Friday, October 10, 2014

Sweetness

Ο μικροτερος.
Μη τον βλεπεις ετσι, με φουσκωτα μαγουλα και ολοστρογγυλο προσωπο, δεν ειναι μωρο. Ειναι μικρουλι, αλλα οχι τοσο πλεον. Ειναι εξυπνος, τα πιανει ολα. Ρωταει να τα μαθει ολα. Ειναι πολυ κατανοητικος και σκεφτεται παντα τους αλλους γυρω του. Ειναι επιμονος, αμα του μπει κατι στο μυαλο καλη σου τυχη (μπα πως και ετσι, απο που το πηρε αυτο αραγε λεει ο μπαμπας και με κοιταει περιπαιχτικα). Ειναι παρατολμος και γενναιος, δε δισταζει. Βλεπω οτι γνωριζει τα πραγματα που φοβαται, και τα χτυπαει μετωπικα, προσπαθει να τα ξεπερασει. Μπορει να του παρει χρονο, αλλα πισω δε θα κανει. Κατι μου λεει οτι αυτο θα τον βοηθησει πολυ στη ζωη του.

Ειναι διαολου καλτσα, ξερει οτι ειναι γλυκουλης και αστειουλης, και κανει περφορμανς κωμωδιας καθε μερα - εκει που βλεπει οτι εχει κοινο βεβαιως. Ας πουμε, η δασκαλα των Ελληνικων μου λεει οτι εχει πολλη πλακα, και αυτος το ξερει και της κανει κολπα της κυριας Ιφιγενειας (Τζενη δε τη λενε? τον ρωταω, 'Ιφιγενεια τη λενε απο φετος' μου λεει).  Ενω ο δασκαλος του τζουντο μου λεει οτι ειναι ντροπαλος, 'τα κανει ολα στο μαθημα, ακομα ψιλο-ντροπαλα'. Μαλλον ειναι επειδη τον βλεπει ετσι θηριο μεχρι εκει πανω, με τη κοιλαρα να εξεχει πανω απο τη ζωνη του τζουντο και σου λεει εδω περα δε σε παιρνει φιλε να κανεις κωμωδια. Αλλιως ειναι η κυρια Ιφιγενεια.

Και ξερει οτι η μαμα και ο μπαμπας λιωνουνε καθε φορα που κρεμιεται απο το λαιμο μας και μας κανει φιλια. 'Μαμα θα σε αγαπαω για παντα'. 'Θελω να ειμαι μαζι σου για παντα' - δεν υπαρχει κατι αλλο που να σου ζεσταινει τη καρδια πιο πολυ, η ζωη ειναι ωραια, και ποιος σκεφτεται τη κουραση και τα τρεξιματα και ολες τις καθημερινοχαζομαρες, αυτη η αγκαλια τα σβηνει ολα με μιας σα σφουγγαρι.

Πριν κανω δυο παιδια δε μπορουσα να φανταστω πως ειναι να αγαπας δυο, αφου για το ενα και μοναδικο ειναι σα να εβγαλες τη καρδια σου και του τη χαρισες, παρτη ολα δικα σου ματια μου, εσυ εισαι η ζωη μας. Και να που εχεις πιο μεγαλη καρδια και χωραει δυο αγαπες μεσα, το ιδιο, και μια κοιτας απο εδω μια κοιτας απο εκει, σχιζοφρενικα σχεδον, και ξεχειλιζεις χαρα που αυτα τα δυο ανθρωπακια τα φτιαξατε εσεις οι δυο και ειναι τα δικα σας ανθρωπακια.
Με τους χαρακτηρες τους και τα αισθηματα τους και τις ιδεες τους. Που καθε μερα αλλαζουν.

καρδουλες
καρδουλες
καρδουλες

Και μετα απο αυτο το μελο ποστ ατελειωτης τρυφεροτητας, θα σας πω την επομενη φορα για τα μικρα-επαναλαμβανομενα-πραγματα-που σου σπανε τα νευρα, εκει που εισαι στο τσακ να αρχιζεις να Φωναζεις και λες που πουλανε υπομονη να παρω λιγη.







Tuesday, October 7, 2014

Το πρωτακι και οι εντυπωσεις της μαμας του

Λοιπον ο μικρακης με αυτα και με αυτα παει πλεον πρωτη δημοτικου. Απιστευτο κι ομως αληθινο (και οταν παει γυμνασιο τα ιδια θα λεω, γενικα καθε τι καινουριο που κανουν τα δικα σου παιδια ειναι απιστευτο κι ομως αληθινο, μη παρεξηγειτε).

Πηραμε γραφειακι - για το εφε, διοτι δεν εχουν ακομα μαθηματα για το σπιτι - και αισθανεται τρομερα υπερηφανος. Ζητημα αν εκατσε μια φορα να κανει κατι, αλλα να μη κατσει κανενας αλλος, οοοχι ειναι δικο του.

