεται με τα κολπα του μικρακη, τον λατρευει, τον κοιταει σα θεο, τον γεμιζει φιλια, του γρατσουναει τη μυτη και του παιρνει τα παιχνιδια. Ο μικρακης τσαντιζεται αλλα το αγαπαει το μωρακι του πολυ.

Ειναι απιστευτο που εχουμε αυτο το δευτερο μικρο ανθρωπακι μας. Οταν τον κραταω αγκαλια, οταν ειμαστε ολοι μαζι στο πατωμα και γελαμε παρεα ειναι που λες, ναι η ζωη εχει νοημα και ειναι ωραια, ειναι πολυ ωραια τελικα

* μικρουλης στο μπλογκ ειναι ο νουμερο 2, ηλικιας 14 μηνων, μικρακης αντιθετα ειναι ο νουμερο ενα, 3,4 ετων

No comments: