Αντι-Σουφραζετα

Το διλημμα Εργαζομενη Μαμα vs Μαμα στο Σπιτι σε χτυπαει με το που μπεις στο δευτερο τριμηνο εγκυμοσυνης και σε εγκαταλειπει οταν τα παιδια σου πανε γυμνασιο και αρχιζεις αλλου ειδους φρικες (βλ κλιμακτηριος). Ειναι ιδιαιτερα δημοφιλες θεμα συζητησης, ας πουμε δες εδω και εδω. Ολες οι μαμαδομπλογκινες κονταροχτυπιουνται και ξεδιπλωνουν επιχειρηματα, με κυριαρχη (= politically correct) αυτη της εργαζομενης. Δηλαδη αυτη που μενει στο σπιτι σχεδον πρεπει να απολογηθει, διοτι δε νοειται στη κοινωνια του 2012 που οι γυναικες γινονται πρωθυπουργοι και πανε στο φεγγαρι εσυ να γουσταρεις η να χρειαζεται να κατσεις σπιτι σου. Οοοοχι

Δε θα διαλεξω στρατοπεδο, ο καθενας οπως τη βρισκει, θα σου πω ομως δυο πραγματα που πιστευω οτι ειναι ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΥΘΟΙ, γιατι νομιζω οτι ολοι βασικα λεμε ψεματα στους εαυτους μας

ΜΥΘΟΣ # 1: Η εργαζομενη, ευτυχισμενη και ισορροπημενη μαμα υπαρχει. Και καταφερνει, λεει, μεσα σε ενα 24 ωρο να α) φερνει βολτα ενα σπιτι β) να φροντισει, ταισει, ποτισει, ξεσκατισει τα παιδια, γ) να περναει ουσιαστικο χρονο ενασχολησης μαζι τους δ) να δουλεψει και να ειναι πετυχημενη ε) να ειναι ωραια - κορμαρα, μαλλι, fashion handbag, και οχι ρουχα δεκαετιας, ζ) να εχει υπερ-αντοχες η) να εχουν χρονο να βλεπονται με τον αντρα της οι δυο τους, θ) να εχει κοινωνικη ζωη φοιτητριας ι) να τα κανει ολα ευκολα, και ολοι να της λενε μπραβο γιατι τα καταφερε και ειναι απιστευτη

Πλακα μου κανετε?

Ε ψιτ, κοινωνια εκει εξω, αυτη η γυναικα δεν υπαρχει, ειναι καρτουν

ΜΥΘΟΣ # 2:  Η γυναικα που εφαγε τα νιατα της να σπουδαζει, πτυχια, μαστερ, διδακτορικα και να κανει σουπερ λαμπρα βηματα καριερας, βλ. συνεδρια, ταξιδια, αναγνωρισεις, προαγωγες και ξερω γω τι, προφανως θα θελει να συνεχισει να το κανει διοτι παντα αυτο ηθελε και παντα αυτο θα θελει. Δε πετας καριερα στα σκουπιδια, γιατι η καριερα αυτη ειναι ταυτοτητα. Το οτι αυτη η τυπισα κανει παιδια μπορει να ειναι απλα και μονο δευτερευον. Θα ειναι κριμα, θα ειναι αδιανοητο, και θα ειναι υπαρξιακο προβλημα να μην θελει να συνεχισει λαμπρη καριερα. Ειναι υποτιμητικο να πεταξεις τις business cards και να βαλεις παντοφλες, μια απλη ταπεινη, μαμα που καθαριζει κακακια και παιζει με Lego. Fail

 Σοβαρα?

Ευχαριστω τις Σουφραζετες, ευχαριστω τους φεμινιστικους αγωνες δεκαετιων που κερδισαν τοσα και τοσα σημερα αυτονοητα, ευχαριστω που μπορουμε να ψηφιζουμε, να σπουδαζουμε, να δουλευουμε, να εχουμε ιση μεταχειριση, να γινουμε πρωθυπουργοι, πυρηνικοι επιστημονες και αστροναυτες. Αυτα τα κεκτημενα αρχιζουν να με σφιγγουν λιγακι ομως γιατι εγιναν υποχρεωσεις - αφου τα κερδισαμε, πρεπει και να τα κανουμε. Ολα.

Το 1930 ηταν ζητημα ταυτοτητας και κοινωνικης απελευθερωσης να πας να δουλεψεις. Οπως ηταν και εικονα απελευθερωσης μια γυναικα που φοραει παντελονια και καπνιζει. Σημερα, με ολα αυτα κεκτημενα, αληθινη απελευθερωση θα επρεπε να ειναι να κανεις αυτο που γουσταρεις και σε ευχαριστει. Να μη νιωθεις οτι γκρεμιζεσαι χωρις business cards. Να μη νιωθεις μειονεκτικα επειδη εσυ θηλαζεις ενω οι φιλες σου κοπανανε τις βοτκες.
Γιατι ετσι. Γιατι μπορεις να κανεις ειτε το ενα ειτε το αλλο αμα θες. Εχεις επιλογη, δεν εχεις 'υποχρεωση'

Ακους κοινωνια? Ναι, εσυ που οριζεις τις ταμπελες που φοραμε.