Βλεπω τι κανει σε αυτο το σχολειο - θα γραψω σε αλλο ποστ για τη παιδαγωγικη προσεγγιση που ακολουθει, pedagogie active, βιωματικη μαθηση στα ελληνικα -  και αναποφευκτα κανω συγκρισεις. με τον εαυτο μου πρωτακι. Γενικοτερες εντυπωσεις μου απο το πρωτο μηνα (λιγο χυμα)

- Ο τροπος που τα παιδια ανακαλυπτουν τις λεξεις και τα γραμματα ειναι μαγικος. Καθε φορα που συνειδητοποιει οτι εκεινη την ωρα τα γραμματα που εβαλε στη σειρα βγαζουν μια λεξη γνωστη, λαμπουν τα ματια του 'ω κοιτα τι ειπα!'

- Του φαινεται μακρινο ονειρο οτι μπορει κανεις να γραφει και να διαβαζει σελιδες ολοκληρες. Οταν του ειπα οτι εχω γραψει βιβλιο και του το εδειξα, με κοιταζε με δεος. Και μετα μου λεει, 'Πες μου τι λεει μεσα, ολες τις λεξεις.'

- Για ενα παιδι που εχει παει σταθμο, προνηπιο, νηπιο και ολα τα σκαλια μεχρι τωρα, η πρωτη δημοτικου δεν ειναι μεγαλο σκαλοπατι. Δεν ειναι αποχωρισμος. Ειναι ομως σταθμος, και το πιστευει και ο ιδιος. Και απαιτει να του το δειχνουν οι αλλοι γυρω

- Η φιλομαθεια τους ειναι τοσο γνησια και φρεσκια - ποσο ωραια θα ηταν να τη διατηρουσαμε ολοι μας σε μεγαλυτερη ηλικια. Το μεγαλο στοιχημα για ενα σχολειο ειναι να ταισει αυτη τη φιλομαθεια, να μην την υπνωτισει. Επισης, το πως απορροφουν και αναπαραγουν πληροφοριες ειναι τρομακτικο, βλεπεις το ποτεντιαλ της προπαγανδας στην οποια εχτισαν καθεστωτα και καθεστωτα.

- Ειναι τοσο πιο μεγαλος, και τοσο μικρος ακομα. Πεταει χυμα λεξεις των μεγαλων χωρις να ξερει τι πολυσημαινουν και γυαλιζει το ματι του ξεροντας οτι μαλλον ειναι απιστευτα κουλ αυτο που ειπε. Μου δινει την ενυπωση οτι καταλαβαινει και ξερει παρα πολλα πραγματα. Αρχιζει να βαριεται με διαφορα (δειγμα των μεγαλων). Τρεχει και πεφτει στην αγκαλια μου με φιλια, κλαιει σα μωρο οταν ειναι κουρασμενος. Οι αποριες του, και ακομα πιο πολυ, οι θεωριες του, ειναι ολα τα λεφτα

- Αυτο που με εντυπωσιαζει πιο πολυ ειναι οτι ξερει να ξεχωριζει το καλο απο το κακο, το δικαιο απο το αδικο, την αληθεια απο το ψεμα, και τις περισσοτερες αν οχι ολες τις φορες, ξερει τι πρεπει να κανει και τι να πει. Δε μας εχει τυχει τιποτα στραβο μεχρι τωρα, αλλα μπορω να κοιμαμαι ησυχη πιστευω. He can handle things.






τα πειρατικα



Αφου του ενος ηταν μεσα στο καστρο, του αλλου επρεπε να ειναι ανταξια, δε περιμενε τιποτα λιγοτερο. Θελω πειρατικο καραβι, αναφωνησε, και εννοουσε real size οχι για πλειμομπιλ, αλλα για την αφεντια του και τα φιλαρακια του να μπουνε μεσα να το κανουνε ρημαδιο.

Οποτε βρηκα οτι χαρτοκουτες ειχα, πηρα μπογιες και πινελα και εφτιαξα ενα καραβι με σκοπο να το στησουμε στο κηπο. Βλεποντας φωτογραφιες τωρα λεω, καλα ρε πουλακι μου τι καθεσαι και βασανιζεις τον εαυτο σου και εσυ, αφου προτεινεις τετοια πραγματα αντε τρεχα να τα κανεις μετα, αλλα μαλλον το τραβαει ο οργανισμος μου. Ολα γκραντε σχεδια κανω και μετα τρεχω και δε φτανω. Τεσπα, στο θεμα μας.

Το καραβι κατασκευαστηκε, εβαφα τα βραδια στην αποθηκη, αλλα ελα που εβρεχε τη Μεγαλη Μερα, και οι επιλογες ηταν δυο. Η ακυρο το καραβι (=κλαμα) η το καραβι μεσα στο σαλονι. Μπηκε στο σαλονι. Μερικα παιδια ηρθαν ντυμενα (πειρατες ντε, τι αλλο) και εγινε ο χαμος. Η τουρτα ηταν πειρατικη, τα πιατα και ποτηρια πειρατικα, τα σακουλια με καραμελες πειρατικα, υπερπαραγωγη. Το καραβι κρατησε μεχρι το τελος του παρτυ, και τα δυο καμαρια μου εκαναν καμπινγκ εκεινο το βραδυ και κοιμηθηκαν στο σαλονι, στρωματσαδα μεσα στο χαρτονενιο σαπιοκαραβο. Αμα χωρουσα θα ειχα κοιμηθει κι εγω εκει