Thursday, October 20, 2011

Reality check

Ειναι πολυ ευκολο οταν γραφω χαρωπα για τα κατορθωματα, τι κουκλια ειναι, τι φοβερες ατακες λενε, γουτσου γουτσου και τα λοιπα. Ειναι πολυ ευκολο οταν διαλαλω αποψεις και αφορισμους περι θηλασμου, φαγητου, παμπερς, διαπαιδαγωγησης, φροντιδας, γλωσσομαθειας κλπ κλπ οπως κανουμε ολοι μας με υφος παντογνωστη, τωρα που ειδαμε δυο φορες το εργο τα ξερουμε ολα τρομαρα μας. Ειναι(συνηθως) αστειο να λεω πως τη παλευουμε οι δυο γονεις τρεχοντας με τις δουλειες και τα παιδια. Δεν ειναι καθολου ευκολο να κανω ακτινογραφια του συναισθηματικου τους κοσμου, να καταλαβω να δω λιγο πιο περα, να εχω την πεποιθηση οτι ανταποκρινομαι.
Γιατι δεν ειναι μονο τα λοτζιστικς. Αυτα ειναι πολλα, ειναι ομως ευκολα και ορατα. Τσουλαει αυτοματα η ταινια με το καλημερα - ρουχα καθαρα, πρωινο γαλα, ετοιμασια για το νηπιαγωγειο/σταθμο, πισω στο σπιτι, παιχνιδια, μπανιο, φαι στο τραπεζι, υπνος, και ενδιαμεσα παιδιατρος και φαρμακα. Και φτου και απο την αρχη την αλλη μερα.

Και μετα? Τα αλλα, τα αορατα. Αισθανονται ασφαλεια, πιστευουν στον εαυτο τους? Εχουν απαντησεις στη περιεργεια τους? Εχουν ερεθισματα αρκετα και καλα που να τους σπρωχνουν λιγο πιο περα? Εχουν καλυψη για τους φοβους τους? Μαθαινουν τα ορια και τις δυναμεις τους? Πως να συνυπαρχουν με αλλους πολιτισμενα, πως να υπακουουν σε κανονες, πως να κανουν ονειρα και να τα κυνηγουν? Μαθαινουν την ανθρωπια, την αγαπη, το σεβασμο, τη συμπονοια? Μαθαινουν την αληθεια? Ειμαστε εκει οσο χρειαζονται?Ισορροπουν καλα? Πως αποκωδικοποιειται το κλαμα, η γκρινια, τα νευρα? Μου μου πειτε πειναει, διψαει, ειναι κουρασμενος, νυσταζει. ΟΚ, εννοω τα υπολοιπα.
Τι ειναι οι νορμαλ παιδικες ανησυχιες, και τι ειναι επιπλεον αναγκη?
Δεν εχει κανονες, δεν εχει benchmarks, εχει (πολλα) βιβλια που το καθενα λεει το μακρυ του και το κοντο του, και εχει και αυτο το περιβοητο, καθαγιασμενο 'ενστικτο', που καποιοι το βρηκαν και απο τοτε ειναι καραμελα για ευκολη λυση.

Θα υπερβαλλω τωρα, αλλα το trailer της ταινιας 'We need to talk about Kevin' σου φερνει τετοιο ΣΟΚ και υπαρξιακη ταραχη χωρις επιστροφη, και σου βαζει το ερωτημα 'Και που ξερω εγω οτι αυτα που κανω τα κανω σωστα????'
Το ενστικτο?? Θελω μια πιο σοβαρη απαντηση, για να μη φρικαρουμε ολοι

1 comment:

Owl Mommy Βέρα said...

Δυστυχώς δεν ξέρουμε ποτέ..νομίζω ότι απλά θα κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο και θα περιμένουμε να τα δούμε μεγάλα παιδιά, ενήλικες..κάπου εκεί εύχομαι να καταλάβουμε..δεν γίνεται να μην κάνουμε και κάποιο λάθος..όλοι κάνουνε..απλά θα προσπαθούμε, ε?