Αυτη ειναι η Σουφραζετα του μελλοντος

The amazing

Πως τον λεν αυτον το μορφονιο με τη μασκα? Αυτον που βρισκεται στις καλτσες, τα παπουτσια, τις μπλουζες, τα βιβλια, τα παιχνιδια, τη τσαντα, τις μποτες, τα μπρατσακια, τις πετσετες, τα ποτηρια, τα πιατα ΚΑΙ τα βρακια ενος μικρου αγοριου? Κουκουλοφορο? Τερατακι?

Μπαζομαν, λεει ο μικρος αδερφος

Οχι, Σπαιντερμαν το λενε! διορθωνει ο γνωστης

Οχι οχι οχι, Μπαζομαν 

Κατι ξερει ο μικρος

Τη βλεπω να ερχεται

Τη βλεπω να ερχεται και η καρδια μου γεμιζει χαρα. Τα μαλλια της ειναι τοσο ομορφα, μαυρα και μακρια. Τα ματια της γλυκα, το χαμογελο της τεραστιο. Με φωναζει με το ονομα μου. Τι ωραια. Η φωνη της ειναι σκετη μελωδια, μου χαιδευει τα αυτια. Σκυβει, απλωνει τα χερια της. Ναι ναι, αγκαλια, αγκαλια αγκαλια. Αυτο θελω μονο, να ειμαι αγκαλια καθισμενος ετσι σα το καγκουρο και να ακουμπαω επανω σου να νιωθω την αναπνοη σου, και μετα ολα ειναι ωραια. Καθε φορα που κλαιω με παιρνει αγκαλια και με φιλαει. Και τοτε περνανε ολα. Ειναι μια οπτασια, ειναι η Μαμαμου, μαμαμμαμαμαμα.

Οταν μου διαβαζει ιστοριες εχει πολλη πλακα, κανει φωνες και γκριματσες, τα βλεπω ολα μπροστα μου να βγαινουν απο το βιβλιο και να χοροπηδανε στα αληθεια.

Θελω να ειμαστε ολη μερα μαζι και να μου κραταει το χερι το βραδυ οταν κοιμαμαι. Θελω να τρωμε παρεα το ιδιο φαι. Να παιζουμε μαζι playmobil. Να με παει αυτη στη παιδικη χαρα το απογεμα.
Αλλα υπαρχουν ενα σωρο εμποδια. Καταρχην ειναι οι αλλοι που της μιλανε, τη ζητανε και την χρειαζονται - αμαν πια, τη μια ο αδερφος μου την αλλη ο Μπαμπαςμας, ολο κατι την θελουν και δεν την αφηνουν να την εχω μονο εγω. Θελουν λεει και αυτοι αγκαλιες και μετα εγω πρεπει να περιμενω και δε μου αρεσει καθολου, μα καθολου. Αφου ειναι δικη μου καταδικη μου. Και οταν κλαιει ο αδερφος μου, του κανει και αυτου αγκαλιτσα και τον κραταει σφιχτα και τον φιλαει, γιατι βεβαια αφου ο κακομοιρης κλαιει θελει τη Μαμαμας, αλλα ομως αυτο σημαινει οτι εγω πρεπει να περιμενω. Οχου.

Μετα το αλλο προβλημα ειναι οτι εχει δουλειες και δε μπορει να καθεται μονο με μενα αγκαλια, τη μια πρεπει να μαγειρεψει, την αλλη πρεπει να βαλει πλυντηριο, την αλλη πρεπει να μαζεψει, ολο σηκωνεται και κανει κατι και πρεπει να περιμενω παλι για αγκαλια. Ουτε αυτο μου αρεσει. Οχου.

Μετα εχει και τη δουλιτσα της. Παει καθε μερα στο γραφειο και γυριζει το απογευμα. Τελοσπαντων, εγω ολη αυτη την ωρα ειμαι με τα φιλαρακια μου στο σταθμο οποτε δε το πολυσκεφτομαι. Οταν ερχεται να με παρει το απογευμα μαζι με τον αδερφο μου ειναι φανταστικα γιατι τη ξαναβλεπω.

Τις προαλλες ακουσα τον αδερφο μου να λεει οτι θελει να τη παντρευτει και δε μου αρεσε καθολου μα καθολου αυτο, γιατι και εγω θελω να τη παντρευτω και θα εχουμε προβλημα. Δεν ειπα τιποτα. Αλλα μετα αυτη ειπε οτι δε γινεται κατι τετοιο γιατι ειναι παντρεμενη με το Μπαμπαμας, και οτι εμεις τα παιδια οταν μεγαλωσουμε θα βρουμε μια να παντρευτουμε που θα ειναι ομορφη και θα εχει πλακα (εχω καποια κατα νου, αυτη με τα γυαλακια στο σταθμο, και ο αδερφος μου ξερω οτι εχει μια που παιζουνε μαζι στο σχολειο, αυτη με τα κατσαρα μαλλια).ΟΚ ενταξει. Αλλα θα μας παιρνει αγκαλια και τοτε?