Φετος θα τελειωσω ενα βιβλιο στη παραλια

Εχετε δει κατι Γαλλιδες η κατι Σουηδεζες μαμαδες στη παραλια το καλοκαιρι που καθονται λιαζονται αραχτες (κορμαρα, Ι dont know how she does it) και διαβαζουν ενω πιο περα παιζουν ησυχα τρια παιδια νηπιακης, προσχολικης και σχολικης ηλικιας? Συμπληρωστε την εικονα με τον χασμπαντ να κανει σερφ, η να διαβαζει επισης αραχτος, κατακοκκινος σαν αστακος. Ηρεμια, τζιτζικια γυρω. Τους βλεπεις και χαλαρωνεις.

Το μαγικο στην εικονα αυτη ειναι οτι η μαμα αυτη δεν ακουγεται, κιχ δε βγαζει. Και τα παιδια παιζουν τριγυρω, τραλαριλαρο , νταξει μπορει να πατησουν και καμια τσιριδουλα γιατι ειναι παιδια, αλλα κανεις δεν ενοχλειται, μπαινοβγαινουν στο νερο, σπλατς στα κυματα, παιρνουν τη μασκα, αφηνουν το στρωμα, φτιαχνουν καστρα στην αμμο, παιζουν μπαλες, κυνηγιουνται, με τις ωωωωρες.

Και η μαμα αυτη δεν ακουγεται, τιποτα ομως. Ουτε Γιωργαααακηηηηηηηηηηηη μη πας στα βαθιααααααααα, Νικολαααααακηηηη να τελειωσεις το φρουτο σου, Μαριααααααα καπελο βαλε, καιει ο ηηηηηλιος... Τιποτα. Και καπελο φορανε, και στα βαθια δεν πανε, και τελειωνουν το φρουτο τους. Και αυτη τελειωνει το βιβλιο της (αμην και ποτε Παναια μου).

Καποια στιγμη τους λεει με ενα χαμηλοφωνο συνθημα 'ελατε να βαλουμε αντηλιακο', με ενα αλλο χαμηλοφωνο νευμα 'ηρθε η ωρα να φυγουμε να παμε στο ρεστοραν' και αυτα ανταπαντουν στον ιδιο τονο. I dont know how she does it. Ειλικρινα. Που κανουν τετοια μαθηματα να παω σε βραδυνο εντατικο τμημα απο τωρα, να ετοιμαστω για το καλοκαιρι. Φανταζομαι θα κανουν και εισπνοες και διαλογισμο μαζι. Το γιν και το γιαν, και αστον τον Γιαννη στον ηλιο.

Λοιπον, βαζω την προκληση αυτη στον εαυτο μου να προσπαθησω να τηρησω τα εξης. Ο απωτερος στοχος ειναι να τελειωσω ενα βιβλιο, μη σου πω και δυο. Θα ειναι θριαμβος ανευ προηγουμενου. Θα με ευγνωμονουν και οι διπλανες ξαπλωστρες που θα τους χαρισουμε τετοια ησυχια, θα μας παρακαλουν να ερχομαστε καθε μερα.

1. Θα βρω ενα συνθημα για το αντιηλιακο, τυπου με αυτο το σφυριγμα ερχεστε και βαζουμε αντιηλιακο
2. Καθως και μια χειρονομια που να δειχνει 'μη πας πιο βαθια' και μια αλλη 'ελα εξω'. Θα δωσουμε στις χειρονομιες πειρατικα/ ναυτικα ονοματα.
3. Οποιος παταει φωνες, οι αλλοι θα τον καταβρεχουν
4. Θα βρισκω θεση στη παραλια επιλεγμενη στρατηγικα κοντα σε οικογενεια με αλλα παιδια (ησυχη οικογενεια, εννοειται, που διαβαζει) και τα χερια μου λυθηκαν. Αφηνω τον ενθουσιασμο των παιδιων με νεους φιλους να δουλευει για μενα.
5. Θα κουβαλαω πιο πολλα φρουτα, νερα, χυμους. Διοτι αν δεν εχεις, γκρινιαζουν διψαααααωωω
6. Ο,τι φαγανε φαγανε δεν παιζει το 'φαε κι αλλο'
7. Θα αφησω το ρολοι στο δωματιο. Τι ωρα τρως μεσημεριανο, βραδυνο, πρωινο εχει μικρη σημασια
8. Θα κουβαλαμε λιγα πραγματα, αμα θελει κανεις ενα παιχνιδι ας το κουβαλησει
9. Η ζωη της παραλιας οφειλει να ειναι μποεμ, οποτε καλα ειναι να μην κανουμε προγραμμα
10. Δε θα γκρινιαξω για τιποτα σε κανεναν

Ωραια, τωρα μενει να διαλεξω βιβλια

Το Εφτα

Το μικρο μας σημερα γινεται εφτα. 

