Ενος ετους! Ποτε περασε ο καιρος. Το θυμαμαι νεογεννητο. Και τωρα μπουσουλαει σα κομαντο, καθεται, ξαπλωνει, κανει κολπα, πιανει απαγορευμενες πριζες, βαζει στο στομα νοστιμα παπουτσια, λεει μπα μπα, μα μα, κα κα, ντα ντα. Γελαει, κανει κουκου τσα με μια πετσετα. Κανει παλαμακια, κανει γεια σου γεια σου.
Ειναι περιεργος να τα δει και να τα μαθει ολα, κανει αποστολες εξερευνησης κατω απο τα επιπλα, κοιταει τον αδερφο του σαν pop idol.
Το θυμαμαι με λιγα ψαρα μαλλακια της κοιλιας, και τωρα εχει μπουκλες δαχτυλιδια σα το Μαικλ Τζακσον.
Το θυμαμαι να κλαιει και να θελει την αγκαλια της μαμας, και τωρα παλι θελει την αγκαλια της μαμας και απλωνει τα χερακια, και μου σκαει και ενα φιλι στο μαγουλο.
Θα ειναι για παντα το μικρο μας. Το γλυκο μας το μουτρακι. Ακομα και οταν εχει τριχες στα ποδια και βαρια φωνη
2 comments:
Na ton xaireste ton omorfouli sas! Kai..Xronia polla kai gia ta 5 sas xronia!
Panta agaphmenoi kai panta erwteumenoi :)
smoooooooooots
Διαβάζω τα άρθρα σας με εξαιρετικό ενδιαφέρον! Συνεχίστε έτσι! Εκτιμώ τη στήριξη σας στην αγάπη μου για τα παιδιά και το παιχνίδι. Αυτός είναι και ο λόγος που δημιούργησα το Παίζουμε μαζί. http://paizoumemazi.blogspot.com/
Ελπίζω να το επισκεφτείτε και να ακούσω τη γνώμη σας. Αν δεν το έχετε ήδη κάνει, θα χαρώ να σας κερδίσω και να γίνετε αναγνώστες του Παίζουμε μαζί κάνοντάς μας Follow!
Πάντα χαμόγελα, πάντα ελπίδα και ζωή και παιχνίδι!
Ραφτοπούλου Ζέφη
Μαμά της Αντριάνας 3 ½ ετών Δασκάλα
Post a Comment