Τη προηγουμενη βδομαδα συναντησα ενα καλο φιλο, τον Κ, παλιο μου συναδελφο. Με το Κ. δουλευαμε μαζι το 2004, και ειχαμε πολυ καιρο να συναντηθουμε, γιατι βρισκομασταν τα τελευταια χρονια σε διαφορετικες ηπειρους. Ανταλλασαμε mail συχνα πυκνα με τα νεα μας. Τον βρηκα ιδιο και απαραλλαχτο, ολο ενεργεια και καλη διαθεση, και χαρηκα πολυ.
Ο Κ. ειναι ακαδημαικος και συνεργαζεται με ενα thinktank. Ειναι γνωστο ονομα στο χωρο, εχει πολλες δημοσιευσεις και βιβλια, και ταξιδευει συνεχεια για συνεδρια και αλλα συναφη. Επισης, ο Κ. ειναι μπαμπας μιας τετραχρονης μικρουλας και ζει μονος του με τη μικρη, ειναι δηλαδη single dad. Για διαφορους λογους που δεν εχουν σημασια, η σχεση με τη μαμα της μικρης ειχε διαλυθει ηδη καιρο πριν γεννηθει η μικρη. Και η εγκυμοσυνη που ειχε προκυψει συνεχιστηκε, παρολο που και οι δυο ηξεραν οτι δε θα εμεναν μαζι ως ζευγαρι. Η κοπελα αυτη δεν ηταν ο,τι καλυτερο, ουτε και καποιος που μπορεις να βασιστεις. Συντομα αποδειχθηκε οτι ακομα λιγοτερο μπορουσε να επωμιστει το ρολο της μαμας, με αποτελεσμα μετα απο λιγο να αναλαβει ο Κ. τη μικρη. Και ετσι η μικρη μενει μαζι του. Η μαμα της παιρνει το αεροπλανο (ναι, απο αλλη χωρα) και ερχεται πολυ συχνα για επισκεψη, την παιρνει μαζι της για σαββατοκυριακο κλπ. Εχουν βρεθει διαφορες πρωτοποριακες λυσεις για να μην στερειται η μικρουλα κανεναν απο τους δυο γονεις.
Ο Κ. εχει ενα φουλ προγραμμα, ξυπναει απο τα χαραματα και τρεχει ολη μερα, με τρομερη οργανωση για να προλαβει να την ετοιμασει, να την φροντισει, να την παει στο νηπιαγωγειο, να παει στο γραφειο του, να ψωνισει, να παιξει μαζι της. Τα κανει ολα μονος του. Χωρις γιαγια η πεθερα διπλα του, χωρις νταντα. Και χωρις συντροφο. Επισης παιρνει το αεροπλανο να παει να δει το μπαμπα του (ναι, σε αλλη χωρα) σχεδον καθε 1-2 εβδομαδες, που ειναι πλεον ηλικιωμενος και αρρωστος. Και επισης εχει χρονο για να γραψει ολο και ενα νεο αρθρο η να βγαλει καινουριο βιβλιο, και να δει και φιλους
Και οταν πινει μια μπυρα με τους φιλους του εχει καλη διαθεση, χιουμορ και ενα διαπλατο χαμογελο.
Υποκλινομαι
Αυτο για ολους εμας που γκριναζουμε οτι τρεχουμε, λεει...
No comments:
Post a Comment