Εκει ειναι που με πιανουν τα ζουμια και κλαιω, οταν λεω το μικρο μας, και το μικρο μας εχει υψος 1.30 και φοραει παπουτσι 34 νουμερο. Και μιλαει για το δευτερο παγκοσμιο πολεμο και για το διαστημα, ξερει απεξω ολα τα στιγμιοτυπα του Μουντιαλ και σε ποιο λεπτο εβαλε γκολ ποιος, ξερει να πριονιζει ξυλα, γραφει, διαβαζει και χανεται μεσα στα βιβλια. Το μικρο μας που ξερει πολυ καλα ποια θα παντρευτει και εχουν κανει και σχεδια. Που ειναι ακομα μικρακι ομως, το βραδυ θελει τα αρκουδακια του, και στις ταινιες κλαιει οταν καποιος φοβαται. 

Προσπαθω να τον φανταστω πιο μεγαλο, 17, 27, και δε μπορω, το μυαλο μου παει μονο πισω, δεν παει μπρος. 

Δε ξερω πως και που θα εισαι, μικρο μου, οταν θα εισαι μεγαλος. Να εισαι παντα ετσι, αστερακι λαμπρο και χαμογελαστο οπως τωρα. Και καλος, πανω απο ολα, καλος με τους ανθρωπους και ειλικρινης με τον εαυτο σου. Αυτο να το κουβαλας παντα φυλαχτο, κλειδωμενο στο μυαλο σου. 

Θα εισαι παντα το μικρο μας. 

Μαμα

Εκει που ξυπνας και ακομα νυσταζεις, σου ερχονται τρεχοντας να σε αγκαλιασουν, και μετα ποδοβολητα στη σκαλα τρεχοντας να πανε να φερουν τα δωρα σου που ειναι (καλα) κρυμμενα. Δυο ζωγραφιες απο το μικρο με τη μαμα σαν αραχνη να κρεμονται γραμμες τα χερια και τα ποδια και τα δαχτυλα γυρω απο ενα αφαιρετικο κεφαλι, και καρδουλες καρδουλες παντου. Ζωγραφιες απο το μεγαλο, εδω ειναι πιο δουλεμενο το χερακι και οι γραμμες πανε πιο σιγουρα, καρδουλες καρδουλες γυρω κι εδω. Και δυο κατασκευουλες που εφτιαξαν στο σχολειο, τις ετοιμασαν με φροντιδα και φουσκωσαν απο περηφανια - μαμα εγω αυτο το εκοψα με πριονι το ξυλο, και το ζωγραφισα, και το κολλησα Μονος Μου, μαμα εγω αυτα τα βαζακια τα ζωγραφισα Μονος Μου. Και αγκαλιες, και η μερα ειναι ομορφη σημερα απο το πρωτο λεπτο.

Και μετα παμε στο παρκο, και ο ηλιος λαμπει, παιζουν ποδοσφαιρο αχορταγα με φιλαρακια, και τους κοιταω τους κοιταω ξαπλωτη στα χορτα και σκεφτομαι μονο αυτο.

Προχτες χαζευα παλι τις φωτογραφιες απο το μαιευτηριο, τοσα δα πλασματακια τρομαγμενα και ζαρωμενα, σα γατια, και τωρα χοροπηδανε και μου φτανουν μεχρι τη μεση και μου φτιαχνουν πραγματα με τα χερια τους. Τους κοιταω και δε το πιστευω ποσο τυχεροι ανθρωποι ειμαστε που τους εχουμε στη ζωη μας, και δε ξερω πως θα ηταν οι ζωη μας χωρις αυτους, δε θυμαμαι καν πως ηταν η ζωη μας πριν απο αυτους, μαλλον βαρετη.

Ειμαστε τυχεροι, εμεις, και εσεις ολοι με τα μικρα σας, για αυτη την απιστευτη ευτυχια που λεγεται αγαπη και αγκαλια. Δεν υπαρχει τιποτε αλλο στο κοσμο τουτο ρε, αγαπη.

Στη γιορτη της μητερας δε θελω να μου πουν ευχαριστω που πλενω τα πιατα και τους μαγειρευω, θελω να τους πω ευχαριστω που υπαρχουν στη ζωη μου