Υπαρχει
ενα μυστικο καλα κρυμενο, ειναι το
Μυστικο των μεγαλων, των μαμαδων και
μπαμπαδων.
Δε μου
το ειπε κανεις οταν ημουν παιδι, το ξερω
ομως τωρα γιατι ειμαι και εγω μεγαλη.
Οταν
εισαι μικρος βλεπεις τους γονεις σου
να δουλευουν, να ιδρωνουν, να φευγουν
το πρωι και να γυριζουν το βραδυ. Γιατι
ετσι πρεπει, γιατι αυτο κανουν οι μεγαλοι,
εχουν ενα επαγγελμα. Φανταζεσαι οτι για
να κανουν αυτη τη δουλεια τη διαλεξαν.
Και οτι ολοι κανουν μια δουλεια που
διαλεξαν καπως. Και εσυ λοιπον καλο
παιδι, διαβαζεις τα μαθηματα σου, σου
βγαινει ο πατος να περασεις στο
πανεπιστημιο, να μαθεις ενα επαγγελμα,
μη σου πω να γινεις και επιστημων για
να χαρει η μανουλα και να βαλει το πτυχιο
στο τοιχο. Γιατι ετσι κανουν οι μεγαλοι.
Η ερωτηση 'τι θα γινεις οταν μεγαλωσεις?'
σου τιθεται με λαχταρα απο
τα 3-4. Προσεχε τι θα πεις. Καθολου ανωδυνη
ερωτηση, διοτι αναλογα τι απαντας και
αναλογα την ηλικια και το κοινο τα σχολια
ποικιλουν (καλυτερα να εχεις διαφορετικες
απαντησεις για διαφορετικα προσωπα).
Ας πουμε αλλο ειναι να πεις στη θειτσα
απο το χωριο οτι θες να γινεις νοσοκομος
και αλλο οτι θα γινεις οικονομολογος.
Και μετα μεγαλωνεις, και ολα αυτα τα
χρονια στις σπουδες μπορει που και που
να αναρωτιεσαι ρε τι κανω εγω εδω περα,
αλλα ακους γυρω σου οτι ετσι κανουν οι
μεγαλοι, ετσι ειναι η κοινωνια και η
αγορα εργασιας και αν θες να εχεις μια
καλη ζωη και να μην εισαι ρεμαλι που
τρωει απο τα ετοιμα η που κοιμαται στο
δρομο, thats the way to do it. Αρα
συνεχιζεις. Και αμα εισαι και καλος, την
πατησες πρεπει να κανεις και μεταπτυχιακο
μη σου πω και πι ειτς ντι, γιατι ετσι
κανουν οι καλοι φοιτητες. Και μετα
βγαινεις και εσυ σε αυτη τη ρημαδα αγορα
εργασιας και
βουτας στα βαθια, θες και εσυ να γινεις
ενας ενηλικας με επαγγελμα, να νιωσεις
αυτη τη ποιοτητα ζως που σου υποσχεθηκαν.
Και αμα δε σ'αρεσει λες ε, τι να κανουμε,
στην επομενη δουλεια θα ειναι καλυτερα.
Πολυ πιθανον να ξεσκιζεσαι στη δουλεια,
γιατι ετσι κανουν οι μεγαλοι. Και αμα
εισαι τυχερος και σου αρεσει η δουλεια
σου, καθεσαι και ξεσκιζεσαι. Και
ξεχωριζεις. Αλλα ως γνωστον οι αλλοι
παντα φορτωνουν επιπλεον δουλεια σε
αυτον που ξεχωριζει, καθως και μανατζμεντ
ευθυνες (λογικο, αφου το κανει καλα).
Οπερ σημαινει ακομα πιο πολλη δουλεια,
δηλαδη μερα νυχτα δουλεια. Και μετα
ψαχνεις να βρεις χρονο να δεις εναν
ανθρωπο, να κανεις ενα σπορ, να πας ενα
ταξιδι, αλλα που χρονος. Εκει αρχιζεις
και ψιλιαζεσαι οτι μαλλον κατι δε παει
καλα, αυτη η ιστορια με το χρονο που δεν
υπαρχει αρχιζει να σε τσιμπαει λιγο.
