Στην αρχη δεν αισθανεσαι και πολλα πραγματα, η κοιλια σου ειναι ιδια, φορας τα ιδια ρουχα, και γενικα ολα ιδια....
Τα κεφια σου ειναι συχνα λιγο περιεργα, τη μια εισαι μες στην τρελλη χαρα και μετα τσαντιζεσαι, η πεφτεις σε απιστευτη θλιψη μεσα σε δυο λεπτα.
Βλεπεις ταινιες και συγκινεισαι ακομα και οταν δεν ειναι καθολου θλιβερο το θεμα (π.χ. Bridget Jones Diary).
Σε παιρνει ο υπνος στο καναπε μετα το πρωτο δεκαλεπτο της ταινιας, απο τις 9.30 το βραδυ.
Οταν πεινας, ΠΕΙΝΑΣ, και τιποτα δεν μπαινει αναμεσα σε σενα και το φαγητο σου - οποιος σε καθυστερησει η σε εμποδισει, θα το πληρωσει ακριβα.
Ανυπομονεις ολο και περισσοτερο για την επομενη επισκεψη στο γιατρο, και καθε φορα ειναι ολο και πιο ωραια! Φευγεις απο το ιατρειο με ενα χαμογελο στα χειλη που ακουσες και ειδες παλι το μωρο στον υπερηχο
Αγοραζεις μεγαλυτερο νουμερο σουτιεν (και που εισαι ακομα...)
Ξυπνας καθε βραδυ για να πας στη τουαλετα και να πιεις νερο, και δε κοιμασαι και πολυ καλα... Μπρουμυτα ειναι πολυ δυσκολο πλεον
Ξυπνας με κραμπες στα ποδια
Μεσα σε λιγες εβδομαδες σκαει μυτη η κοιλια σου και δε χωρας στα ρουχα, αλλα δεν εισαι χοντρη, ειναι τοοοοσο ωραια η στρογγυλη κοιλιτσα σου. Και εισαι πολυ περηφανη για τη κοιλια σου!!
Παραλληλα, αγχωνεσαι με τα κιλα που βλεπεις να ανεβαινουν, και φοβασαι μη χαλασει το σωμα σου μετα τη γεννα.
Τα μαλλια σου ειναι πολυ ωραια, ωραιοτερα απο ποτε. Τα νυχια και τα δοντια σου ισως οχι (καποιος 'τραβαει' ολο το ασβεστιο απο το σωμα σου)
Και ξαφνικα νιωθεις κατι να κουνιεται ! Και δεν ειναι το στομαχι σου, ουτε τα εντερα σου, ειναι το μικρακι εκει μεσα που μεγαλωνει και δηλωνει το παρον
Το μικρακι σιγα σιγα στριφογυριζει πανω κατω, δεξια αριστερα, φερνει βολτες - και οι κινησεις φαινονται απεξω. Ο μπαμπας κουφαινεται
Αναρωτιεσαι πως θα ειναι οταν βγει, πως θα ειναι το προσωπο του
Αγοραζετε πραγματα για το δωματιο του μωρου και εχετε χιλιαδες αποριες - το χρειαζομαι αυτο, το χρειαζομαι εκεινο? αυτο πως το χρησιμοποιουνε? ποσα ρουχαλακια χρειαζομαι? ποιο κρεβατακι ειναι καλυτερο? αυτο το καροτσι η εκεινο? Και ολοι σου λενε 'θα δεις μονη σου, οταν γεννηθει' (γκρρρρρ....)
Εχεις χιλιαδες αποριες για τη γεννα, πως θα ειναι στο νοσοκομειο, τι φορανε εκει, τι κανουνε, πως καθονται., αν ποναει και τι ακριβως ποναει... Διαβαζεις με μανια, ρωτας να μαθεις λεπτομερειες, αλλα και παλι δε μπορεις να το φανταστεις πως ακριβως θα ειναι.
Φοβασαι, ναι, βασικα φοβασαι πολυ
Στο τριτο τριμηνο αρχιζεις να κουραζεσαι, μερικες φορες νιωθεις να πιεζεσαι στο στηθος και στο στομαχι, και θες να αναπνευσεις - αισθανεσαι πολυ ευχαριστα οταν περπατας εξω στο καθαρο αερα.
Πιεζεται το στομαχι σου και πεινας λιγοτερο
Τα κιλα ανεβαινουν το ενα μετα το αλλο
Εχεις τρομερη ενεργεια, ειδικα τη τελευταια εβδομαδα, παρα το βαρος που κουβαλας !
Και μετα ολα ειναι τοσο διαφορετικα και προσωπικα, η καθε γεννα ειναι μια ιστορια μοναδικη και ξεχωριστη, τοσο διαφορετικη απο ολες τις αλλες. Και απιστευτη
Καλη συνεχεια, με αγαπη
2 comments:
Τελικά όλοι μάθαμε με την παλιά κάλή δοκιμασμένη συνταγή: "πέσε και κολύμπα". Αλλά μάλλον καλύτερα είναι έτσι - δεν έχω μετανοιώσει μέχρι σήμερα για τη διαδρομή. Μόλις μάθεις να κολυμπάς, δεν θέλεις να το αφήσεις.
Πολλά φιλιά μανούλα!
Συμφωνώ απόλυτα σε όλα, έδωσες με μεγάλη ακρίβεια όλο το "πρόγραμμα" της εγκυμοσύνης.
Μόνο στο θέμα του ύπνου είχα διαφορετική εμπειρία, δεν άλλαξε τίποτα σε μένα. Πιστή λάτρης του ύπνου, συνέχισα να κοιμάμαι επί 9 μήνες ανενόχλητη! Ο γιος μου πήρε από μωρό αυτήν τη συνήθεια και ευτυχώς φαίνεται πως θα την κρατήσει :-)
Καλή εγκυμοσύνη σε όλες!
Post a Comment