Fast
forward δεκα χρονια, και εχεις σκυλοβαρεθει
πια. Καθε μερα το ιδιο, day in
day out. Εχεις ενα πιο βαρυ τιτλο, και
(λιγο) πιο μεγαλο μισθο. Αν ζουσες μεχρι τωρα για τη δουλεια σου, τωρα αρχιζει και γινεται μια δουλεια σαν ολες τις αλλες. Αν δεν ηταν εκει το νοημα της ζωης για σενα, τρως μεγαλη ηττα. Ονειρευεσαι
οτι αυριο το πρωι θα σηκωθεις, θα
παραιτηθεις με θριαμβευτικο χαμογελο,
και με τολμη και ελευθερια θα πεις, ρε
δε πα να χεστειτε ολοι σας εγω θα γινω
ζαχαροπλαστης/ταξιδιωτικος ανταποκριτης/
δασκαλος γιογκα/ξυλουργος. Θα παω αυριο
να σπουδασω κατι αλλο, που πραγματικα
με ενδιαφερει και μου παει σαν ανθρωπο. Γιατι τωρα αυτο ονειρευομαι. Τοσο απλα. Αλλα ελα που δε θα πας. Γιατι
δε γινεται αυτο, δε το κανει ο κοσμος.
Πως θα πας να αλλαξεις επαγγελμα,
ταυτοτητα μετα απο τοσα χρονια? Γιατι ειναι αυτο που σου φερνει τον αρτο τον επιουσιο. Θα μου πεις αντι να πεις και ευχαριστω που εχεις δουλεια σε εποχες κρισης, μιλας και απο πανω. Ναι, καλοι μου, αλλα τα ονειρα θα τα βαλω στο τραπεζι να τα φαω? Και μονο μια φορα στη ζωη εχεις δικαιωμα στα ονειρα δηλαδη, οταν εισαι 18? Μετα εκλεισε το πακετο?
Και τοτε
πιεζεσαι ακομα πιο πολυ με την ηττα σου.
Δε σου λεω καν πως θα αισθανεσαι αν εχεις
και παιδια. Που δεν ειναι χομπυ, του στυλ
αμα δε βρεις χρονο σημερα πας την αλλη
εβδομαδα – οχι, αμα δεν εχεις χρονο
σημερα κακο του κεφαλιου σου, να πας να
τον βρεις. Θες να εισαι με τα παιδια σου,
δε προλαβαινεις να εισαι εκει οπως και
οσο θες. Θες να εισαι σωστος εστω και
τυπικα στη δουλεια σου, με το ζορι θα
εισαι. Τα κανεις ολα κουτσουρεμενα, και
τιποτα δε φχαριστιεσαι. Δε σου αρεσε
που δε σου αρεσε η δουλεια σου, τωρα
ειναι απλα ενα εμποδιο απο το να εισαι
εκει που περνας ωραια, σπιτι σου. Ολο το
χρονο περιμενεις τις διακοπες, ολη την
εβδομαδα περιμενεις το σαβατοκυριακο.
Εκει βλεπεις να ξεδιπλωνεται μπροστα
σου η Μεγαλη Απατη. Τι εγινε ρε παιδια?
Γιατι δε μου ειπε κανεις τιποτα?
Αυτο
ειναι το Μεγαλο Μυστικο – οταν
μεγαλωσεις δε θα κανεις αυτο που θες.
Κι εσυ μικρε που θα το διαβασεις αυτο το ποστ, θελω να σου πω, dont give up
Τα ονειρα αλλαζουν
Θα με κοιταξεις καταματα και θα με ρωτησεις, μαμα εσυ γιατι ομως δε κανεις αυτο που θες, γιατι σηκωνεις τα χερια ψηλα?
Δε ξερω τι θα απαντησω, μαλλον θα αποφυγω το βλεμμα σου, γιατι πως μπορω να σου κανω τη δασκαλα
